Read Biblia Warszawska, 1975 Przypowieści Salomona 8 Bible Online

Przypowieści Salomona 8 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Przypowieści Salomona 8

¹Słuchaj! Mądrość tak woła, rozum tak się odzywa.

²Na szczytach wzgórz, przy drodze, na rozstaju dróg usadowiła się.

³Obok bram u wylotu miasta, u wejścia do przedsionków głośno woła:

⁴Na was, mężowie, wołam, mój głos zwraca się do synów ludzkich.

⁵Uczcie się roztropności, prostaczkowie, a wy, głupcy, nabierzcie rozumu!

⁶Słuchajcie, bo o rzeczach szlachetnych mówię, a prawe jest to, co wypowiadają moje wargi.

⁷Tak, moje usta mówią prawdę, a niegodziwość jest ohydą dla moich warg.

⁸Sprawiedliwe są wszystkie słowa moich ust, nie ma w nich nic krętego i przewrotnego.

⁹Wszystkie są proste dla rozumnego i prawe dla tych, którzy zdobyli wiedzę.

¹⁰Przyjmijcie moją przestrogę raczej niż srebro i poznanie raczej niż wyborne złoto!

¹¹Mądrość bowiem jest cenniejsza niż korale, i żadne klejnoty jej nie dorównają.

¹²Ja, mądrość, mieszkam z roztropnością, umiem udzielić dobrej rady.

¹³Bać się Pana - znaczy nienawidzić zła; nienawidzę buty i pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy.

¹⁴U mnie jest rada i zdrowy rozsądek; mam rozum, mam także moc.

¹⁵Dzięki mnie królują królowie i władcy wydają sprawiedliwe prawa.

¹⁶Dzięki mnie rządzą książęta i dostojnicy sądzą sprawiedliwie.

¹⁷Miłuję tych, którzy mnie miłują, a którzy mnie gorliwie szukają, znajdują mnie.

¹⁸U mnie jest bogactwo i sława, trwałe dobra i powodzenie.

¹⁹Mój plon jest lepszy niż złoto, złoto wyborne, a moje wyniki lepsze niż doborowe srebro.

²⁰Chodzę ścieżką sprawiedliwości, drogami prawa,

²¹Darząc bogactwem tych, którzy mnie miłują, i napełniając ich skarbce.

²²Pan stworzył mnie jako pierwociny swojego stworzenia, na początku swych dzieł, z dawna.

²³Przed wiekami byłam ustanowiona, od początków, przed powstaniem świata,

²⁴Gdy jeszcze nie było morza, zostałam zrodzona, gdy jeszcze nie było źródeł obfitujących w wody.

²⁵Zanim góry były założone i powstały wzgórza, zostałam zrodzona

²⁶Gdy jeszcze nie uczynił ziemi i pól, i pierwszych brył gleby.

²⁷Gdy budował niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni.

²⁸Gdy w górze utwierdzał obłoki i wyprowadzał z toni potężne źródła,

²⁹Gdy morzu wyznaczał granice, aby wody nie przekraczały jego rozkazu; gdy kładł podwaliny ziemi

³⁰Ja byłam u jego boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas,

³¹Igrając na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi.

³²Otóż teraz słuchajcie mnie, synowie: Błogosławieni ci, którzy się trzymają moich dróg!

³³Słuchajcie przestrogi, abyście byli mądrzy, a nie odrzucajcie jej!

³⁴Błogosławiony człowiek, który mnie słucha, czuwając dzień w dzień u moich drzwi, strzegąc progów moich bram!

³⁵Bo kto mnie znalazł, znalazł życie i zyskał łaskę u Pana.

³⁶Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy: Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć.