Read Biblia Warszawska, 1975 Ewangelia św. Mateusza 13 Bible Online

Ewangelia św. Mateusza 13 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Ewangelia św. Mateusza 13

¹Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.

²I zebrało się wokół niego mnóstwo ludu; dlatego wstąpił do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu.

³I mówił do nich wiele w podobieństwach. I rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać.

⁴A gdy siał, padły niektóre ziarna na drogę i przyleciało ptactwo i zjadło je.

⁵Inne zaś padły na grunt skalisty, gdzie nie miały wiele ziemi, i szybko powschodziły, gdyż gleba nie była głęboka.

⁶A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a że nie miały korzenia, uschły.

⁷A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je.

⁸Jeszcze inne padły na dobrą ziemię i wydały owoc, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

⁹Kto ma uszy, niechaj słucha.

¹⁰I przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w podobieństwach?

¹¹A On, odpowiadając, rzekł: Wam dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane.

¹²Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie; a temu kto nie ma i to, co ma, będzie odjęte.

¹³Dlatego w podobieństwach do nich mówię, bo, patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.

¹⁴I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które powiada: Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli; będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie.

¹⁵Albowiem otępiało serce tego ludu, uszy ich dotknęła głuchota, oczy swe przymrużyli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uleczył.

¹⁶Ale błogosławione oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą,

¹⁷Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

¹⁸Wysłuchajcie więc podobieństwa o siewcy.

¹⁹Do każdego, kto słucha słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodzi Zły i porywa to, co zasiano w jego sercu: to jest ten, kto jest posiany na drogę.

²⁰A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje,

²¹Ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.

²²A posiany między ciernie, to ten, który słucha słowa, ale umiłowanie tego świata i ułuda bogactwa zaduszają słowo i plonu nie wydaje.

²³A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słowa słucha i rozumie; ten wydaje owoc: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.

²⁴Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.

²⁵A kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał kąkolu między pszenicę, i odszedł.

²⁶A gdy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy się pokazał i kąkol.

²⁷Przyszli więc słudzy gospodarza i powiedzieli mu: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma ona kąkol?

²⁸A on im rzekł: To nieprzyjaciel uczynił. A słudzy mówią do niego: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i wybrali go?

²⁹A on odpowiada: Nie! Abyście czasem wybierając kąkol, nie powyrywali wraz z nim i pszenicy.

³⁰Pozwólcie obydwom róść razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopki na spalenie, a pszenicę zwieźcie do mojej stodoły.

³¹Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycznego, które wziąwszy człowiek, zasiał na roli swojej.

³²Jest ono, co prawda, najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem, tak iż przylatują ptaki niebieskie i gnieżdżą się w gałęziach jego.

³³Inne podobieństwo powiedział im: Podobne jest Królestwo Niebios do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło.

³⁴To wszystko mówił Jezus do ludu w podobieństwach, a bez podobieństwa nic do nich nie mówił.

³⁵Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, gdy mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata.

³⁶Wtedy rozpuścił lud i poszedł do domu. I przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Wyłóż nam podobieństwo o kąkolu na roli.

³⁷A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.

³⁸Rola zaś, to świat, a dobre nasienie, to synowie Królestwa, kąkol zaś, to synowie Złego.

³⁹A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.

⁴⁰Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.

⁴¹Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość,

⁴²I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

⁴³Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!

⁴⁴Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę.

⁴⁵Dalej podobne jest Królestwo Niebios do kupca, szukającego pięknych pereł,

⁴⁶Który, gdy znalazł jedną perłę drogocenną, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.

⁴⁷Dalej podobne jest Królestwo Niebios do sieci, zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju,

⁴⁸Którą, gdy była pełna, wyciągnęli na brzeg, a usiadłszy dobre wybrali do naczyń, a złe wyrzucili.

⁴⁹Tak będzie przy końcu świata; wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych,

⁵⁰I wrzucą ich w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

⁵¹Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli mu: Tak.

⁵²A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem Królestwa Niebios, podobny jest do gospodarza, który dobywa ze swego skarbca nowe i stare rzeczy.

⁵³A gdy Jezus skończył te podobieństwa, odszedł stamtąd.

⁵⁴A przyszedłszy w swoje ojczyste strony, nauczał w synagodze ich, tak iż się bardzo zdumiewali i mówili: Skąd ma tę mądrość i te cudowne moce?

⁵⁵Czyż nie jest to syn cieśli? Czyż matce jego nie jest na imię Maria, a braciom jego Jakub, Józef, Szymon i Juda?

⁵⁶A siostry jego, czyż nie są wszystkie u nas? Skąd ma tedy to wszystko?

⁵⁷I gorszyli się z niego. A Jezus rzekł im: Nigdzie prorok nie jest pozbawiony czci, chyba tylko w ojczyźnie i w swoim domu.

⁵⁸I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary.