Read Caribbean Javanese Ayub 15 Bible Online

Ayub 15 - Caribbean Javanese bible

Ayub 15

¹Elifas wong Téman terus nyauri, omongé:

²“Wong sing wityaksana apa nyauri karo kaweruh sing tanpa isi, lan ngisèni pikirané karo angin?

³Apa ya enggoné ngélingké kuwi karo tetembungan sing tanpa guna, lan karo tembungé sing ora maédahi?

⁴Uga kowé ngilangi rasa wedi marang Gusti Allah, lan ngurangi rasa ora ngajèni marang Gusti Allah.

⁵Kesalahanmu sing mulangi tutukmu lan basané wong lityik sing kok pilih,

⁶tutukmu déwé sing nyalahké kowé, duduk aku; lambému déwé sing melèhké kowé.

⁷Apa lairmu dadi manungsa sing wiwitan? Enggonmu digawé apa sak durungé ana gunung?

⁸Apa kowé krungu pestiné Gusti Allah, lan apa kowé ngrebut kawityaksanan kanggo awakmu déwé?

⁹Kowé weruh apa, sing ora tak weruh, kowé ngerti apa, sing ora tyeta kanggo aku?

¹⁰Sak panunggalmu ana sing wis uwanen lan sing wis tuwa banget, ngungkuli bapakmu.

¹¹Apa panglipurané Gusti Allah kuwi sepélé kanggo kowé, lan pitutur sing alus sing ditibakké marang kowé kuwi apa kok rèmèhké?

¹²Kenèng apa kowé kok blingeraké karo rasané atimu, lan mripatmu kok tyerengké,

¹³terus atimu dadi nglawan marang Gusti Allah. Lan tutukmu ngetokké tetembungan sing kaya mengkono?

¹⁴Manungsa kuwi mosok sutyi, lan mosok bener sing lair sangka wong wadon kuwi!

¹⁵Lah para abdi-Né sing sutyi pada ora dipertyaya, lan langit didelok ora ketemu resiké,

¹⁶malah menèh wong sing reget lan watekké dursila sing nyruput duraka kaya banyu.

¹⁷Kowé tak omongi, rungokna! Apa sing wis tak deleng bakal tak tyritakké,

¹⁸ya kuwi sing diomongké karo para wityaksana sing enggoné weruh sangka para leluhuré ora nganggo digawé delikan,

¹⁹waktu negara mung dikèkké marang wong-wong mau, lan ora ana wong mantya sing mlebu ing kono.

²⁰Wong ala ngalami wedi sakjeké urip, wong sing duraka ya mengkono uga ing sak njeruhné taun-taun sing dityawiské.

²¹Swara-swara sing medèni mlebu ing kupingé, ing waktu tentrem dèwèké katekan juru pengrusak.

²²Wis ora nduwé pengarep-arep yèn bisa metu sangka pepeteng, wis pestiné dadi pangané pedang;

²³nglembara golèk pangan, embuh menyang ngendi. Dèwèké weruh, yèn bakal ngalami dina pepeteng.

²⁴Atiné digawé wedi karo kasangsarané lan kangèlan, sing ngebyuki kaya ratu sing wis arep perang,

²⁵awit ngelungké tangané arep nglawan marang Gusti Allah, lan nglawan marang sing Mahakwasa,

²⁶karo sombong enggoné gelis-gelis metuki Panjenengané, karo nggawa tamèng-tamèngé sing dilapis-lapis kandel.

²⁷Praupané wis diblonyohi karo gajihé, lan bangkèkané dipasangi sabuk gajihé sing dilapis-lapis;

²⁸terus ngenggoni kuta-kuta sing wis gempuran, lan omah-omah sing ora kena dienggoni karo wong, sing wis ditentokké dadi jugrukan.

²⁹Dèwèkné ora bakal dadi sugih lan bandané ora langgeng, lan barang-barangé ora tambah ing bumi,

³⁰bakal ora bisa utyul sangka pepeteng, tukul-tukulané bakal garing kena panasé geni, lan dèwèké bakal dientèkké karo napasé tutuké GUSTI.

³¹Wong mau aja ngandel marang bab sing tanpa isi, awit bakal kapusan, awit olèh-olèhé ya tanpa guna.

³²Sak durungé wantyiné terus wis mati, lan pangé ora bakal bisa seger.

³³Kaya wit anggur sing gogrok wohé, lan kaya wit saitun sing gogrok kembangé.

³⁴Awit golongané wong ala ora bakal ngetokké woh, lan tarup-tarupé wong sing nampani beselan bakal dipangan karo geni.

³⁵Kuwi pada meteng kasusahan lan nglairké sing ala, lan atiné meteng goroh.”