Read Caribbean Javanese Wiwitan 32 Bible Online

Wiwitan 32 - Caribbean Javanese bible

Wiwitan 32

¹Yakub neruské mlakuné, terus dipetuk karo para mulékaté Gusti Allah.

²Bareng weruh mulékat mau, Yakub terus ngomong: “Iki suradaduné Gusti Allah.” Mulané panggonan kono mau dijenengké: Mahanaim.

³Sakwisé kuwi Yakub terus kongkonan wong mlaku ndisik nemoni Esau, kakangé, menyang negara Seir bawahé Edom.

⁴Pada diweling mengkéné: “Kowé pada ngomonga marang bendaraku Esau mengkéné: Tembungé abdi sampéyan Yakub: Kula wis dadi wong mantya ing panggonané Laban, tekané saiki.

⁵Lan menèh kula wis olèh sapi, kimar, uga wedus lan batur lanang wadon, malah saiki lantaran kongkonan iki perlu ngomongi marang bendara, supaya kula olèh kawelasan ana ngarepé sampéyan.”

⁶Sak baliné para kongkonan mau terus pada ngomong marang Yakub: “Kita wis nemoni marang kakangmu Esau, lan dèkné wis budal ditutké wong 400 perlu metuki sampéyan.”

⁷Ing kono Yakub wedi banget, lan atiné lara, mulané para baturé, wedus, sapiné lan untané terus dipratung dadi rong kumpulan.

⁸Mikiré: “Yèn Esau teka nyerang sing siji nganti kalah, kumpulan sing sijiné ijik bisa utyul.”

⁹Yakub terus ngomong: “Duh Gusti Allahé simbah Abraham lan Gusti Allahé bapak Isak, duh GUSTI, sing wis ngetokké tembung marang kula: Kowé muliha menyang negaramu marang sanak sedulurmu lan Aku bakal nggawé betyik marang kowé,

¹⁰kula iki blas ora pantes yèn nampa kabèh kawelasan katrésnan lan kasetian sing wis Gusti wènèhaké marang abdimu, mbiyèn kula nyabrang laut Yordan kula mung nggawa teken kula iki, nanging kula saiki wis nganti dadi rong kumpulan iki.

¹¹Gusti utyulké kula sangka tangané kakang kula, sangka tangané Esau, awit kula wedi marang dèwèké, menawa tekané terus matèni kula uga para ibu lan anak-anaké.

¹²Gusti wis ngetokké tembung: ‘Aku mesti bakal nggawé betyik marang kowé lan turunanmu bakal Tak dadèkké kaya wediné segara sing ora kena diitung awit sangka akèhé.”

¹³Ing wengi kuwi Yakub nginep ing panggonan kono. Sakwisé mengkono terus njupuk sak bagéan olèh-olèhé digawé pisungsung marang Esau kakangé.

¹⁴Wedus wédok 200, wedus lanang 20, wedus gèmbèl wédok 200, sing lanang 20.

¹⁵Unta wédok sing ijik nusoni 30 uga anak-anaké, sapi wédok 40 lan sapi lanang 10, kimar wédok 20 lan kimar lanang 10.

¹⁶Kabèh mau dipasrahké abdiné supaya dijaga, saben sak rombongan déwé-déwé, karo pada diweling: “Kowé ndisiki mlakuku lan saben sak rombongan kudu dileti.”

¹⁷Sing mlaku ndisik diweling mengkéné: “Yèn Esau kakangku wis kepetuk karo kowé lan kowé ditakoni: Sapa bendaramu, lan kowé pada arep menyang ngendi? Lan banda sing kok giring iki duwèké sapa?

¹⁸Kowé terus ngomonga: Duwèké abdimu Yakub, iki dipasrahké kanggo ndara kula Esau, lan Yakub déwé ing mburiné kula.”

¹⁹Abdi sing kaping pindo lan kaping telu lan kabèh sing pada nggiring kumpulan mau ya pada diweling kaya mengkono uga, tembungé: “Kowé pada ngomonga marang bendaraku Esau kaya mengkono mau, yèn pada kepetuk dèkné.

²⁰Lan ya pada ngomonga mengkéné: ‘Abdi sampéyan Yakub ana mburiné kula.” Awit mikiré mengkéné: Atiné tak leremké karo pisungsung sing ndisiki aku, sakwisé mengkono tak temoni, menawa aku ditampa karo apik.

²¹Dadi pisungsung mau dikèkké ndisik, nanging Yakub déwé sewengi ijik kèri nginep ing tarupé.

²²Bareng mbengi Yakub tangi lan ngajak bojoné loro pisan, batur wadon loro-loroné lan anaké lanang sewelas terus disabrangké ing kali Yabok.

²³Sakwisé kuwi pada disabrangké, sembarang duwèké kabèh.

²⁴Nanging Yakub kèri déwé. Dadakan ana wong lanang sing nggelut Yakub nganti tekan ésuk byar.

²⁵Bareng wong lanang mau rumangsa ora bisa ngalahké, terus ngantem pupuné Yakub, sak nalika pupuné kesléo sak njeruhné gelut mau.

²⁶Wong lanang mau terus ngetokké tembung: “Wis, utyulna aku, awit wis ésuk byar!” Tembungé Yakub: “Panjenengan ora bakal kula tyulké, yèn durung ngekèki berkah marang kula.”

²⁷Pitakoné wong lanang mau: “Jenengmu sapa?” Kula: “Yakub.”

²⁸Wong lanang kuwi ngetokké tembung menèh: “Jenengmu sak terusé duduk Yakub menèh, nanging Israèl, awit kowé wis gelut nglawan Gusti Allah lan manungsa, nanging kowé menang.”

²⁹Yakub terus ngomong: “Panjenengan kula suwun nyebut asmamu.” Nanging tembungé: “Kenèng apa kowé ndadak takon asmaku?” Yakub terus diberkahi ing kono.

³⁰Panggonan kono mau dijenengaké Yakub Penièl, tembungé: “Aku wis weruh Gusti Allah adu-arep, nanging nyawaku ketulungan.”

³¹Waktu Yakub wis ngliwati Penièl, srengéngé njedul; dèkné mlakuné pintyang, awit pupuné kesléo.

³²Ya kuwi jalarané wong Israèl nganti saiki ora mangan daging sing nutupi pupuné, awit Gusti wis ngantem pupuné Yakub, ing ototé tyetik pupuné.