Read Caribbean Javanese Wiwitan 34 Bible Online

Wiwitan 34 - Caribbean Javanese bible

Wiwitan 34

¹Dina anaké wadon Léa patutan sangka Yakub niliki botyah-botyah wadon ing negara kono.

²Bareng Sikem anaké Hamor, wong Hèwi, ratuné negara kono, weruh terus digawa mblayu lan dipeksa turu karo dirujak.

³Nanging Sikem banget kebimbangé marang Dina, anaké Yakub; lan gandrung banget marang botyah wadon mau, mulané tansah dibujuk karo tembung alus.

⁴Sikem terus ngomong marang bapaké Hamor, tembungé: “Botyah wadon kuwi sampéyan tembung dadi bojo kula.”

⁵Yakub wis krungu yèn Dina anaké kuwi wis dirusuhi Sikem. Nanging anaké lanang waktu ijik pada njaga kéwan-kéwané ing ara-ara, dadiné Yakub meneng waé ngentèni mulih.

⁶Hamor bapak Sikem, terus teka nemoni Yakub kepéngin rembukan.

⁷Waktu kuwi anak-anaké Yakub mulih sangka ara-ara, bareng krungu perkara kuwi banget lara atiné lan nesu banget, awit Sikem wis nindakké penggawé ala kanggo wong Israèl, awit ngrujak peksa marang anaké wadon Yakub; tyara mengkono kuwi ora apik.

⁸Hamor terus rembukan karo Yakub lan anak-anaké: “Anak kula Sikem kuwi banget anggèné gandrung marang anakmu, sampéyan kèkké supaya dadi bojoné,

⁹hayuk pada bésanan, anak wadonmu dikèkké marang kula, lan anak-anak kula wadon sampéyan jikuk mantu.

¹⁰Manggona bébas bareng karo kita, negara iki kebukak, ndlajahana negara iki karo sak senengmu, lan kula njaluk manggona tetep ing kéné.”

¹¹Sikem terus ngetokké tembung marang bapaké lan kakang-kakangé Dina: “Kula njaluk olèh kawelasan ana ngarepé sampéyan, kula bakal ngekèki apa sing sampéyan jikuk.

¹²Senajan sampéyan ngarepké duwit tukon lan duwit kanggo kawin pira waé okèhé, bakal kula bayar manut sak karepé sampéyan, nanging botyahé wadon sampéyan kèkké dadi bojo kula.”

¹³Anak-anaké Yakub terus ngomong marang Sikem lan Hamor nganggo tembung ngapus, awit Dina seduluré wis dirusuhi Sikem,

¹⁴tembungé mengkéné: “Kula pada ora bisa nandangi sing kaya mengkono kuwi, ngekèkké adik wadon marang wong lanang sing ora sunat, awit kuwi salah sijiné isin gedé kanggo kita.

¹⁵Mung waé kita setuju penjaluké sampéyan, angger sampéyan pada nandangi kaya kita iki, kabèh wong lanang bangsamu pada disunati.

¹⁶Yèn wis mengkono, anak-anak kita wadon bakal kita kèkké marang bangsa sampéyan, lan kita pada bakal jikuk anak-anakmu wadon bangsa sampéyan; kita bakal manggon bareng karo sampéyan, pada dadi bangsa siji.

¹⁷Nanging yèn sampéyan ora gelem setuju tembung kita iki, lan ora gelem nandangi sunat, anak kita wadon bakal kita jikuk terus pada lunga sangka kéné.”

¹⁸Hamor lan Sikem anaké pada setuju usul mau.

¹⁹Wong enom mau terus nindakké mengkono, awit sangka senengé marang anaké Yakub, kejaba kuwi Sikem mau ing antarané brayaté sing diajèni déwé.

²⁰Terus Hamor lan anaké Sikem terus pada lunga menyang ing gapurané kuta perlu mréntahké marang para wong kuta kono, mengkéné:

²¹“Wong-wong kuwi pada gelem rukunan karo kita, mulané pada manggon ing negara kéné lan ndlajahi karo sak senengmu; negara kéné iki tyukup jembar kanggo wong-wong kuwi! Kita pada bisa njupuk anak-anaké wadon dadi bojo kita, lan anak kita wadon pada kita wènèhaké mbrana.

²²Nanging wong-wong mau enggoné pada gelem nuruti marang kita, supaya bisa manggon lan dadi bangsa siji, ya kuwi angger saben wong lanang ing antarané kita pada disunati, kaya wong-wong mau ya pada sunat.

²³Banda kéwané, banda duwèké, uga sakkèhé kéwan-kéwané kuwi kabèh wis bakal dadi duwèké kita! Mung waé, apiké pada kita turuti sing dadi penjaluké kuwi, mesti bakal manggon tyampur karo kita.”

²⁴Tembungé Hamor lan Sikem anaké mau disetujoni karo wong-wong kabèh sing pada teka nglumpuk ing gapurané kuta, terus kelakon saben wong lanang ing kuta kono sing diwasa pada disunati.

²⁵Bareng telung dinané, wong-wong mau ijik ngrasakaké lara-larané, terus ditekani anaké Yakub loro, ya kuwi Siméon lan Lévi, kakangé Dina, pada nganggo pedang nyerang kuta mau karo rasa ora wedi lan matèni kabèh wong lanang.

²⁶Uga Hamor lan Sikem ya dipatèni karo pedang, Dina dijukuk sangka omahé Sikem, terus digawa lunga.

²⁷Sakwisé mengkono para anaké Yakub pada njukuki barang-barangé sing pada dipatèni mau, njukuki sembarangé kuta kono, awit seduluré dirusuhi.

²⁸Wedus, sapi, kimaré uga samubarang sing ana njeruhné lan njabané kuta pada digawani,

²⁹uga sakkèhé kasugihané, kabèh anaké lan wong wadon pada diukum, lan samubarang sing ana njeruh omahé ya dirampas kabèh.

³⁰Ing kono Yakub ngomong marang Siméon lan Lévi: “Kowé kuwi pada gawé tyilakané aku, awit jenengku kok gawé bosok ing negara kéné, ing antarané bangsa Kanaan lan wong Fèris, wong-wong kita iki mung setitik; yèn wong-wong mau pada bebarengan nglawan kita, mesti aku bakal pada kalah lan dientèkké, ya aku uga brayatku kabèh.”

³¹Tembungé sing dinesoni: “Kenèng apa adik kula kok digarap kaya wong wadon lonté?”