Read Biblia Warszawska, 1975 Dzieje Apostolskie 14 Bible Online

Dzieje Apostolskie 14 - Biblia Warszawska, 1975 bible

Dzieje Apostolskie 14

¹A w Ikonium weszli również do synagogi żydowskiej i przemawiali tak, iż uwierzyło wielkie mnóstwo Żydów i Greków.

²Lecz Żydzi, którzy nie uwierzyli, podjudzili i rozjątrzyli pogan przeciwko braciom.

³I przebywali tam przez dłuższy czas, mówiąc odważnie w ufności ku Panu, który słowo łaski swojej potwierdzał znakami i cudami, jakich dokonywał przez ich ręce.

⁴A ludność miasta była podzielona, jedni byli za Żydami, drudzy zaś za apostołami.

⁵Kiedy jednak wszczął się rozruch wśród pogan i Żydów wraz z ich przełożonymi i chciano ich znieważyć i kamienować,

⁶Dowiedziawszy się o tym, uszli do miast likaońskich, Listry i Derbe, i okolicy

⁷I tam zwiastowali dobrą nowinę.

⁸A był w Listrze pewien człowiek chory na bezwład nóg; był on chromy od urodzenia i nigdy jeszcze nie chodził.

⁹Słuchał on przemawiającego Pawła, który utkwiwszy w nim wzrok i spostrzegłszy, że ma dość wiary, aby być uzdrowiony,

¹⁰Odezwał się donośnym głosem: Stań prosto na nogach swoich! I zerwał się, i chodził.

¹¹A gdy ujrzał tłum, co Paweł uczynił, zaczął wołać, mówiąc po likaońsku: Bogowie w ludzkiej postaci zstąpili do nas.

¹²I nazwali Barnabę Zeusem, Pawła zaś Hermesem, ponieważ on był głównym mówcą.

¹³A kapłan podmiejskiej świątyni Zeusa, przywiódłszy przed bramy miasta woły i wieńce, chciał wraz z ludem złożyć ofiarę.

¹⁴Gdy to usłyszeli apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli szaty swoje i wpadli między tłum, krzycząc

¹⁵I wołając: Ludzie, co robicie? I my jesteśmy tylko ludźmi, takimi jak i wy, zwiastujemy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych marnych rzeczy do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest.

¹⁶Za czasów minionych pokoleń pozwalał On wszystkim poganom chodzić własnymi drogami;

¹⁷Jednakże nie omieszkał dawać o sobie świadectwa przez dobrodziejstwa, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością serca wasze.

¹⁸A to mówiąc, z trudem powstrzymali lud od złożenia im ofiary.

¹⁹Tymczasem nadeszli z Antiochii i z Ikonium Żydzi i namówiwszy tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że umarł.

²⁰Kiedy go jednak uczniowie obstąpili, wstał i wszedł do miasta; nazajutrz zaś odszedł z Barnabą do Derbe.

²¹Zwiastując dobrą nowinę także temu miastu, pozyskali wielu uczniów i zawrócili do Listry, Ikonium i Antiochii,

²²Utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, i mówiąc, że musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego.

²³A gdy przez wkładanie rąk wyznaczyli im w każdym zborze starszych, wśród modlitw i postów poruczyli ich Panu, w którego uwierzyli.

²⁴Potem przeszli przez Pizydię i doszli do Pamfilii.

²⁵A gdy opowiedzieli słowo w Perge, zstąpili do Atalii,

²⁶Stamtąd zaś odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali poruczeni łasce Bożej ku temu dziełu, które wykonali.

²⁷A gdy tam przybyli i zgromadzili zbór, opowiedzieli, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg z nimi i jak poganom drzwi wiary otworzył.

²⁸I pozostali niemały czas z uczniami.