Read Caribbean Javanese Wiwitan 31 Bible Online

Wiwitan 31 - Caribbean Javanese bible

Wiwitan 31

¹Yakub krungu tembungé anak-anaké Laban sing lanang: “Yakub kuwi wis njupuki duwèké bapaku lan awit sangka tumindaké kuwi mau kasugihané mundak okèh.”

²Kejaba sangka kuwi Yakub ya nitèni praupané Laban, saiki wis béda karo mau-mauné.

³GUSTI terus ngetokké tembung marang Yakub: “Kowé muliha menyang negarané leluhurmu lan kulawargamu, Aku bakal nunggal karo kowé.”

⁴Yakub terus kongkonan nyeluk Rahèl lan Léa menyang ara-ara, panggonané wedus-wedusé.

⁵Terus pada diomongi mengkéné: Aku nitèni yèn praupané bapakmu marang aku wis ora kaya mau-mauné, nanging Gusti Allahé bapakku tansah nunggal karo aku.

⁶Kowé pada weruh déwé, yèn enggonku kerja marang bapakmu karo temen.

⁷Nanging bapakmu wis mblénjani aku lan ngowahi upahku nganti kaping sepuluh, nanging Gusti Allah ora nglilani bapakmu nggawé ala marang aku.

⁸Yèn ngomong: “Sing tutul dadia upahmu, sak pranakan kabèh terus pada manak tutul; lan yèn ngomong sing bléntong dadi upahmu, sak pranakan kabèh terus pada manak bléntong.”

⁹Mengkono Gusti njupuk bandané bapakmu lan dikèkké marang aku.

¹⁰Ing waktuné wedus pada kawinan, aku weruh sak njeruhné impèn, wedus lanang sing pada dadi lanangé kumpulan kuwi pada lorèng, tutul uga bléntong.

¹¹Lan terus mulékaté Gusti ngetokké tembung marang aku sak njeruhné impèn mau: “Yakub!” Aku nyauri: “Kula Gusti.”

¹²Tembungé: “Kowé nyawanga lan delengen, yèn sakkèhé wedus lanang sing ngawini kumpulan wedus kuwi pada lorèng, tutul uga bléntong, awit Aku ngerti apa sing ditandangi Laban marang kowé.

¹³Aku iki Gusti Allah ing Bétel kaé; ing panggonan waktu kowé nglengani tugu watu lan janji marang Aku; saiki kowé tata-tataa! Lungaa sangka negara iki lan muliha menyang negarané sanak sedulurmu!”

¹⁴Léa lan Rahèl terus pada nyauri, tembungé: “Kita apa ijik pada nduwé panduman utawa warisan ing omahé bapak kita?

¹⁵Kita wis pada dianggep wong liya, awit wis pada didol, lan duwit kita ya dientèkké dèwèké.

¹⁶Nanging kabèh kasugihan sing dijukuk karo Gusti Allah sangka bapak kita, kuwi bagéan kita lan duwèké anak-anak kita. Mila sampéyan lakonana apa sing dipréntahké karo Gusti Allah marang sampéyan!”

¹⁷Yakub terus tata-tataa, anak-anaké lan bojoné pada ditunggangké unta.

¹⁸Uga kabèh bandané lan sembarang duwèké olèh-olèhé ing Padan-Aram kono digawa kabèh, menyang omahé Isak bapaké ing negara Kanaan.

¹⁹Waktu semono Laban ijik lunga nyukur wedusé, Rahèl terus nyolong retyané bapaké.

²⁰Yakub ngakali Laban wong Aram, enggoné lunga tanpa pamit.

²¹Mengkono enggoné lunga karo nggawa sembarang duwèké kabèh, nyabrang kali Efrat mlakuné nuju pegunungan Giléad.

²²Bareng telung dina Laban dikabari, yèn Yakub wis lunga.

²³Terus ngajak sanak seduluré pada nututi Yakub. Sakwisé olèhé mlaku pitung dina, ketututan ing pegunungan Giléad.

²⁴Nanging Gusti nekani Laban wong Aram sak njeruhné impèn, lan ngetokké tembung: “Kowé aja nyenèni apa-apa marang Yakub senajan mung sak tembung waé!”

²⁵Waktu Laban wis bisa nututi Yakub, Yakub masang tarupé ing pegunungan; Laban karo sanak seduluré ya terus pada masang tarupé ing pegunungan Giléad.

²⁶Laban terus ngomong marang Yakub: “Penggawé apa sing kok lakoni iki, kowé kok nglimpèkké aku lan ngejak anak-anakku kaya wong bandangan perang?

²⁷Kenèng apa kowé lunga nglenes lan nglimpèkké aku, kenèng apa ora pamit marang aku, supaya aku bisa nguntapké kowé karo sukak-sukak nganggo menyanyi lan terbangan lan siter?

²⁸Uga aku ora nganti bisa ngambungi putu-putuku lanang lan anak-anakku wadon. Tumindakmu mengkono kuwi ora apik.

²⁹Aku iki bisa gawé memalamu, nanging Gusti Allahé bapakmu mau mbengi wis mréntahké aku: ‘Kowé aja nyenèni Yakub senajan mung sak ketyap waé.’

³⁰Wis saiki, yèn kowé pantyèn kudu lunga, awit sangka kangenmu marang omahé bapakmu, kenèng apa kowé nyolong retyaku?”

³¹Semauré Yakub marang Laban: “Awit kula wedi, awit pikir kula: aja-aja sampéyan bakal ngrebut anak-anakmu sangka tangan kula?

