Read Caribbean Javanese Ayub 21 Bible Online

Ayub 21 - Caribbean Javanese bible

Ayub 21

¹Nanging Ayub nyauri, tembungé:

²“Rungokna sing tenan ta tembungku, kuwi kanggo panglipurmu.

³Aku sabarana, aku tak ngomong, sakwisé kuwi kowé pada kena nyepèlèkké.

⁴Apa marang manungsa enggonku sambat lan kepriyé enggonku ora pegel atiku?

⁵Aku gatèkna, nganti kowé bakal pada nggumun lan nutup tutukmu karo tangan.

⁶Yèn tak pikir, aku dadi wedi lan awakku terus gemeter.

⁷Kenèng apa wong duraka kok tetep urip, dadi tuwa, malah tukul-tukul kekuwatané?

⁸Tansah dirubung karo anak putuné, turunané pada ing ngarepé mripaté.

⁹Omahé pada tentrem, ora ana rasa wedi ora ketiban karo pentungé Gusti Allah.

¹⁰Sapiné lanang pada majangi lan mesti dadi, sapiné wédok pada manak ora tau kluron.

¹¹Anak-anaké lanang pada diumbar kaya kumpulan wedus; anak-anaké pada jingklak-jingklak,

¹²Pada nembang digameli terbangan lan siter, lan pada bungah-bungah miturut swarané sulingan.

¹³Sakjeké urip pada ngrasakaké urip kepénak lan karo tentrem enggoné mudun ing jagaté wong mati.

¹⁴Nanging tembungé marang Gusti Allah: Minggira sangka aku! Aku pada ora seneng weruh dalan-dalan-Mu.

¹⁵Sing Mahakwasa kuwi sapa ta, nanging aku kok pada kudu ngabekti marang Panjenengané, lan apa gunané, yèn aku pada ndedonga marang Panjenengané?

¹⁶Pantyèn, kabekjané kuwi ora manggon ing tangané. Rantyamané wong duraka kuwi adoh sangka karo aku.

¹⁷Dimaré wong duraka kuwi kerep dipatèni; pada katekan sangsara, lan pada didumi kasusahan karo Gusti Allah sak njeruhné bendu-Né.

¹⁸Pada kaya damèn ing ngarepé angin, kaya kulit gabah kabur karo angin.

¹⁹Tyilakané disimpen karo Gusti Allah kanggo anak-anaké. Apiké wong kuwi déwé sing diukum karo Gusti Allah, supaya rumangsa,

²⁰apiké mripaté déwé supaya weruh karusakané, lan dèkné déwé ngombé bebenduné sing Mahakwasa!

²¹Awit dèwèké ijik perduli apa marang brayaté sakwisé mati, yèn wis entèk gunggungé sasiné?

²²Mosok Gusti Allah dikèki piwulang karo manungsa, Panjenengané sing ngadili wong-wong mau sangka nduwur!

²³Ana wong sing matiné ijik kanggonan kekuwatan pepak, karo tentrem lan kuwat,

²⁴bangkèkané lemu karo gajihé, lan sungsum balung-balungé ijik seger.

²⁵Ana menèh sing matiné karo lara atiné, lan ora tau ngrasakké sing énak.

²⁶Nanging kabèh pada semèlèh ing sak njeruhné lemah, lan pada dirubung karo sèt.

²⁷Lah aku wis weruh, sing dadi pikiranmu, lan akal sing ala sing kok rantyam kanggo aku.

²⁸Tembungmu: Ngendi omahé sing nyekel pangwasa, endi tarup sing dienggoni karo wong-wong duraka?

²⁹Apa kowé pada durung tau takon marang wong-wong sing mlaku ing dalan? Apa kowé bisa mbantah marang pituduh-pituduhé,

³⁰ya kuwi yèn wong ala diéman ing waktu dina tyilaka, lan diluwari ing dina bebenduné Gusti Allah?

³¹Sapa sing bakal terus nggugat bab kelakuané lan ngganjar marang penggawéné?

³²Dèwèké digawa menyang kuburan, lan kuburané dirumati karo wong.

³³Kepénak enggoné ketutupan karo prongkolan-prongkolan lemah ing legokan; saben wong ngetutké dèwèké, lan sing wis ndisiki tanpa itungan.

³⁴Banget kotongé panglipurmu marang aku kuwi! Kabèh semauranmu kuwi mung ngapusi waé.”