Read Caribbean Javanese Néhémia 5 Bible Online

Néhémia 5 - Caribbean Javanese bible

Néhémia 5

¹Terus ana sambaté rayat sing banget uga wong wadon marang para seduluré, wong Ju.

²Ana sing ngomong karo swara banter: “Anak kita lanang lan wadon okèh, kita pada butuh gandum, supaya pada bisa mangan lan urip.”

³Lan ana menèh sing ngomong: “Kita pada kepeksa nggatèkké lemah lan kebon anggur lan omah kita, supaya bisaa pada olèh gandum ing waktu patyeklik iki.”

⁴Ana uga sing ngomong: “Kita wis pada nyilih duwit kanggo mbayar pajek sing ditetepaké karo ratu kanggo lemah lan kebon anggur kita.

⁵Senajan kita kuwi tunggal kulit daging karo para sedulur sak bangsa, lan anak-anak kita pada karo anak-anaké, nanging kita kepeksa meneng waé para anak kita lanang lan wadon pada dadi batur, malah anak kita wadon ana sing kepeksa dadi duwèké wong. Kita pada ora bisa nandangi apa-apa, awit lemah lan kebon anggur kita wis tiba ing tangané wong liya.”

⁶Bareng aku krungu sambaté wong-wong mau lan kabar sing mengkono kuwi, aku terus nesu banget.

⁷Sakwisé tak timbang-timbang sak njeruhné atiku, aku terus nggugat marang para pemimpin lan para penggedéné sing nyekel pangwasa. Tembungku marang wong-wong kuwi: “Sampéyan kok pada jikuk bati ngliwati sangka sak mestiné marang sedulur-sedulur sampéyan!” Aku terus nganakké kumpulan gedé sing tak tujokké marang wong-wong kuwi.

⁸Tembungku marang wong-wong mau: “Kita sak bisa-bisané tansah mbudidaya nebusi para sedulur kita wong Ju sing wis pada didol marang bangsa liya. Nanging saiki sampéyan kok malah pada ngedoli sedulur-sedulur sampéyan, sing kita kudu tuku malih!” Ing kono wong-wong mau pada meneng waé, awit ora bisa nyauri apa-apa.

⁹Aku nyambungi menèh: “Perkara sing pada sampéyan tandangi kuwi ora pantes! Sampéyan apa ora pada kuwajipané nandangi karo wedi-asih marang Gusti Allah kita, supaya aja nganti dadi tyatyatan kanggo bangsa-bangsa liya, mungsuh kita?

¹⁰Uga kula lan para sedulur kula lan wong sak ngisor kula pada nyilihké duwit lan gandum marang rayat kuwi. Silihané kuwi apik kita lilakké waé.

¹¹Hayuk ing dina iki uga sampéyan balèkké tegalané, keboné anggur karo keboné saitun apa uga omahé marang sing nduwé, uga silihané kuwi lilakna waé, ya kuwi duwit lan gandum, anggur karo lengané sing wis sampéyan silihké marang piyambaké.”

¹²Ing kono semauré wong-wong mau: “Ya bakal kita balèkké, lan wongé ora bakal kita tagih apa-apa. Apa tembungé sampéyan kuwi bakal kita lakoni.” Aku terus nekakké para imam lan wong mau pada tak kongkon ngutyapké sumpah, yèn bakal nglakoni janjiné kuwi.

¹³Uga aku ya ngebutké lempitané jubahku karo tembung: “Kayaa mengkéné enggoné Gusti Allah bakal ngipatké saben wong sing ora netepi karo janjiné kuwi, dikipatké sangka omahé lan sangka wohé kangèlané. Mengkono enggoné dikipatké lan dadi kopong.” Wong sak pasamuan kabèh terus pada ngomong: “Amin,” terus pada memuji marang GUSTI. Rayat terus pada netepi janjiné mau.

¹⁴Malah uga wiwit aku diangkat dadi bupati ing tanah Yéhuda, ya kuwi wiwit ing taun sing kaping rong puluh nganti tekan ing taun sing kaping telung puluh loro ing pepréntahané Artahsasta, dadi rolas taun suwéné, aku karo para sedulurku pada ora tau njupuk panduman, sing dadi wewenangé bupati.

¹⁵Nanging para bupati sak durungé aku kuwi pada ngebot-eboti sanggané rayat. Para bupati kuwi pada njukuki kanggo roti lan anggur sedinané patang puluh sèkel slaka; malah para sak ngisoré pada meres rayat. Nanging aku ora nandangi mengkono, awit wedi marang Gusti Allah.

¹⁶Lan menèh aku ya miwiti nglakoni penggawéan mbangun témbok iki, senajan aku pada ora olèh kebon. Lan kabèh wong sak ngisorku pada klumpukké mrana kanggo nandangi penggawéan kuwi.

¹⁷Wong Ju lan para penggedéné, tyatyahé wong 150, sing mangan bebarengan mangan ing méjaku, kuwi kejaba wong sing pada nekani kita sangka antarané bangsa-bangsa ing sak kiwa-tengen kita.

¹⁸Kanggo sing dityawiské ing sedina-dinané sing dadi tanggunganku ya kuwi: sapi siji lan wedus pilihan enem karo pitik-pitik; kejaba kuwi saben sepuluh dina anggur werna-werna nganti turah-turah. Nanging aku ora njaluk panduman wewenangé bupati, awit penggawéan sing disangga rayat wis abot.

¹⁹Duh Gusti Allah kula, supaya kula ngrasaké katentreman, Panjenengan supaya gelem éling kabèh penggawé kula kanggo bangsa iki!