Read Biblia Warszawska, 1975 Księga Psalmów 44 Bible Online

Księga Psalmów 44 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Księga Psalmów 44

¹Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca synów Koracha.

²Boże, na własne uszy słyszeliśmy, Ojcowie nasi opowiadali nam O dziele, którego dokonałeś za dni ich, W czasach dawnych.

³Tyś ręką swoją wypędził narody, a ich osadziłeś; Wytępiłeś lud, a ich rozkrzewiłeś.

⁴Bo nie mieczem swoim zdobyli ziemię Ani ramię ich pomogło im, Lecz prawica twoja i ramię twoje Oraz światło oblicza twego, gdyż ich sobie upodobałeś.

⁵Tyś sam Królem moim, Boże; Dajże Jakubowi wybawienie!

⁶Dzięki tobie porazimy nieprzyjaciół naszych, Przez imię twoje zdepczemy przeciwników naszych.

⁷Bo nie na łuku moim polegam Ani mnie miecz mój nie ocali.

⁸Aleś nas Ty wybawił od nieprzyjaciół naszych, A nienawidzących nas wstydem okryłeś.

⁹Każdego dnia chlubimy się Bogiem I imię twoje wiecznie wyznawać będziemy. Sela.

¹⁰A jednak opuściłeś i zawstydziłeś nas, I nie wyruszyłeś z wojskami naszymi.

¹¹Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed nieprzyjacielem, A ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

¹²Wydałeś nas jak owce na żer I rozproszyłeś nas między narodami.

¹³Sprzedałeś lud swój za darmo I nic nie zyskałeś z ich sprzedaży.

¹⁴Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, Na drwiny i na pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

¹⁵Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród narodów, Ludy kiwają głową nad nami.

¹⁶Co dzień hańba moja jest przede mną, A wstyd okrywa oblicze moje

¹⁷Na głos bluźniercy i szydercy, Gdy mam przed sobą mściwego nieprzyjaciela.

¹⁸To wszystko przyszło na nas, A jednak nie zapomnieliśmy ciebie I nie sprzeniewierzyliśmy się przymierzu twemu.

¹⁹Serce nasze nie odwróciło się od ciebie, A kroki nasze nie zeszły ze ścieżki twojej.

²⁰Rozbiłeś nas tam, gdzie grasują szakale, I okryłeś nas cieniem śmierci.

²¹Gdybyśmy byli zapomnieli imienia Boga naszego, A wyciągnęli ręce nasze do Boga cudzego:

²²Czyżby Bóg tego nie odkrył? Wszak On zna skrytości serca.

²³Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne.

²⁴Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki!

²⁵Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, Zapominasz o nędzy i udręce naszej?

²⁶Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, Przylgnęło do ziemi ciało nasze.

²⁷Powstań, przyjdź nam z pomocą I wyzwól nas dla łaski swojej!