Read Caribbean Javanese Ayub 9 Bible Online

Ayub 9 - Caribbean Javanese bible

Ayub 9

¹Ing kono Ayub nyauri:

²“Sejatiné aku wis weruh, yèn kuwi pantyèn mengkono, kepriyé manungsa enggoné bisa ketemu bener ing ngarepé Gusti Allah?

³Yèn Gusti Allah gelem nggawé perkara, ing 1000 perkara, sak perkara waé mesti ora ana wong bisa mbantah balesané tembungé.

⁴Sapa ta, senajan wityaksana atiné lan gedé kekuwatané, sing bisa nglawan marang Panjenengané lan tetep slamet?

⁵Ya Panjenengané sing ngelih gunung ora ana wong sing weruh, lan diwolak-walik ing sak njeruhné bebenduné;

⁶nggèsèr bumi sangka panggonané, terus tyagak-tyagaké pada gonjing,

⁷srengéngé dipréntah, nganti ora njedul; lintang-lintang dikurung karo diségel;

⁸Gusti Allah déwé sing mbèbèr langit, sing nglangkahi ombaké segara,

⁹sing nggawé lintang-lintangé Prau, lintang-lintangé Wluku lan lintang-lintangé Wuluh, uga lintang-lintang ing kidul;

¹⁰sing nindakké penggawéané sing gedé, ora kena dijajaki; lan mujijaté tanpa kena diitung.

¹¹Yèn Panjenengané liwat ing sandingku, aku ora weruh, lan yèn mlaku aku ora weruh.

¹²Yèn Panjenengané ngrebut apa-apa, sing ngalang-alangi sapa? Sapa sing ngalang-alangi: Apa sing Panjenengan tandangi iki?

¹³Gusti Allah ora ngendek bebenduné, para abdiné Rahab pada mbungkuk ing ngarepé.

¹⁴Uga aku, kepriyé bisané nesoni Panjenengané, utawa menèh tembung kanggo nglawan marang Panjenengané?

¹⁵Senajan aku bener, ya mosok bisa mbantah Panjenengané, malah aku kudu njaluk kawelasan marang sing ndakwa aku.

¹⁶Yèn aku nyebut-nyebut, nanging Panjenengané nyauri, aku mesti ya ora ngandel, yèn Panjenengané gelem ngrungokké swaraku;

¹⁷Panjenengané sing nyerang aku karo lésus, lan sing ngakèhké tatuku tanpa sebab,

¹⁸sing ora nglilani aku ambekan, nanging malah mareki aku karo pait-getir.

¹⁹Yèn bab karosan, Panjenengané kuwi sing nduwé. Yèn bab keadilan, sapa sing bisa nggugat Panjenengané?

²⁰Senajan aku bener, tutukku déwé sing bakal nyalahké aku; senajan aku ora salah, Panjenengané sing bakal nyalahké aku.

²¹Aku ora salah! Aku ora perduli awakku, aku ora ngitung uripku.

²²Kabèh kuwi pada waé, mulané tembungku: Wong salah lan wong ora salah loro-loroné pada ditumpes.

²³Yèn petyuté dadakan matèni, Piyambaké terus ngolok-olok putusané wong sing ora salah.

²⁴Bumi wis dipasrahké marang wong duraka, rèkteré ndonya ditutupi mripaté; yèn duduk Gusti Allah sing nindakké kuwi, lah sapa ta?

²⁵Playuné dina-dinané umurku banteré ngungkuli kongkonan sing playuné gelis, wis pada asat tanpa weruh kabekjan,

²⁶kaya mlakuné kapal glagah, kaya maburé manuk garuda sing nyamber memangsané.

²⁷Yèn kula nduwé tembung mengkéné: Tak lalèkké sambatku, tak buwangé enggonku mbesengut, terus dadi bungah menèh,

²⁸kula wedi marang kasusahanku kabèh, awit kula ngerti, yèn Panjenengan ora bakal nganggep kula tanpa kesalahan.

²⁹Kula mesti ditetepaké wong duraka, apa gunané kula nganti kangèlan tanpa pungkasan?

³⁰Senajan kula adusa banyu salju, lan wisuha nganggo sabun,

³¹Panjenengan mesti mblesekké kula ing endutan, terus sandangan kula pada nganggep jijik marang kula.

³²Awit Panjenengané kuwi duduk manungsa kaya aku, sing kena tak kèki jawaban: Hayuk pada bareng nemoni ing ngarepé pengadilan.

³³Ora ana juru misah, sing numpangké tangan marang kita loro-loroné!

³⁴Terus Panjenengané nyingkirké gepuké sangka awakku, lan aku terus ora wedi ing ngarepé.

³⁵Yèn kelakon mengkono, aku ya bakal ngomong ora karo wedi marang Panjenengané, awit aku pantyèn ora ngrumangsani kesalahanku.”