Read Caribbean Javanese Wiwitan 2 Bible Online

Wiwitan 2 - Caribbean Javanese bible

Wiwitan 2

¹Kaya mengkono kuwi rampungé kedadiané langit, bumi lan sak isiné kabèh.

²Ing dina sing kaping pitu sakwisé Gusti Allah mungkasi penggawéané enggoné sing digawé, ing dina sing kaping pitu terus lèrèn sangka enggoné nggawé samubarang kuwi.

³Gusti Allah terus mberkahi dina kaping pitu kuwi lan disutyèkké, awit ing dina kuwi lèrèn sangka enggoné nggawé samubarang sing wis digawé mau.

⁴Kaya mengkono tyeritané langit lan bumi waktu dititahaké. Waktu Gusti Allah, GUSTI nyiptaké langit lan bumi,

⁵durung ana tetukulan ing bumi lan durung ana tanduran apa waé sing tukul ing ara-ara, awit Gusti Allah durung ngekèki udan marang bumi lan durung ana wong sing nggarap.

⁶Mung ana pedut mumbul sangka bumi sing nelesi sak lumahé bumi.

⁷Waktu semono GUSTI, Gusti Allah terus nggawé manungsa, sing sangka lebuné bumi, lan ing bolongan irungé disebuli ambekané urip; mengkono manungsa dadi urip.

⁸Uga GUSTI, Gusti Allah nggawé petamanan ing Eden ing sebelah wétan; ing kono enggoné mapanké manungsa sing wis digawé.

⁹GUSTI, Gusti Allah terus nukulaké wit-witan rupa-rupa sangka bumi, sing apik dideleng lan apik kanggo pangan; mengkono uga wit panguripan nang sak tengahé taman, lan menèh wit pangerti bab apik lan ala.

¹⁰Ana kali mili sangka tanah Eden sing mbanyoni taman mau, lan sangka kono terus ngepang dadi papat:

¹¹sing kaping pisan jenengé kali Pison, sing mili ngubengi tanah Hawila sing okèh pametuné emas.

¹²Emas ing tanah kono kuwi apik. Ing kono ya ana tlutuh balsem lan watu onyx sing larang.

¹³Kali sing kaping pindo diarani Gihon, sing mili ngubengi sak tanah Kus[2].

¹⁴Kali sing kaping telu diarani Tigris, sing mili ing wétané tanah Asyur; lan kaping papat kuwi kali Efrat.

¹⁵GUSTI, Gusti Allah njupuk manungsa mau dipapanaké ing taman Eden dikongkon nggarap lan njaga.

¹⁶Lan GUSTI, Gusti Allah terus ngekèki préntah marang manungsa: “Kabèh wohé wit-witan ing taman iki kena kok pangan sak senengmu,

¹⁷nanging wit pangerti bab apik lan ala, kuwi wohé aja kok pangan; yèn kowé mangan wohé, mesti kowé bakal mati.”

¹⁸GUSTI, Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Ora apik yèn manungsa ijèn waé; Aku bakal nggawèké penulung sing sembada dadi jodoné.”

¹⁹Nalika GUSTI Allah wis nggawé sak rupané kéwan-kéwan ing ara-ara lan sak rupané manuk ing awang-awang sangka lemah, terus pada ditekakké ing ngarepé manungsa, karepé supaya weruh kepriyé enggoné bakal njenengaké, lan jenengé sing diwènèhké manungsa marang saben sing urip mau, ya kuwi dadia jenengé.

²⁰Mengkono manungsa ngekèki jeneng marang werna-werna kéwan ingon kabèh, manuk-manuk kabèh lan uga marang werna-werna kéwan ing ara-ara; nanging manungsa durung nduwé penulung sing sembada dadi jodoné.

²¹Terus GUSTI, Gusti Allah ndadèkké manungsa turu nganti kepati, lan sak njeruhné turu, Gusti Allah njikuk igané siji lan panggonané mau terus diisèni daging.

²²Igané sing dijikuk sangka manungsa terus digawé karo Gusti Allah, GUSTI, ndadèkké wong wadon, terus digawa karo Gusti Allah ing ngarepé manungsa.

²³Ing kono semauré manungsa: “Ya iki balung sangka balungku lan daging sangka dagingku, kuwi diarani wadon, awit dijukuk sangka sing lanang.”

²⁴Mulané wong lanang bakal ninggal bapa lan biyungé lan rumaket marang bojoné, lan kabèh loro kuwi bakal dadi daging siji.

²⁵Manungsa lan bojoné, kabèh loro kuwi pada wuda, nanging ora rumangsa isin.