Read Caribbean Javanese Wiwitan 27 Bible Online

Wiwitan 27 - Caribbean Javanese bible

Wiwitan 27

¹Bareng Isak wis tuwa lan mripaté wis mblereng banget nganti ora bisa weruh, terus nyeluk Esau anaké mbarep lan diomongi: “Anakku.” Tembungé Esau: “Kula bapak.”

²Tembungé Isak: “Aku wis tuwa lan ora ngerti kapan bakal ninggal ndonya.

³Njupuka gamanmu, panahmu lan gendéwané, terus lungaa menyang ing ara-ara, aku bedilna beburon,

⁴terus aku olahna pangan sing énak, kaya sing dadi kesenenganku, yèn wis rampung aku ladènana, tak pangané, sakwisé kuwi kowé bakal tak berkahi sak durungé aku ninggal ndonya.”

⁵Ribka ngrungokké enggoné Isak ngomongi Esau mau. Bareng Esau wis budal menyang ara-ara ngindik kéwan sing kena diladèkké bapaké,

⁶Ribka ngomong marang Yakub anaké: “Aku mau ngrungokké bapakmu enggoné ngomongi Esau kakangmu:

⁷Aku golèkana kéwan beburon, terus olahen sing énak, tak pangané lan sakwisé kuwi kowé tak berkahi ing ngarepé GUSTI, sak durungé aku ninggal ndonya.

⁸Saiki, anakku! rungokna omongku sing tak omongké marang kowé iki mengkéné:

⁹Kowé menyanga ing panggonané wedus kita, aku jupukna tyempé loro sing apik, kuwi tak olahé sing énak kanggo bapakmu, kaya sing dadi karepé.

¹⁰Terus ladènana bapakmu, supaya dipangan lan supaya kowé diberkahi sak durungé ninggal ndonya.”

¹¹Yakub terus ngomong marang Ribka ibuné: “Kakang kula Esau kuwi awaké okèh rambuté, lan kula iki klimis.

¹²Menawa bapak nggrayangi kula, mesti terus ngerti, kula nggawé gegojèkan, awit sangka mengkono kula malah kenèng bebendu duduk berkah.”

¹³Nanging ibuné ngomong menèh: “Bebendu kuwi tak sanggané, anakku, nuruta pituturku waé, lungaa! Aku jupukna wedusé!”

¹⁴Yakub terus njupuk tyempé lan dikèkké marang ibuné; lan ibuné terus masak panganan sing énak, kaya sing dadi karepé bapaké.

¹⁵Ribka terus njupuk sandangan sing apik duwèké Esau, anaké mbarep, sandangan sing disimpen ing omah, terus dienggokké marang Yakub anaké sing ragil.

¹⁶Lan lulangé tyempé mau diblebetké ing tangané Yakub lan ing guluné sing klimis.

¹⁷Panganan sing énak lan roti sing mentas diolah mau terus dipasrahké marang anaké Yakub.

¹⁸Yakub terus mlebu ing panggonané bapaké terus ngomong: “Bapak!” Tembungé bapaké: “Apa, anakku, kowé kuwi sapa?”

¹⁹Tembungé Yakub marang bapaké: “Kula Esau, anakmu sing mbarep. Kula wis nandangi kaya préntahé bapak marang kula. Kula nyuwun bapak tangi lan njagong, terus mangan daging beburon sing wis kula masak, supaya bapak terus ngekèki berkah marang kula.”

²⁰Isak terus nyauri marang anaké: “Kok gelis temen enggonmu olèh, anakku!” Tembungé Yakub: “Awit GUSTI, Gusti Allahé bapak, sing ndadèkké kula olèh gawé.”

²¹Tembungé Isak marang anaké: “Nyedaka mréné, anakku, awakmu tak grayangané, apa kowé kuwi anakku Esau apa duduk.”

²²Yakub terus nyedaki Isak bapaké, terus nggrayangi lan ngomong: “Yèn swarané, swarané Yakub, nanging yèn tangané, tangané Esau.”

²³Dadi Isak pangling marang Yakub, awit tangané diwut-diwut kaya tangané Esau, mulané Isak arep mberkahi dèkné.

²⁴Nanging Isak meksa takon menèh: “Apa tenan kowé kuwi anakku Esau?” Tembungé Yakub: “Ya!”

²⁵Isak terus ngomong: “Tyedaké mréné pangananmu kuwi, daging beburoné anakku tak pangané, supaya kowé terus tak berkahi.” Sakwisé diladèkké, Isak terus mangan, lan uga dikèki anggur, terus ngombé.

²⁶Isak terus ngomong: “Nyedaka mréné, aku ambungen, anakku!”

