Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Psalmów 104 Bible Online

Księga Psalmów 104 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Psalmów 104

¹Błogosław, duszo moja, Panu! Panie, Boże mój, jesteś bardzo wielki! Przywdziałeś chwałę i majestat.

²Przyodziewasz się światłością jak szatą, Niebiosa rozciągasz jak kobierzec.

³Budujesz na wodach swoje górne komnaty; Czynisz obłoki rydwanem swoim, Suniesz na skrzydłach wiatru.

⁴Czynisz wiatry posłańcami swymi, Ogień płonący sługami swymi.

⁵Ugruntowałeś ziemię na stałych podstawach, By się nie zachwiała na wieki wieczne.

⁶Okryłeś ją głębią jak szatą, Wody stanęły nad górami.

⁷Ustąpiły, gdyś je zgromił, Rozpierzchły się na głos grzmotu twego.

⁸Podniosły się góry, Opadły doliny na miejscach, któreś im wyznaczył.

⁹Zakreśliłeś im granice, których przekroczyć nie mogą, By znów nie okryły ziemi.

¹⁰Wypuszczasz źródła w dolinach rzecznych, Płyną między górami.

¹¹Napój dają wszystkim zwierzętom polnym, Dzikie osły gaszą w nich pragnienie.

¹²Nad nimi gnieździ się ptactwo niebieskie, Świergoce pośród gałęzi.

¹³Zraszasz góry z górnych swych komnat, Ziemia nasyca się owocem, który stwarzasz.

¹⁴Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła I rośliny na użytek człowieka, By dobywał chleb z ziemi

¹⁵I wino, które rozwesela serce człowieka, Oliwę, od której lśni się oblicze, I chleb, co wzmacnia serce człowieka.

¹⁶Obficie napojone są drzewa Pańskie, Cedry Libanu, które posadził,

¹⁷Na których ptaki budują gniazda, Bocian na szczytach ich ma swój domek.

¹⁸Góry wysokie są dla kozic, Skały są schronieniem świstaków.

¹⁹Uczyniłeś księżyc, aby pory oznaczał, Słońce zna swój zachód.

²⁰Rozprzestrzeniasz mrok i nastaje noc: Wtedy wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

²¹Lwięta ryczą za łupem I domagają się żeru od Boga.

²²Lecz gdy słońce wzejdzie, znikają I kładą się w swych legowiskach.

²³Człowiek wychodzi do pracy swojej, Do pracy swej aż do wieczora.

²⁴O, jak liczne są dzieła twoje, Panie! Tyś wszystko mądrze uczynił: Ziemia jest pełna dóbr twoich!

²⁵Oto morze - wielkie i szerokie, Gdzie roi się od płazów bez liku, Małych i wielkich zwierząt.

²⁶Okręty płyną po nim; Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

²⁷Wszystko to oczekuje na ciebie, Abyś im dał pokarm w swym czasie.

²⁸Gdy dajesz im, zbierają; Gdy otwierasz rękę swoją, nasycają się dobrem.

²⁹Lecz gdy zakryjesz twarz swoją, trwożą się; Gdy zabierasz im tchnienie, giną I w proch się obracają.

³⁰Wydajesz tchnienie swoje, a stworzone bywają, I odnawiasz oblicze ziemi.

³¹Niech chwała Pana trwa na wieki, Niech się raduje Pan dziełami swymi!

³²Gdy spojrzy na ziemię, ona drży, Gdy dotknie gór, dymią.

³³Będę śpiewał Panu, pókim żyw, Będę grał Bogu memu, póki jestem.

³⁴Oby mu miła była pieśń moja! Ja radować się będę w Panu!

³⁵Niech znikną grzesznicy z ziemi I niech już nie będzie bezbożnych. Błogosław, duszo moja, Panu! Alleluja.