Read Biblia Warszawska, 1975 Ewangelia św. Łukasza 23 Bible Online

Ewangelia św. Łukasza 23 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Ewangelia św. Łukasza 23

¹I całe ich zgromadzenie powstało, i poprowadzili go do Piłata.

²I zaczęli go oskarżać, mówiąc: Stwierdziliśmy, że ten podburza nasz lud i wstrzymuje go od płacenia podatku cesarzowi, i powiada, że On sam jest Chrystusem, królem.

³I zapytał go Piłat, mówiąc: To ty jesteś królem żydowskim? A On, odpowiadając, rzekł mu: To ty mówisz.

⁴Piłat zaś rzekł do arcykapłanów i do tłumów: Żadnej winy w tym człowieku nie znajduję.

⁵Oni natomiast obstawali przy tym i mówili: Podburza lud, nauczając po całej Judei, i to począwszy od Galilei, aż dotąd.

⁶Piłat zaś, usłyszawszy to, pytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem,

⁷A dowiedziawszy się, że jest poddanym Heroda, odesłał go do Heroda, który w tych dniach był właśnie w Jerozolimie.

⁸Herod tedy, ujrzawszy Jezusa, bardzo się ucieszył, gdyż od dłuższego już czasu pragnął go zobaczyć, ponieważ słyszał o nim i spodziewał się ujrzeć jakiś cud przez niego dokonany.

⁹Wypytywał go więc wieloma słowy, lecz Ten nic mu nie odpowiadał.

¹⁰A byli przy tym obecni arcykapłani i uczeni w Piśmie, gwałtownie go oskarżając.

¹¹Wtedy Herod z żołnierstwem swoim sponiewierał go i wydrwił, kazał go przybrać we wspaniałą szatę i odesłał z powrotem do Piłata.

¹²I stali się Herod i Piłat tego dnia przyjaciółmi; poprzednio bowiem byli sobie wrogami.

¹³A Piłat, zwoławszy arcykapłanów i przełożonych, i lud,

¹⁴Rzekł do nich: Przyprowadziliście do mnie tego człowieka jako podżegacza ludu, a tymczasem ja, przesłuchawszy go wobec was, nie znalazłem w tym człowieku żadnej z tych win, które mu przypisujecie.

¹⁵A Herod także nie; odesłał go bowiem z powrotem do nas. I oto nie popełnił On niczego, czym by na śmierć zasłużył.

¹⁶Każę go więc wychłostać i wypuszczę.

¹⁷A miał obowiązek wypuszczać im jednego w związku z ich świętem.

¹⁸Zakrzyknęli więc wszyscy razem tymi słowy: Strać tego, a wypuść nam Barabasza.

¹⁹A ten został wtrącony do więzienia z powodu wywołanego w mieście rozruchu i zabójstwa.

²⁰A Piłat ponownie przemówił do nich, chcąc uwolnić Jezusa.

²¹Lecz oni wołali głośno tymi słowy: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go.

²²Wtedy on po raz trzeci odezwał się do nich: Cóż złego Ten uczynił? Niczego, czym by na śmierć zasłużył, w nim nie znalazłem. Każę go więc wychłostać i wypuszczę.

²³Oni zaś nalegali głosem wielkim, domagając się jego ukrzyżowania; a krzyki ich wzmagały się.

²⁴Więc Piłat rozstrzygnął, że ma się stać według ich żądania.

²⁵Kazał wypuścić tego, którego oni zażądali, a który został wtrącony do więzienia za rozruch i zabójstwo, Jezusa zaś zdał na ich wolę.

²⁶A gdy go prowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona Cyrenejczyka, który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.

²⁷A szła za nim liczna rzesza ludu i niewiast, które biadały i płakały nad nim.

²⁸Jezus zaś, zwróciwszy się do nich, rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade mną; lecz płaczcie nad sobą i nad dziećmi swoimi,

²⁹Bo oto idą dni, kiedy mówić będą: Błogosławione niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.

³⁰Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas!

³¹Gdyż, jeśli się to na zielonym drzewie dzieje, co będzie na suchym?

³²A prowadzono także dwóch innych złoczyńców, by ich razem z nim zgładzić.

³³A gdy przyszli na miejsce, zwane Trupią Czaszką, ukrzyżowali go tam, także i złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.

³⁴A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. A przy dzieleniu się jego szatami rzucali losy.

³⁵A lud stał i przyglądał się. Przełożeni zaś naśmiewali się, mówiąc: Innych ratował, niechże ratuje samego siebie, jeżeli jest Chrystusem Bożym, tym wybranym.

³⁶Szydzili z niego także i żołnierze, podchodząc doń i podając mu ocet,

³⁷I mówiąc: Jeżeli Ty jesteś królem żydowskim, ratuj samego siebie.

³⁸Był też i napis nad nim: Ten jest królem żydowskim.

³⁹Tedy jeden z zawieszonych złoczyńców urągał mu, mówiąc: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Ratuj siebie i nas.

⁴⁰Drugi natomiast, odezwawszy się, zgromił tamtego tymi słowy: Czy ty się Boga nie boisz, choć taki sam wyrok ciąży na tobie?

⁴¹Na nas co prawda sprawiedliwie, gdyż słuszną ponosimy karę za to, co uczyniliśmy, Ten zaś nic złego nie uczynił.

⁴²I rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego.

⁴³I rzekł mu: Zaprawdę powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju.

⁴⁴A była już mniej więcej godzina szósta i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej,

⁴⁵Gdy zaćmiło się słońce; i rozdarła się zasłona świątyni na dwoje.

⁴⁶A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego. I powiedziawszy to, skonał.

⁴⁷Wtedy setnik, ujrzawszy, co zaszło, oddał chwałę Bogu, powiadając: Zaiste, człowiek ten był sprawiedliwy.

⁴⁸A wszystkie te rzesze, które się zeszły na to widowisko, ujrzawszy to, co się stało, bijąc się w piersi, zawracały.

⁴⁹Wszyscy zaś jego znajomi stali opodal, również niewiasty, które towarzyszyły mu od Galilei, widziały to.

⁵⁰A oto mąż imieniem Józef, członek Rady, mąż dobry i sprawiedliwy,

⁵¹Z żydowskiego miasta Arimatia, który się nie zgadzał z postanowieniem Rady i z ich postępkiem, i oczekiwał Królestwa Bożego,

⁵²Przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa.

⁵³I zdjąwszy je, obwinął w prześcieradło i złożył w grobowcu w skale, gdzie nikt jeszcze nie leżał.

⁵⁴A był to dzień Przygotowania i nastawał sabat.

⁵⁵A szły też za nim niewiasty, które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało jego;

⁵⁶Powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania.