Read Biblia Warszawska, 1975 Ewangelia św. Marka 4 Bible Online

Ewangelia św. Marka 4 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Ewangelia św. Marka 4

¹I znowu począł nauczać nad morzem. I zeszło się do niego mnóstwo ludu, tak iż musiał wstąpić do łodzi i usiąść w niej na morzu, a cały lud był na lądzie, nad brzegiem morza.

²I nauczał ich wielu rzeczy w podobieństwach i tak mówił do nich w kazaniu swoim:

³Słuchajcie! Oto wyszedł siewca, aby siać.

⁴A gdy siał, padło jedno na drogę i przyleciało ptactwo, i zjadło je.

⁵Inne zaś padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi i szybko wzeszło, gdyż gleba nie była głęboka.

⁶A gdy wzeszło słońce, zostało spieczone, a że nie miało korzenia, uschło.

⁷Inne znów padło między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je, i owocu nie wydało.

⁸A inne padło na ziemię dobrą, wzeszło, wyrosło i wydało owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.

⁹I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.

¹⁰A gdy był na osobności, pytali go ci, którzy z nim byli razem z dwunastoma, o te podobieństwa.

¹¹I odpowiedział im: Powierzono wam tajemnicę Królestwa Bożego; tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach,

¹²Aby patrząc, widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając słyszeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawrócili i nie dostąpili odpuszczenia.

¹³I rzekł im: Nie rozumiecie tego podobieństwa? Jakże więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?

¹⁴Siewca rozsiewa słowo.

¹⁵Tymi na drodze, gdzie jest rozsiane słowo, są ci, do których, gdy je usłyszeli, zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich.

¹⁶Podobnie, zasianymi na gruncie skalistym są ci, którzy, skoro usłyszą słowo, zaraz je przyjmują z radością,

¹⁷Ale nie mają w sobie korzenia, lecz są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą.

¹⁸A innymi, zasianymi między ciernie, są ci, którzy usłyszeli słowo,

¹⁹Ale troski tego wieku i ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i zaduszają słowo, tak iż plonu nie wydaje.

²⁰Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.

²¹I mówił im: Czyż przynoszą światło po to, aby je postawić pod korcem albo pod łóżkiem? Czyż nie po to, aby je postawić na świeczniku?

²²Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione i nic nie pozostało utajone, co by nie wyszło na jaw.

²³Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!

²⁴I rzekł do nich: Baczcie na to, co słyszycie! Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą, a nawet wam przydadzą.

²⁵Albowiem temu, który ma, będzie dodane, a temu, który nie ma, zostanie i to, co ma, odebrane.

²⁶I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię.

²⁷A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak.

²⁸Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.

²⁹A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo.

³⁰I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy?

³¹Jest jak ziarno gorczyczne, które, gdy zostanie zasiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.

³²Ale gdy zostaje zasiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie.

³³I w wielu takich podobieństwach zwiastował im słowo stosownie do tego, jak mogli słuchać.

³⁴A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko.

³⁵I rzekł do nich owego dnia, gdy nastał wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.

³⁶Opuścili więc lud i wzięli go z sobą tak jak był, w łodzi, a inne łodzie towarzyszyły mu.

³⁷I zerwała się gwałtowna burza, a fale wdzierały się do łodzi, tak iż łódź już się wypełniała.

³⁸A On był w tylnej części łodzi i spał na wezgłowiu. Budzą go więc i mówią do niego: Nauczycielu! Nic cię to nie obchodzi, że giniemy?

³⁹I obudziwszy się, zgromił wicher i rzekł do morza: Umilknij! Ucisz się! I ustał wicher, i nastała wielka cisza.

⁴⁰I rzekł do nich: Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?

⁴¹I zdjął ich strach wielki, i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że i wiatr, i morze są mu posłuszne?