Read Biblia Warszawska, 1975 Ewangelia św. Jana 10 Bible Online

Ewangelia św. Jana 10 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Ewangelia św. Jana 10

¹Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą.

²Kto zaś wchodzi przez drzwi, jest pasterzem owiec.

³Temu odźwierny otwiera i owce słuchają jego głosu, i po imieniu woła owce swoje, i wyprowadza je.

⁴Gdy wszystkie swoje wypuści, idzie przed nimi, owce zaś idą za nim, gdyż znają jego głos.

⁵Za obcym natomiast nie pójdą, lecz uciekną od niego, ponieważ nie znają głosu obcych.

⁶Tę przypowieść powiedział im Jezus, lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił.

⁷Wtedy Jezus znowu powiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, Ja jestem drzwiami dla owiec.

⁸Wszyscy, ilu przede mną przyszło, to złodzieje i zbójcy, lecz owce nie słuchały ich.

⁹Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.

¹⁰Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały.

¹¹Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce.

¹²Najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc wilka nadchodzącego, porzuca owce i ucieka, a wilk porywa je i rozprasza

¹³Ponieważ jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.

¹⁴Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce, i moje mnie znają.

¹⁵Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i życie swoje kładę za owce.

¹⁶Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni; również i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.

¹⁷Dlatego Ojciec miłuje mnie, iż Ja kładę życie swoje, aby je znowu wziąć.

¹⁸Nikt mi go nie odbiera, ale Ja kładę je z własnej woli. Mam moc dać je i mam moc znowu je odzyskać; taki rozkaz wziąłem od Ojca mego.

¹⁹Tedy znowu powstał rozłam między Żydami z powodu tych słów.

²⁰I wielu z nich mówiło: Demona ma i szaleje. Dlaczego go słuchacie?

²¹Inni mówili: To nie są słowa opętanego przez demona. Czyż demon może otwierać ślepym oczy?

²²Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość poświęcenia świątyni. Była zima.

²³I przechadzał się Jezus w świątyni, w przysionku Salomona.

²⁴Wtedy Żydzi obstąpili go i rzekli mu: Jak długo trzymać będziesz dusze nasze w napięciu? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam wyraźnie.

²⁵Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie;

²⁶Lecz wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich.

²⁷Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną.

²⁸I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.

²⁹Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca.

³⁰Ja i Ojciec jedno jesteśmy.

³¹Żydzi znowu naznosili kamieni, aby go ukamienować.

³²Odrzekł im Jezus: Ukazałem wam wiele dobrych uczynków z mocy Ojca mego; za który z tych uczynków kamienujecie mnie?

³³Odpowiedzieli mu Żydzi, mówiąc: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo i za to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem.

³⁴Odpowiedział im Jezus: Czyż w zakonie waszym nie jest napisane: Ja rzekłem: Bogami jesteście?

³⁵Jeśli nazwał bogami tych, których doszło słowo Boże (a Pismo nie może być naruszone),

³⁶Do mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, dlatego, że powiedziałem: Jestem Synem Bożym?

³⁷Jeśli nie wykonuję dzieła Ojca mojego, nie wierzcie mi;

³⁸Jeśli zaś wykonuję, to choćbyście mi nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i wiedzieli, że we mnie jest Ojciec, a Ja w Ojcu.

³⁹Tedy znowu starali się go pojmać; lecz On uszedł ich ręki.

⁴⁰I znowu odszedł za Jordan, na miejsce, gdzie dawniej Jan chrzcił, i tam pozostał.

⁴¹A wielu do niego przychodziło i mówiło: Jan wprawdzie żadnego cudu nie uczynił, ale wszystko, cokolwiek Jan o nim powiedział, było prawdą.

⁴²I wielu tam w niego uwierzyło.