Read Biblia Warszawska, 1975 Ewangelia św. Mateusza 27 Bible Online

Ewangelia św. Mateusza 27 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Ewangelia św. Mateusza 27

¹A wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciwko Jezusowi, że trzeba go zabić.

²Związali go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.

³Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym

⁴I rzekł: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. A oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty patrz swego.

⁵Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się.

⁶A arcykapłani wzięli srebrniki i rzekli: Nie wolno kłaść ich do skarbca, gdyż jest to zapłata za krew.

⁷Po naradzie więc nabyli za nie pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców.

⁸Dlatego owo pole nazywa się do dnia dzisiejszego Polem Krwi.

⁹Wtedy się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Jeremiasza w słowach: I wzięli trzydzieści srebrników, cenę wyznaczoną za sprzedanego człowieka, jak go oszacowano w Izraelu.

¹⁰I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan.

¹¹I stawiono Jezusa przed namiestnika, i zapytał go namiestnik: Czy Ty jesteś król żydowski? Jezus odpowiedział: Ty sam to mówisz.

¹²A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział.

¹³Wtedy rzekł mu Piłat: Czy nie słyszysz, jak wiele świadczą przeciwko tobie?

¹⁴Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił.

¹⁵A na święto zwykł był namiestnik wypuszczać ludowi jednego więźnia, którego chcieli.

¹⁶I mieli wówczas osławionego więźnia, zwanego Barabasz.

¹⁷Gdy się więc zebrali, rzekł do nich Piłat: Którego chcecie, abym wam wypuścił, Barabasza czy Jezusa, którego zowią Chrystusem?

¹⁸Wiedział bowiem, że z zawiści go wydali.

¹⁹A gdy on siedział na krześle sędziowskim, posłała do niego żona jego i kazała mu powiedzieć: Nie wdawaj się z tym sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie przez niego wiele wycierpiałam.

²⁰Ale arcykapłani i starsi nakłonili lud, aby prosili o Barabasza, a Jezusa aby stracono.

²¹A namiestnik, odpowiadając, rzekł im: Jak chcecie, którego z tych dwóch mam wam wypuścić? A oni odrzekli: Barabasza.

²²Rzecze im Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zowią Chrystusem? Na to wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!

²³Ten zaś rzekł: Cóż więc złego uczynił? Ale oni jeszcze głośniej wołali: Niech będzie ukrzyżowany!

²⁴A Piłat, ujrzawszy, że to nic nie pomaga, przeciwnie, że zgiełk się wzmaga, wziął wodę, umył ręce przed ludem i rzekł: Nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz.

²⁵A cały lud, odpowiadając, rzekł: Krew jego na nas i na dzieci nasze.

²⁶Wtedy wypuścił im Barabasza, a Jezusa po ubiczowaniu wydał na ukrzyżowanie.

²⁷Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa na zamek i zgromadzili wokół niego cały oddział.

²⁸I zdjęli z niego szaty, i przyodziali go w płaszcz szkarłatny.

²⁹I uplecioną z ciernia koronę włożyli na głowę jego, a trzcinę dali w prawą rękę jego, i upadając przed nim na kolana, wyśmiewali się z niego i mówili: Bądź pozdrowiony, królu żydowski!

³⁰I plując na niego, wzięli trzcinę i bili go po głowie.

³¹A gdy go wyśmiali, zdjęli z niego płaszcz i oblekli go w szaty jego, i odprowadzili go na ukrzyżowanie.

³²A wychodząc, spotkali człowieka, Cyrenejczyka, imieniem Szymon; tego przymusili, aby niósł krzyż jego.

³³A gdy przyszli na miejsce, zwane Golgota, co znaczy Miejsce Trupiej Czaszki,

³⁴Dali mu do picia wino zmieszane z żółcią; i skosztował je, ale nie chciał pić.

³⁵A gdy go przybili do krzyża, rozdzielili szaty jego, rzucając o nie losy,

³⁶Po czym usiedli i pilnowali go tam.

³⁷I umieścili nad jego głową napis z podaniem jego winy: Ten jest Jezus, król żydowski.

³⁸Wraz z nim ukrzyżowali wówczas dwóch złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.

³⁹A ci, którzy przechodzili mimo, bluźnili mu, kiwali głowami swymi,

⁴⁰I mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, ratuj siebie samego, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża.

⁴¹Podobnie i arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi wyśmiewali się z niego i mówili:

⁴²Innych ratował, a siebie samego ratować nie może; jest królem izraelskim, niech teraz zstąpi z krzyża; a uwierzymy w niego.

⁴³Zaufał Bogu; niech On teraz go wybawi, jeśli ma w nim upodobanie, wszak powiedział: Jestem Synem Bożym.

⁴⁴Tak samo urągali mu złoczyńcy, którzy z nim razem byli ukrzyżowani.

⁴⁵A od szóstej godziny do godziny dziewiątej ciemność zaległa całą ziemię.

⁴⁶A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?

⁴⁷Niektórzy zaś z tych, co tam stali, usłyszawszy to, mówili: Ten Eliasza woła.

⁴⁸I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił octem, włożył na trzcinę i dał mu pić.

⁴⁹A inni mówili: Poczekaj, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie, aby go wyratować.

⁵⁰Ale Jezus znowu zawołał donośnym głosem i oddał ducha.

⁵¹I oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały popękały,

⁵²I groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych;

⁵³I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu.

⁵⁴A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jezusa, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym.

⁵⁵A było tam wiele niewiast, które z daleka się przypatrywały; przyszły one za Jezusem od Galilei i posługiwały mu.

⁵⁶Wśród nich była Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeuszowych.

⁵⁷A gdy nastał wieczór, przyszedł człowiek bogaty z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa.

⁵⁸Ten przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat kazał je wydać.

⁵⁹A Józef wziął ciało i owinął je w czyste prześcieradło,

⁶⁰I złożył je w swoim nowym grobie, który wykuł w skale, i zatoczył przed wejście do grobu wielki kamień, i odszedł.

⁶¹A była tam Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu.

⁶²Nazajutrz, czyli w dzień po święcie Przygotowania, zebrali się u Piłata przedniejsi arcykapłani i faryzeusze,

⁶³Mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel jeszcze za życia powiedział: Po trzech dniach zmartwychwstanę.

⁶⁴Rozkaż więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem uczniowie jego nie przyszli, nie ukradli go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze.

⁶⁵Rzekł im Piłat: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.

⁶⁶Poszli więc i zabezpieczyli grób, pieczętując kamień i zaciągając straż.