Read Caribbean Javanese Pangentasan 16 Bible Online

Pangentasan 16 - Caribbean Javanese bible

Pangentasan 16

¹Sakwisé pada budal sangka Elim, wong Israèl kabèh pada tekan ing ara-ara samun Sin, panggonan kuwi ing antarané Elim lan gunung Sinai, waktu tanggal limalas sasi sing kaping pindo, sak budalé sangka negara Egipte.

²Ana ara-ara samun kono kuwi, umat wong Israèl terus pada nggrundel marang Moses lan Harun,

³tembungé: “Oh, apa ora luwih apik kita pada mati waé ing tangané GUSTI ing negara Egipte, ing wantyi kita pada ngadep wajan isi daging lan roti nganti warek? Awit enggèn sampéyan nuntun kita menyang ara-ara samun iki, supaya kita sak pasamuan pada mati kabèh, awit sangka kaliren.”

⁴Ing kono tembungé GUSTI marang Moses: “Aku bakal ngedunké udan roti sangka langit kanggo kowé, terus wong-wong kuwi bakal pada metu nglumpukké sak tyukupé ing saben dina, lan pada Tak tyoba, apa bakal nglakoni angger-angger-Ku apa ora.

⁵Nanging ing dina kaping nem, yèn masak apa sing diklumpukké, kuwi bakal tikel loro tenimbangané sing diklumpukké saben dina.”

⁶Moses lan Harun terus pada ngomong marang wong Israèl kabèh: “Mengko mbengi kowé bakal pada weruh yèn GUSTI sing ngentasaké kowé sangka negara Egipte.

⁷Lan sésuk kowé bakal pada weruh kamulyané GUSTI, awit wis krungu panggrundelmu. Awit kita iki sapa, kok kowé pada nggrundeli marang kita?”

⁸Tembungé Moses menèh: “Yèn mengko soré kowé pada dikèki daging karo GUSTI lan sésuké dikèki roti nganti warek, kuwi awit GUSTI wis krungu panggrundelmu sing pada kok tujokké marang Panjenengané. Kita iki apa ta? Duduk kita sing kok omèli kuwi, nanging GUSTI.”

⁹Moses terus ngomong marang Harun: “Ngomonga marang sak pasamuan Israèl kabèh: Pada tekaa kabèh ing ngarepé GUSTI, awit GUSTI wis krungu panggrundelmu.”

¹⁰Ing waktu sak pasamuan Israèl ijik diomongi karo Harun, terus pada ngewaské menyang ara-ara samun, dadakan weruh semloroté kamulyané GUSTI ngétok ing mega.

¹¹GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses:

¹²“Aku wis krungu panggrundelmu wong Israèl; pada omongana mengkéné: Ing wantyi soré kowé bakal pada mangan daging lan ing wantyi ésuk bakal pada warek mangan roti, nganti kowé bakal pada weruh yèn Aku iki GUSTI Allahmu.”

¹³Bareng wantyi soré terus ana manuk gemak grombolan teka ngebyuki ing tarup-tarupé, lan bareng ésuk ana ebun ing sak ubengé tarup.

¹⁴Bareng ebuné wis lunga, lah ing lumahé ara-ara samun ana ujut lembut las-lasan kaya sisik, alusé kaya ebun kentel ing bumi.

¹⁵Bareng wong Israèl weruh terus pada takon-takonan: “Apa kuwi?” Awit pada ora ngerti kuwi apa? Moses terus ngomong: “Ya kuwi roti pawèhé GUSTI kanggo panganmu.

¹⁶Kowé pada dikongkon karo GUSTI mengkéné: Kowé nglupukna kuwi, siji-sijiné wong miturut sak tyukupé déwé-déwé; saben wong njupuka kanggo brayaté, wong siji sak omèr, saben brayat njupuka manut gunggungé wongé.”

¹⁷Wong Israèl ya terus pada nglakoni mengkono, enggoné nglumpukké ana sing okèh, ana sing setitik.

¹⁸Mengkono kuwi bareng ditaker nganggo sak gomèr, sing njukuk okèh ora turah lan sing njukuk setitik ora kurang. Saben wong nglumpukké miturut kebutuhané.

¹⁹Moses ngomong marang wong-wong mau: “Aja ana sing ngèngèh kanggo sésuké.”

²⁰Nanging ana sing ora nggugu marang préntahé Moses, pada ngèngèh nganti sésuké, terus dadi sèt lan mambuné bosok, mulané pada dinesoni karo Moses.

²¹Sak terusé enggoné pada nglumpukké saben ésuk. Saben wong miturut kebutuhané déwé, awit yèn kepanasan, terus lèdèr.

²²Ing dina kaping nem enggoné njukuk roti tikel loro, wong siji rong omèr, terus sakkèhé penggedéné pasamuan pada ngadep ngomongi weruh marang Moses.

²³Tembungé Moses marang wong mau: “Ya kuwi sing wis dipréntahké karo GUSTI: Sésuk kuwi dina lèrèn, kuwi sabat dina sing kudu disutyèkké kanggo GUSTI, roti sing arep kok bakar, uga sing arep kok olah, olahen, turahané kabèh simpenen kanggo tandon sésuké.”

²⁴Turahané kelakon disimpen tekan sésuké netepi préntahé Moses, ya ora mambu lan ora metu sèté.

²⁵Sak terusé Moses ngomong: “Kuwi pada panganen ing dina iki, awit ing dina iki sabaté GUSTI, kowé ora bakal nemu roti ing panggonanmu.

²⁶Nem dina kowé pada nglumpukké, nanging ing dina kaping pitu kuwi dina sabat, ing kono ora ana roti.”

²⁷Tenan kelakon ing dina kaping pitu ana wong sing metu arep njukuk roti, nanging pada ora nemu.

²⁸Ing kono tembungé GUSTI marang Moses: “Nganti kapan enggonmu pada ora gelem netepi préntah lan pepakon-pepakon-Ku?

²⁹Pada titènana! GUSTI wis ngekèki sabat kuwi marang kowé, mulané ing dina sing kaping nem kowé pada dikèki roti kanggo rong dina. Awit kuwi wong kabèh pada lèrèna ing omahé déwé-déwé, aja ana wong siji waé sing metu sangka panggonané ing dina kaping pitu.”

³⁰Mengkono dadiné wong kabèh pada ngasuh ing dina kaping pitu.

³¹Ujut roti kuwi umat Israèl ngarani: manna; rupané putih kaya tumbar, rasané kaya kuku madu.

³²Moses terus ngomong: “Préntahé GUSTI mengkéné: Pada njupuka sak omèr kebak disimpen kanggo turun turunmu, supaya kuwi pada weruh rupané roti sing Tak wènèhi dadi panganmu ing ara-ara samun, waktu Aku ngentasaké kowé sangka negara Egipte.”

³³Mulané tembungé Moses marang Harun: “Njupuka kendi siji, isènana manna sak omèr kebak, terus dèkèken ing ngarepé GUSTI, disimpen nganti turun-temurunmu.”

³⁴Harun terus nindakké apa sing dipréntahké GUSTI marang Moses, botol didèkèkké ing ngarepé panggonan pernatan digawé simpenan.

³⁵Wong Israèl enggoné mangan manna suwéné patang puluh taun, nganti tekan negara sing dipanggoni wong; pada mangan manna tekan tapel watesé negara Kanaan.

³⁶Nanging sak omèr kuwi sak prasepuluhé éfa.