Read Caribbean Javanese Ayub 17 Bible Online

Ayub 17 - Caribbean Javanese bible

Ayub 17

¹Semangatku wis semplak, umurku wis tekan pungkasané, lan aku wis dityepaki kuburan.

²Tenan aku iki dadi guyonan, mripatku kepeksa weruh tangan-tangané.

³Supaya Panjenengan gelem dadi jaminan kula ing ngarepé Panjenengan piyambak. Yèn ora mengkono sapa menèh sing bisa nyetujoni kanggo kula?

⁴Awit atiné wis pada Panjenengan dadèkké buntet. Mila Panjenengan ora ngekèki kemenangan.

⁵Sapa sing ndakwa kantya-kantyané supaya olèh untungé, mripaté anak-anaké bakal dadi lamur.

⁶Aku wis didadèkké tembungan ing sak tengahé para bangsa, lan dadi wong sing diidoni rainé.

⁷Mripatku dadi lamur awit sangka susah, kabèh pérangané awakku dadi kaya ayang-ayang.

⁸Para wong sing jujur pada nggumun awit sangka sing mengkono kuwi, lan wong sing ora salah dadi nesu marang wong duraka.

⁹Senajan mengkono wong bener tetep mlaku ing dalané, lan wong sing resik tangané mundak kuwat.

¹⁰Nanging kowé kabèh, kana pada balia! Aku ora bakal nemoni wong wityaksana ing tengahmu.

¹¹Umurku wis kliwat, wis gagal rantyamanku, sing dadi kepinginanku.

¹²Mbengi bakal pada didadèkké awan: padang bakal gelis njedul sangka peteng, mengkono omongané.

¹³Yèn aku ngarepké ndonyané wong mati dadi omahku, nyawiské peturonku ing pepeteng,

¹⁴lan ngomong marang lawang kuburan: Kowé kuwi bapaku, lan marang sèt: Ibuku lan sedulurku wadon,

¹⁵terus apa pengarep-arepku? Sapa sing weruh yèn aku nduwé pengarep-arep?

¹⁶Kuwi bakal pada mudun menyang dasaré ndonyané wong mati, yèn aku pada bebarengan mudun menyang sak njeruhné lemah.”