Read Caribbean Javanese Ayub 30 Bible Online

Ayub 30 - Caribbean Javanese bible

Ayub 30

¹“Nanging saiki aku diguyu karo wong, sing umuré luwih nom tenimbang aku, sing bapaké pada tak sawang ora pantes senajan mung dipapanaké bebarengan karo asu sing njaga wedus-wedus gèmbèlku.

²Lan menèh kekuwatané tangané kuwi apa gunané kanggo aku, awit wis kentèkan kekuwatan;

³pada gering karo kekurangan lan kaliren, pada ngrikiti lemah sing bera, grumbul ing ara-ara samun lan tanah sing mati;

⁴pada mitili godongan asin ing grumbulan lan oyoté tukulan ara-ara samun dadi pangané,

⁵pada ditundung sangka kumpulan lan dielok-elokké kaya maling,

⁶pada kepeksa manggon ing jurang-jurang sing medèni, ing luweng-luwangé bumi lan ing sela-selané gunung;

⁷pada nggereng-nggereng ing sak tengahé grumbulan, pating klèsot ing sak ngisoré alas grumbul;

⁸kabèh wong gemblung sing tanpa aji, sing wis digurak sangka negara.

⁹Nanging aku saiki dadi uran-uran semonan lan guyonan kanggo wong-wong kuwi.

¹⁰Aku dianggep njijiki, pada ngedohi aku lan ora bisa ngendek enggoné ngidoni praupanku,

¹¹awit taliné tarupku wis diutyuli karo Gusti Allah lan aku diasorké uga wong-wong pada tumindak tanpa rikuh-rikuh marang aku.

¹²Ing sak tengahku teka grombolan, sing terus njégal sikilku, lan masangi aku dalané karusakan;

¹³dalanku dibungkar-bungkar lan ngarah tibaku, ora ana sing ngalang-alangi tumindaké.

¹⁴Enggoné nyerang kaya ngliwati bolongané témbok sing amba; tekané grombolan giliran ing tengahé jugrukan.

¹⁵Aku dibyuki karo rasa wedi, kamulyanku kabur entèk kaya katut angin lan kabekjanku ilang kaya mendung.

¹⁶Awit sangka kuwi nyawaku lebur ing njeruhku; aku ketutup karo dina kasangsarané.

¹⁷Ing wayah mbengi balung-balungku kaya dikrokoti, lan rasa lara kaya dityotyoki tanpa lèrèn.

¹⁸Sandanganku suwèk awit karo tumindak abot sing ora bisa dilawan, mulané pating klèwèr ing awakku kaya klambi.

¹⁹Aku dijongkroké karo Gusti Allah menyang jeblokan lan rupaku wis kaya lebu lan awu.

²⁰Kula sambat njaluk tulung marang Panjenengan, nanging Panjenengan ora nyauri, kula ngadek ngentèn-entèni, nanging Panjenengan ora perduli marang kula.

²¹Panjenengan ganti dadi kereng marang kula, Panjenengan mungsuhi kula karo kekuwatané tangan Panjenengan

²²Panjenengan tumpangké kula ing angin lan terus kabur, banjur Panjenengan lebur ing njeruhné lésus.

²³Ya kula ngerti, Panjenengan parakaké kula menyang pati, menyang panggonan kumpulané kabèh sing urip.

²⁴Lah apa ya wong ora bakal ngelungké tangané marang sing ambruk, yèn ing sak njeruhné tyilakané ora ana sing nulungi?

²⁵Aku apa ora ya nangis awit sangka anané wong sing kangèlan? Atiku apa ora susah awit sangka weruh wong mlarat?

²⁶Aku ngentèn-entèni marang sing betyik, nanging ala sing teka; aku ngarep-arep pepadang, nanging pepeteng sing teka.

²⁷Batinku molak-malik tanpa lèrèn, aku katekan karo dina kasangsaran.

²⁸Aku kluyuran karo sedih, ora bisa kelipur; aku ngadek ing sak tengahé wong-wong sing pada nglumpuk karo sambat njaluk tulung.

²⁹Aku wis dadi seduluré asu alasan lan kantyané manuk unta[4].

³⁰Kulitku dadi ireng lan nglongkop-nglongkop sangka awakku, balung-balungku dadi garing awit sangka lara panas.

³¹Siterku ngunèkké nyanyian tangisan, lan uniné sulingku kaya swarané wong nangis.”