Read Caribbean Javanese Ayub 5 Bible Online

Ayub 5 - Caribbean Javanese bible

Ayub 5

¹Kowé mbengoka, apa ana wong sing semaur? Tunggalé para wong sutyi sapa sing kena kok jaluki tulung?

²Awit sejatiné wong bodo kuwi dipatèni karo nesuné déwé, lan wong sing tanpa pikir kuwi dipatèni karo mèriné atiné déwé.

³Aku déwé wis tau weruh wong bodo sing metu oyoté, nanging gelis-gelis tak ipat-ipati omahé.

⁴Anaké pada ora ketulungan, pada diidak-idak ing gapura kutané, ora ana sing mitulungi.

⁵Unduh-unduhané dipangan nganti entèk karo wong kaliren, malah direbut sangka sak tengahé eri, lan wong sing ngelak pada mélék marang bandané.

⁶Awit tyilaka kuwi tekané ora sangka lebu, lan ora sangka bumi tukulé kasusahan;

⁷nanging manungsa kuwi enggoné lair wis nggawa kasusahan, kaya pletiké geni sing mumbul.

⁸Nanging yèn aku mesti nggolèki Gusti Allah, lan nggawa perkaraku marang Gusti,

⁹sing nindakké penggawéan-penggawéan sing gedé, sing ora kena disangka-sangka, lan mujijat tanpa itungan;

¹⁰sing ngekèki udan marang bumi lan banyu marang kebonan.

¹¹Wong asor diunggahké marang kaluhuran, lan wong kasusahan dikèki pitulungan sing kuwat.

¹²Rantyamané wong lityik diwurungké, terus upayané tangané ora olèh gawé.

¹³Para wong pinter dityekel sak njeruhné kelityikané déwé, lan kekarepané wong méntyla-méntylé ora bakal katekan.

¹⁴Ing wayah awan pada ketutupan pepeteng, lan yèn tengah awan gagap-gagap kaya ing wayah mbengi.

¹⁵Nanging wong ringkih kuwi pada diluwari sangka tutuké sing medèni, lan sangka tangané wong sing kuwat.

¹⁶Awit sangka mengkono wong tyilik nduwé pengarep-arep, lan tutuké wong duraka kebungkem.

¹⁷Sejatiné rahayu wong sing diukum karo Gusti Allah; mulané aja nampik piwulangé sing Mahakwasa.

¹⁸Awit Gusti Allah sing natoni, nanging sing mblebet uga; ya nggebuki, nanging tangan-Né maraské.

¹⁹Sak njeruhné kangèlan nem werna kowé mesti ditulungi, bareng tekané sing kaping pitu ora nganti kedemok karo tyilaka.

²⁰Sak njeruhné pailan kowé diluwari sangka pati, lan sak njeruhné perang sangka pangwasané pedang.

²¹Kowé mesti kaling-kalingan supaya ora kena karo petyuté ilat, lan kowé ora usah wedi marang tekané karusakan.

²²Karusakan lan pailan bakal kok èsemi, lan kéwan alasan ora bakal kok wedèni.

²³Awit kowé mesti bakal nganakké perjanjian karo watu-watu ing ara-ara, lan kéwan-kéwan ing ara-ara bakal pada rukun karo kowé.

²⁴Kowé mesti bakal ngalami tentrem ing tarupmu lan yèn kowé mriksa panggonan pangonmu, mesti ora ana sing kurang.

²⁵Karo menèh bakal ngalami turunanmu dadi okèh lan wijimu kaya suket ing bumi.

²⁶Enggonmu medun ing kuburan kowé wis tuwa banget lan urip kepénak, kaya tumpukan jagung sing disimpen awit wis wantyiné.

²⁷Tenan ta kuwi kabèh wis pada tak titèni, pantyèn mengkono kahanané; bab kuwi rasakna lan titènana!”