Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Psalmów 105 Bible Online

Księga Psalmów 105 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Psalmów 105

¹Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, Głoście narodom czyny jego!

²Śpiewajcie mu, grajcie mu, Opowiadajcie o wszystkich cudach jego!

³Chlubcie się imieniem jego świętym, Niech raduje się serce szukających Pana!

⁴Szukajcie Pana i mocy jego, Szukajcie zawsze oblicza jego!

⁵Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i wyrokach ust jego.

⁶Wy, potomkowie Abrahama, sługi jego, Synowie Jakuba, wybrańcy jego!

⁷On jest Panem, Bogiem waszym, Prawa jego na całej ziemi.

⁸Pamięta wiecznie o przymierzu swoim, O słowie, które dał tysiącznym pokoleniom,

⁹O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, I o przysiędze swej dla Izaaka.

¹⁰Ustanowił je dla Jakuba jako prawo, Dla Izraela jako przymierze wieczne,

¹¹Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan, W dziedziczne wasze posiadanie.

¹²Gdy było ich jeszcze niewielu, Nieliczni i obcy w niej,

¹³Wędrowali wtedy od narodu do narodu, Z jednego królestwa do innego ludu.

¹⁴Nikomu nie dozwolił ich krzywdzić I z powodu nich karał nawet królów:

¹⁵Nie tykajcie pomazańców moich I nie czyńcie nic złego prorokom moim!

¹⁶Przywołał głód na ziemię I pozbawił wszelkich zasobów chleba.

¹⁷Wysłał przed nimi męża, Józefa sprzedanego w niewolę.

¹⁸Nogi jego skrępowano pętami; Dostał się w żelazne kajdany

¹⁹Aż do czasu, gdy się spełniło słowo jego I wyrok Pana go uniewinnił.

²⁰Posłał król mężów i uwolnił go, Władca ludów wypuścił go na wolność.

²¹Ustanowił go panem domu swego I włodarzem całego mienia swego,

²²Aby szkolił książąt jego według swego uznania I nauczał mądrości starszych jego.

²³Przybył tedy Izrael do Egiptu, Jakub był przybyszem w ziemi Chama.

²⁴I rozmnożył lud swój bardzo, I uczynił go potężniejszym niż nieprzyjaciół jego.

²⁵Odmienił serce ich tak, że znienawidzili lud jego, Działali podstępnie wobec sług jego.

²⁶Posłał Mojżesza sługę swego, Aarona, którego sobie wybrał.

²⁷Czynili wśród nich znaki jego I cuda w ziemi Chama.

²⁸Zesłał ciemności i nastała ciemność, Lecz nie zważali na jego słowo.

²⁹Zamienił wody ich w krew I wygubił ryby ich.

³⁰Ziemia ich zaroiła się od żab, Były nawet w komnatach ich królów.

³¹Rzekł, i zjawiło się robactwo, Muchy w całym ich kraju.

³²Zesłał grad zamiast deszczu, Płomienie ognia na ich ziemię;

³³Zniszczył ich winorośle i figowce I połamał drzewa ich kraju.

³⁴Rzekł, i spadła szarańcza I niezliczone mnóstwo chrząszczy.

³⁵I pożarły one wszelką zieleń w ich ziemi, I zjadły plon ich roli.

³⁶Potem pobił wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny wszystkiej ich siły.

³⁷Wyprowadził ich ze srebrem i złotem, A nie było ułomnych wśród ich plemion.

³⁸Egipt uradował się z ich wyjścia, Bo padł na nich strach przed nimi.

³⁹Rozpostarł obłok jak zasłonę I ogień, by rozświetlał noc.

⁴⁰Prosili, a On zesłał przepiórki I chlebem niebieskim ich nasycił.

⁴¹Rozszczepił skałę i trysnęły wody, Popłynęły strumieniem w pustyni.

⁴²Wspomniał bowiem na słowo swoje święte, Na Abrahama, sługę swego.

⁴³I wyprowadził lud swój wśród wesela, Wśród radosnych śpiewów wybrańców swoich.

⁴⁴Potem dał im ziemię narodów, I posiedli dorobek ludów,

⁴⁵Aby przestrzegali ustaw jego I zachowali zakon jego. Alleluja.