³²Nanging sapa waé sing njukuk retya sampéyan, kuwi aja nganti urip menèh. Ing waktu sampéyan ngglédah kabèh barang kula, diseksènana sanak seduluré kita iki, duwèké sampéyan ing kula, kula lilani njupuk!” Awit Yakub ora weruh yèn sing nyolong retya kuwi Rahèl.

³³Laban terus mlebu ing tarupé Yakub, tarupé Léa lan tarupé abdiné wadon loro-loroné, nanging retyané ora ana. Sangka tarupé Léa, terus mlebu ing tarupé Rahèl.

³⁴Nanging Rahèl ngumpetké retya mau ing kantongé lapaké untané; lapak mau terus dilungguhi. Laban ngglédahi tarupé Rahèl kabèh, nanging ora nemokké retyané.

³⁵Rahèl terus ngomong marang bapaké: “Bapak aja nganti nesu, yèn kula ora bisa ngadek ana ngarepé sampéyan, awit kula ijik éntuk kaya lumrahé wong wadon.” Senajan Laban ngglédahi karo njlimet, senajan mengkono retyané ora ketemu.

³⁶Ing kono Yakub terus nesu lan ngelèh-ngelèhké marang Laban: “Kesalahan kula apa? Kula dosa apa, sampéyan ngoyak kula karo nesu mengkono?

³⁷Sampéyan ngglédahi barang kita, apa sampéyan nemokké barang sangka omahé sampéyan? Saiki sampéyan lilani ing ngarepé sanak seduluré kula lan sanak seduluré sampéyan, supaya pada ngadili antarané kula karo sampéyan.

³⁸Rong puluh taun enggèn kula mèlu sampéyan, wedus gèmbèl lan wedus sampéyan wédok ora ana sing nganti kluron, lan wedus gèmbèl sampéyan sing lanang ora naté kula pangan.

³⁹Sing dipangan kéwan galak, ora kula omongké sampéyan, kula ijoli déwé; sing dityolong wong, senajana ing wantyi awan senajana ing wantyi wengi, sampéyan tempuhké marang kita.

⁴⁰Ing wantyi awan kula kepanasan lan ing wantyi wengi kademen, lan kula kurang turu.

⁴¹Nganti rong puluh taun enggèn kula kerja, sing patbelas taun enggèn kula kerja kanggo anak sampéyan wadon loro, sing nem taun supaya olèh upahku njaga kewan, nanging upahku tansah sampéyan owah-owahi nganti kaping sepuluh.

⁴²Yèn Gusti Allahé bapak kula, Gusti Allahé Abraham, lan sing diajèni bapak kula Isak ora nunggal kula, saiki sampéyan mesti ngongkon kula lunga karo nglentung; nanging Gusti Allah weruh kasangsarané lan ngrekasané kula, lan wis nibakké putusan mau mbengi.”

⁴³Laban terus nyauri Yakub: “Wong wadon-wadon kuwi anakku lan botyah lanang-lanang kuwi putuku, uga kumpulané wedus kuwi ya duwèkku, malah sembarang sing kok deleng iki kabèh ya duwèkku; saiki aku bisa nindakké apa marang anak-anakku lan botyah-botyah sing dilairké kuwi?

⁴⁴Saiki hayuk pada nggawé perjanjian, aku lan kowé, supaya kuwi dadia pepakon ing antarané aku lan kowé.”

⁴⁵Yakub terus njupuk watu didekké dadi tugu.

⁴⁶Sakwisé mengkono Yakub terus ngomong marang para seduluré: “Hayuk pada nglumpukké watu!” Terus pada njupuki watu digawé tumpukan, terus pada mangan ing sak tyedaké tumpukan mau.

⁴⁷Laban ngarani tumpukan watu mau: Yegar-Sahaduta nanging Yakub ngarani: Galèd.

⁴⁸Semauré Laban: “Tumpukan watu kuwi dadia seksi ing antarané aku lan kowé ing dina iki.” Mulané tumpukan kuwi dijenengké Galèd.

⁴⁹Lan uga disebut: Mispah, awit semauré: “GUSTI muga njaga aku lan kowé, yèn kita wis pada pisahan.

⁵⁰Yèn kowé nganti nglalèkké anak-anakku pada kewayuh, awas, senajan ora ana wong sing tyedak karo kita, Gusti sing dadi seksi ing antarané aku lan kowé.”

⁵¹Sak terusé semauré Laban marang Yakub mengkéné: “Wis iki tumpukan watu lan tugu sing kita deké ing aku lan kowé;

⁵²tumpukan watu lan tugu iki dadia seksi, yèn aku ora bakal ngliwati tumpukan iki nemoni kowé, lan kowé ya ora bakal ngliwati tumpukan watu lan tugu iki marani aku, karo karep sing ala.

⁵³Gusti Allahé Abraham lan Gusti Allahé Nahor lan Gusti Allahé dèkné, supaya gelem ngadek dadi rèkter ing antarané kita.” Yakub terus sumpah marang sing diajèni Isak bapaké.

⁵⁴Uga Yakub masrahaké kurban sing dibelèh ing pegunungan kono, lan ngundang para sanak seduluré mangan bebarengan. Sakwisé pada mangan terus pada nginep ing pegunungan kono.

⁵⁵Esuké ijik mruput Laban ngambungi putu-putuné anak-anaké wadon lan pada diberkahi; sakwisé mengkono terus budal mulih menyang panggonané.