Read Caribbean Javanese 1 Para Ratu 17 Bible Online

1 Para Ratu 17 - Caribbean Javanese bible

1 Para Ratu 17

¹Elia, wong Tisbé ing pangwasané tanah Tisbé-Giliat, terus ngomong marang Akab: “Kanggo GUSTI sing urip, Gusti Allahé Israèl sing kula ladèni, bakal ora ana ebun utawa udan ing taun-taun kuwi, kejaba yèn kula ngomongké.”

²Terus ana tembungé GUSTI marang Elia:

³“Kowé lungaa sangka kéné, mlakua mengétan lan ndelika ing pinggir kali Kerit ing wétané laut Yordan.

⁴Ngombému sangka kali kuwi, lan Aku wis ngongkon marang manuk-manuk gagak supaya ngekèki mangan marang kowé ing kono.”

⁵Piyambaké terus lunga lan nindakké apa sing diomongké karo GUSTI; piyambaké lunga lan manggon ing pinggir kali Kerit ing sisih wétané laut Yordan.

⁶Ing wayah ésuk lan soré manuk gagak pada ngekèki roti lan daging marang dèkné nanging ngombéné sangka kali kono.

⁷Nanging bareng wis rodok suwé, kali mau terus asat, sebab ing negara kono ora ana udan.

⁸Terus ana tembungé GUSTI marang Elia:

⁹“Kowé tata-tataa lan lungaa menyang ing Sarfat, sing klebu ing panggonané Sidon terus manggona ing kana. Ngertia, Aku wis ngongkon marang sakwijiné randa supaya ngekèki pangan marang kowé.”

¹⁰Sakwisé mengkono piyambaké terus tata-tataa lan terus lunga menyang Sarfat. Bareng wis teka ing gapurané kuta kuwi, ing kono ana randa sing ijik golèk kayu. Kuwi terus diomongi: “Aku mbok kok jukukké banyu ing kendi setitik waé arep tak ombé.”

¹¹Waktu wong wadon kuwi budal arep njupuk banyu, diomongi menèh: “Aku mbok kok jupukké roti uga sak iris waé.”

¹²Tembungé wong wadon mau: “Kanggo GUSTI, Gusti Allah sampéyan sing urip, kula tenan ora nduwé roti senajan mung setitik, kejaba glepung sak gegem ing wadah karo lenga setitik ing botol. Saiki kula ijik nglumpukké kayu loro utawa telung lonjor, terus bakal mulih lan ngolah sak ènèngé kanggo kula lan anak kula, lan sakwisé mangan, kula terus pada bakal mati.”

¹³Nanging tembungé Elia: “Kowé aja wedi, muliha, nglakonana apa sing wis kok omongké mau, nanging sak durungé aku olahna roti ndisik, sing tyilik bunder siji sangka kuwi, terus gawanen mréné, sakwisé mengkono terus masaka kanggo kowé lan anakmu.

¹⁴Awit mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Glepung ing wadah kuwi ora bakal entèk lan lenga ing botol kuwi uga ora bakal suda, nganti wis tekan ing wantyiné GUSTI ngekèki udan ing bumi.”

¹⁵Wong wadon mau terus mulih lan nglakoni apa sing diomong karo Elia; wong wadon kuwi lan anaké pada bisa mangan nganti tyukup suwé.

¹⁶Glepung ing wadah ora entèk-entèk lan lenga ing botol ora suda, tyotyok karo tembungé GUSTI, sing diomongké lantaran Elia.

¹⁷Sakwisé mengkono anaké wong wadon kuwi terus ngalami lara, nanging larané banget nganti wis ora ana ambekané menèh.

¹⁸Wong wadon kuwi terus ngomong marang Elia: “Apa ta karep sampéyan teka ing kéné kuwi, duh abdiné Gusti Allah? Enggèn sampéyan mréné kuwi apa perlu ngélingké marang kesalahan kula lan bakal nggawé patiné anak kula?”

¹⁹Elia nyauri tembungé: “Anakmu kuwi gawanen mréné.” Botyahé terus dijaluk karo Elia sangka pangkoné wong wadon kuwi terus digawa munggah menyang ing kamaré ing nduwur, terus diglétakké ing ambèn.

²⁰Sakwisé mengkono terus ngomong marang GUSTI karo banter: “Duh GUSTI, Gusti Allah kula! Apa Panjenengan ya ndadèkké tyilaka marang randa kuwi, sing nampani kula, wong sing mantya iki ing omahé, karo tyara matèni anaké?”

²¹Piyambaké terus ngrungkepi botyahé kaping telu, lan ngomong karo swara banter marang GUSTI: “Duh GUSTI, Gusti Allah kula! Panjenengan muga gelem mbalèkké nyawané botyah iki ing awaké.”

²²GUSTI nuruti penjaluké Elia kuwi, lan nyawané botyahé terus bali ing awaké, nganti dadi urip menèh.

²³Elia terus mbopong botyah mau lan digawa medun sangka kamaré ing nduwur menyang ing omah lan dipasrahké marang ibuné. Tembungé Elia: “Iki anakmu, wis urip!”

²⁴Wong wadon mau terus ngomong marang Elia: “Saiki kula ngerti, yèn sampéyan kuwi abdiné Gusti Allah lan yèn tembungé GUSTI sing sampéyan omongaké kuwi pantyèn bener.”