Read Biblia Warszawska, 1975 Ewangelia św. Łukasza 1 Bible Online

Ewangelia św. Łukasza 1 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Ewangelia św. Łukasza 1

¹Skoro już wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały,

²Jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowa,

³Postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu,

⁴Abyś upewnił się o prawdziwości nauki, jaką odebrałeś.

⁵Za dni Heroda, króla judzkiego, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany kapłańskiej Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elżbieta.

⁶Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pańskich.

⁷Lecz nie mieli potomstwa, ponieważ Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku.

⁸I stało się, gdy sprawował służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności przypadającej nań zmiany,

⁹Że według zwyczaju urzędu kapłańskiego na niego padł los, by wejść do świątyni Pańskiej i złożyć ofiarę z kadzidła,

¹⁰Cała zaś rzesza ludu modliła się na dworze w godzinie tej ofiary.

¹¹Wtem ukazał się mu anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzidlanego.

¹²I zatrwożył się Zachariasz na jego widok, i lęk go ogarnął.

¹³Anioł zaś rzekł do niego: Nie bój się, Zachariaszu, bo wysłuchana została modlitwa twoja, i żona twoja, Elżbieta, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.

¹⁴I będziesz miał radość i wesele, i wielu z jego narodzenia radować się będzie.

¹⁵Będzie bowiem wielki przed Panem; i wina, i napoju mocnego pić nie będzie, a będzie napełniony Duchem Świętym już w łonie matki swojej.

¹⁶Wielu też spośród synów izraelskich nawróci do Pana, Boga ich.

¹⁷On to pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliaszowej, by zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych ku rozwadze sprawiedliwych, przygotowując Panu lud prawy.

¹⁸Wtedy rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Jestem bowiem stary i żona moja w podeszłym wieku.

¹⁹A odpowiadając anioł rzekł do niego: Jam jest Gabriel, stojący przed Bogiem, i zostałem wysłany, by do ciebie przemówić i zwiastować ci tę dobrą nowinę.

²⁰Otóż zaniemówisz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie, bo nie uwierzyłeś słowom moim, które się wypełnią w swoim czasie.

²¹A lud oczekiwał Zachariasza, i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni.

²²A kiedy wyszedł, nie mógł mówić do nich, i poznali, że miał widzenie w świątyni; dawał im też znaki i pozostał niemym.

²³A gdy minęły dni jego służby, odszedł do domu swego.

²⁴A po tych dniach Elżbieta, żona jego, poczęła i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc:

²⁵Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wejrzał na mnie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi.

²⁶A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret,

²⁷Do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef, z domu Dawidowego, a pannie było na imię Maria.

²⁸I wszedłszy do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską obdarzona, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami.

²⁹Ale ona zatrwożyła się tym słowem i rozważała, co by mogło znaczyć to pozdrowienie.

³⁰I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.

³¹I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus.

³²Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.

³³I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.

³⁴A Maria rzekła do anioła: Jak się to stanie, skoro nie znam męża?

³⁵I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.

³⁶I oto Elżbieta, krewna twoja, którą nazywają niepłodną, także poczęła syna w starości swojej, a jest już w szóstym miesiącu.

³⁷Bo u Boga żadna rzecz nie jest niemożliwa.

³⁸I rzekła Maria: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. I anioł odszedł od niej.

³⁹A Maria wybrała się w onych dniach w drogę i udała się śpiesznie do górskiej krainy, do miasta judzkiego,

⁴⁰I weszła do domu Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę.

⁴¹A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, i Elżbieta napełniona została Duchem Świętym,

⁴²I zawołała donośnym głosem i rzekła: Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twego.

⁴³A skądże mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie?

⁴⁴Bo oto, gdy dotarł do uszu moich głos pozdrowienia twego, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.

⁴⁵I błogosławiona, która uwierzyła, że nastąpi wypełnienie słów, które Pan do niej wypowiedział.

⁴⁶I rzekła Maria: Wielbi dusza moja Pana,

⁴⁷I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim,

⁴⁸Bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej. Oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia.

⁴⁹Bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, i święte jest imię jego.

⁵⁰A miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się go boją.

⁵¹Okazał moc ramieniem swoim, rozproszył pysznych z zamysłów ich serc,

⁵²Strącił władców z tronów, a wywyższył poniżonych,

⁵³Łaknących nasycił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.

⁵⁴Ujął się za Izraelem, sługą swoim, pomny na miłosierdzie,

⁵⁵Jak powiedział do ojców naszych, do Abrahama i potomstwa jego na wieki.

⁵⁶Pozostała tedy Maria u niej około trzech miesięcy, po czym powróciła do domu swego.

⁵⁷A gdy dla Elżbiety nastał czas rozwiązania, urodziła syna.

⁵⁸I usłyszeli sąsiedzi i krewni jej, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.

⁵⁹A dnia ósmego zeszli się, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu nadać imię ojca jego Zachariasza.

⁶⁰Na to odezwała się matka jego i rzekła: Nie tak, lecz nazwany będzie Jan.

⁶¹I rzekli do niej: Nie ma nikogo w rodzinie twojej, który by miał to imię.

⁶²Więc skinęli na ojca jego, jak je chce nazwać.

⁶³A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest imię jego. I wszyscy się zdziwili.

⁶⁴Zaraz też otworzyły się usta jego i jego język, i począł mówić, chwaląc Boga.

⁶⁵I padł lęk na wszystkich ich sąsiadów, a po całej górskiej krainie judzkiej opowiadano o wszystkich tych wydarzeniach.

⁶⁶Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, wzięli to do serca swego i mówili: Kimże będzie to dziecię? Ręka Pańska bowiem była z nim.

⁶⁷A Zachariasza, ojca jego, napełnił Duch Święty, więc prorokował tymi słowy:

⁶⁸Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i dokonał jego odkupienia,

⁶⁹I wzbudził nam mocarnego Zbawiciela w domu Dawida, sługi swego,

⁷⁰Jak od wieków zapowiedział przez usta świętych proroków swoich,

⁷¹Wybawienie od wrogów naszych i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,

⁷²Litując się nad ojcami naszymi, pomny na święte przymierze swoje

⁷³I na przysięgę, którą złożył Abrahamowi, ojcu naszemu, że pozwoli nam,

⁷⁴Wybawionym z ręki wrogów bez bojaźni służyć mu

⁷⁵W świątobliwości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni nasze.

⁷⁶A ty, dziecię, prorokiem Najwyższego nazwane będziesz, bo poprzedzać będziesz Pana, aby przygotować drogi jego,

⁷⁷Aby dać ludowi jego poznanie zbawienia przez odpuszczenie grzechów ich,

⁷⁸Przez wielkie zmiłowanie Boga naszego, dzięki któremu nawiedzi nas światłość z wysokości,

⁷⁹By objawić się tym, którzy są w ciemności i siedzą w mrokach śmierci, aby skierować nogi nasze na drogę pokoju.

⁸⁰A dziecię rosło i wzmacniało się na duchu, przebywając na pustkowiu, aż do dnia wystąpienia przed Izraelem.