Read Biblia Warszawska, 1975 Przypowieści Salomona 17 Bible Online

Przypowieści Salomona 17 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Przypowieści Salomona 17

¹Lepsza kromka suchego chleba i przy tym spokój, niż dom pełen mięsa, a przy tym kłótnia.

²Rozumny sługa będzie panem nad synem nicponiem i wraz z jego braćmi będzie miał udział w dziedzictwie.

³Tygiel wytapia srebro, a piec złoto, lecz Pan bada serca.

⁴Złośnik zważa na złośliwe wargi, fałszywy słucha zgubnego języka.

⁵Kto się naśmiewa z ubogiego, urąga jego Stworzycielowi, a kto się raduje z nieszczęśliwego, nie ujdzie kary.

⁶Koroną starców są synowie synów, a chlubą dzieci są ich ojcowie.

⁷Dostojna mowa nie przystoi głupiemu, tym mniej szlachetnemu - mowa kłamliwa.

⁸Za kamień czarodziejski uchodzi dar w oczach tego, kto go daje; gdziekolwiek się zwróci, ma powodzenie.

⁹Zataja występek ten, komu zależy na przyjaźni; lecz kto o nim rozgłasza, rozłącza przyjaciół.

¹⁰Karcenie głębiej dotyka rozumnego, niż głupiego sto batów.

¹¹Zły dąży tylko do buntu, lecz zostanie przeciwko niemu wysłany okrutny posłaniec.

¹²Lepiej spotkać niedźwiedzicę, której zabrano młode, niż głupca w jego szale.

¹³Nie wychodzi zło z domu tego, kto odpłaca złem za dobre.

¹⁴Kto wywołuje zwadę, jest jak ten, kto wypuszcza wodę; więc zaniechaj tego, zanim spór wybuchnie.

¹⁵I ten, kto uwalnia winnego, i ten, kto skazuje niewinnego, obaj są ohydą dla Pana.

¹⁶Na cóż pieniądze w ręku głupca? Mógłby nabyć mądrości, lecz nie ma na to rozumu.

¹⁷Przyjaciel zawsze okazuje miłość; rodzi się bratem w niedoli.

¹⁸Człowiekiem nierozumnym jest ten, kto daje zobowiązanie, kto daje porękę za swojego bliźniego.

¹⁹Kto lubi występek, lubi zwadę; kto stawia wysoką bramę, dąży do upadku.

²⁰Człowiek przewrotnego serca nie znajduje szczęścia, a człowiek podstępnego języka wpada w nieszczęście.

²¹Kto spłodził głupca, ten ma zmartwienie; ojciec głupca nie doznaje radości.

²²Wesołe serce jest najlepszym lekarstwem; lecz przygnębiony duch wysusza ciało.

²³Bezbożny przyjmuje łapówki ukradkiem, aby wykrzywiać ścieżki prawa.

²⁴Roztropny ma twarz zwróconą ku mądrości, lecz oczy głupca błądzą po krańcach ziemi.

²⁵Głupi syn jest zmartwieniem dla ojca i goryczą dla swojej rodzicielki.

²⁶Już nawet wymierzyć grzywnę niewinnemu nie jest rzeczą dobrą, a chłostać szlachetnych jest wbrew prawu.

²⁷Kto oszczędza swych słów, jest rozsądny, a kto zachowuje spokój ducha, jest roztropny.

²⁸Nawet głupiec, gdy milczy, uchodzi za mądrego, za roztropnego, gdy zamyka usta.