²⁷Yakub terus nyedaki, bapaké diambung. Waktu Isak mambu ambuné sandangané Yakub, terus ngekèki berkah, tembungé: “Ambuné anakku kuwi kaya ambuné bumi sing diberkahi karo GUSTI.

²⁸Gusti Allah bakal ngekèki kowé ebuné langit lan lemah subur ing bumi uga gandum lan anggur nganti lubèr-lubèr.

²⁹Bangsa-bangsa bakal pada teluk ing ngarepmu; kowé ngwasani para sedulurmu, lan anaké ibumu bakal pada sujut marang kowé. Sapa sing nyepatani kowé, bakal kena ukuman, lan sapa sing mberkahi kowé, kuwi bakal diberkahi.”

³⁰Sak rampungé Isak enggoné mberkahi Yakub, lan Yakub ijik entas waé mundur sangka ngarepé Isak, Esau teka sangka enggoné beburon

³¹Terus ya masak panganan sing énak, terus diladèkké marang bapaké. Tembungé marang bapaké: “Bapak, kula nyuwun bapak tangi lan mangan daging beburon sing dimasak anakmu, supaya terus ngekèki berkah marang anakmu!”

³²Nanging tembungé Isak: “Kowé kuwi sapa?” Tembungé: “Kula iki anakmu mbarep Esau.”

³³Ing kono Isak gemeter lan kagèt banget lan ngomong: “Yèn mengkono sapa sing wis beburon kéwan lan wis diladèkké marang aku? Lan ya wis tak pangan kabèh, sak durungé kowé teka, terus ya wis tak berkahi, lan dèkné bakal dadi wong sing tetep diberkahi.”

³⁴Esau kadung krungu tembungé bapaké mau, terus njerit banter banget, lara atiné, lan ngomong marang bapaké: “Duh bapak, berkahana uga kula iki!”

³⁵Tembungé bapaké: “Adikmu sing wis teka karo ngapusi lan ngrebut berkah sing jané arep tak wènèhké kowé.”

³⁶Semauré Esau: “Wis pantes jenengé Yakub, wis kaping pindo enggoné ngapusi aku. Hak anak mbarep direbut lan saiki berkah sing kanggo aku uga direbut!” Terus ngomong marang bapaké: “Apa bapak ora duwé berkah liyané kanggo kula?”

³⁷Isak nyauri marang Esau, tembungé: “Adikmu wis tak angkat ngwasani kowé, lan sakkèhé para seduluré wis tak temtokké dadi abdiné, lan ya wis tak gawani gandum lan anggur, karo apa menèh sing bisa tak kèkké marang kowé, duh anakku?”

³⁸Tembungé Esau marang bapaké: “Apa bapak mung duwèk berkah siji kuwi, duh bapak? Mbok kula dikèki berkah bapak!” Esau terus nangis banter.

³⁹Ing kono Isak nyauri tembungé: “Sak temené panggonanmu bakal adoh sangka lemah sing subur ing bumi lan ora olèh ebun sing sangka langit ing nduwuré.

⁴⁰Kowé bakal urip sangka pedangmu lan kowé bakal dadi baturé adikmu. Mbésuk bakal kelakon, yèn kowé ngupaya karo temen, pasangan bakal utyul sangka gulumu.”

⁴¹Esau sengit banget marang Yakub, awit sangka berkah sing wis dikèkké karo bapaké marang dèwèké mau, tembungé dèkné déwé: Iki wis nyedaki dina kasusahan, awit matiné bapak, terus Yakub Adikku bakal tak patèni.

⁴²Bareng Ribka dikabari bab tembungé Esau anaké sing mbarep kaya mengkono kuwi, terus kongkonan nyeluk Yakub anaké ragil, terus diomongi: “Esau kakangmu nesu arep mbales, matèni kowé.

⁴³Anakku, kowé nuruta pituturku, ndang budala lunga menyang Haran panggonané Laban sedulurku!

⁴⁴Mondoka nang kana sak untara, nganti nesuné kakangmu wis lerem.

⁴⁵Yèn kakangmu wis lerem nesuné marang kowé, lan wis lali apa sing kok tindakké marang dèkné, aku bakal ngongkon wong marani kowé sangka kana. Kenèng apa aku kok kudu kélangan kowé loro-loroné bareng sedina?”

⁴⁶Sakwisé mengkono Ribka terus ngomong marang Isak: “Kula wis jelèh urip awit sangka wong wadon bangsa Hèt kuwi. Yèn Yakub nganti njukuk bojo bangsa Hèt, tunggalé wong negara kéné, apa gunané kula ijik urip?”