Read Caribbean Javanese Wiwitan 3 Bible Online

Wiwitan 3 - Caribbean Javanese bible

Wiwitan 3

¹Anadéné ula kuwi sing pinter déwé ing antarané kabèh kéwan-kéwan daratan gawéané GUSTI, Gusti Allah, ing kono ngomong marang wong wadon: “Mesti Gusti Allah ngekèki préntah marang sampéyan: Sampéyan aja mangan wohé sak rupané wit-witan ing taman iki! Apa ora ngono, ta?”

²Semauré wong wadon marang ula: “Woh wit-witan ing taman iki kabèh kena kita pangan,

³nanging kanggo wohé wit sing nang tengahé taman iki, Gusti Allah ngomong mengkéné: Aja mbok pangan, malah ndemèk waé aja, supaya kowé aja pada mati.

⁴Nanging ula ngomong marang wong wadon mau: Ora, sampéyan ora bakal mati,

⁵nanging Gusti Allah ngerti, yèn sampéyan mangan wohé wit kuwi, bakal kebukak mripat sampéyan, nganti dadi pada karo Gusti Allah, bisa weruh sing apik lan sing ala.”

⁶Wong wadon mau terus weruh yèn wit kuwi apik yèn dipangan lan kétok nyenengké, lan menèh wit kuwi mingini, awit bisa ngekèki kepinteran; terus metik wohé lan mangan, sing lanang uga ing kono ya diwènèhi lan ya terus mangan.

⁷Ing kono mripaté wong loro mau pada kebukak, sak nalika pada weruh yèn wuda; mulané terus pada nggandèng-nggandèng godong anjir digawé awer-awer.

⁸Loro-loroné bareng pada krungu swarané GUSTI, Gusti Allah mlaku ing taman, waktu sumiliré angin anyes, manungsa lan sing wadon terus pada ndelik sangka ngarepé GUSTI, Gusti Allah, ing sak tengahé wit-witan ing taman.

⁹Nanging GUSTI, Gusti Allah terus nyeluk marang manungsa, tembungé: “Kowé ing ngendi?”

¹⁰Semauré sing dityeluk: “Ing waktu kula krungu swarané mlakuné Gusti ing taman, kula dadi wedi, awit wuda; mulané kula terus ndelik.”

¹¹Gusti Allah ngetokké tembung: “Sapa sing ngekèki weruh marang kowé yèn kowé kuwi wuda? Apa kowé mangan wohé wit sing Tak larang marang kowé supaya aja kok pangan?”

¹²Semauré manungsa: “Wong wadon sing Gusti ngekèki dadi bojo kula, iki sing ngekèki wohé wit iki marang kula, terus kula pangan.”

¹³GUSTI, Gusti Allah terus ngetokké tembung marang wong wadon: “Penggawé apa sing wis kok tandangi?” Semauré wong wadon: “Ula kuwi sing ngapusi kula, kula terus mangan.”

¹⁴Ing kono GUSTI, Gusti Allah terus ngetokké tembung marang ula: “Awit kowé nglakoni sing mengkono kuwi, kowé kena paukuman ing antarané kéwan-kéwan ingon-ingon lan ing antarané kéwan galak ing ara-ara; mlakumu bakal ndlosor nlapak weteng lan lebu sing bakal dadi panganmu sakjeké urip.

¹⁵Uga Aku bakal ndadèkké memungsuhan ing antarané kowé lan wong wadon iki, lan ing antarané turunanmu lan turunané wong wadon iki; turunané wong wadon iki bakal ngremuk endasmu lan kowé bakal ngremuk tungkaké.”

¹⁶Gusti ngetokké tembung marang wong wadon kuwi mengkéné: “Aku bakal ngakèhké banget karépotan enggonmu meteng, karo rekasa enggonmu bakal nglairké anak; kowé bakal keyuyun marang bojomu lan bojomu bakal ngwasani marang kowé.”

¹⁷Lan marang manungsa tembungé: “Awit kowé nuruti tembungé bojomu lan mangan wohé wit sing wis Tak omongké marang kowé supaya aja kok pangan, mulané bumi kena ing ipat-ipat jalaran sangka kowé. Karo rekasa enggonmu bakal mangan pametuné ing sakjeké urip.

¹⁸Bumi bakal ngetokké eri lan rerungkutan; ya pametuné kuwi sing dadi panganmu.

¹⁹Enggonmu mangan rejekimu bakal karo kringeten, nganti tekan kowé bali menyang bumi sing dadi asal-usulmu. Awit kowé kuwi lemah, lan kowé bakal bali dadi lemah menèh.”

²⁰Manungsa kuwi ngekèki jeneng Eva marang bojoné, awit dadi ibuné kabèh manungsa.

²¹GUSTI, Gusti Allah terus nggawé sandangan sangka lulang marang manungsa lan sing wadon, terus dienggokké.

²²GUSTI, Gusti Allah, terus ngetokké tembung: “Saiki, manungsa kuwi wis dadi pada karo kita, bisa weruh sing apik lan sing ala. Mulané kuwi aja nganti metik lan mangan wohé wit panguripan mengko urip langgeng.”

²³Mulané terus ditundung karo GUSTI, Gusti Allah sangka taman Eden, dikongkon ngolah lemah sing dadi asal-usulé.

²⁴Sakwisé manungsa ditundung metu, Gusti Allah terus masang kerup ing wétané taman Eden, karo pedang murup sing mobat-mabit, kanggo njaga dalan sing nuju ing wit panguripan.