Read Caribbean Javanese Wulang Bebasan 14 Bible Online

Wulang Bebasan 14 - Caribbean Javanese bible

Wulang Bebasan 14

¹Wong wadon sing wityaksana kuwi mbangun omahé, nanging sing bodo ngembrukké omahé karo tangané déwé.

²Sapa sing mlaku jujur kuwi wedi lan ngajèni marang GUSTI, nanging sing mlakuné kesasar kuwi ngrèmèhké Panjenengané.

³Ing sak njeruhné tutuké wong bodo ana penjalin kanggo gegeré, nanging wong wityaksana kuwi dijaga karo lambéné.

⁴Yèn ora ana sapi, uga ora ana gandum, nanging karo kekuwatané sapi pametuné okèh.

⁵Seksi sing setia kuwi ora goroh, nanging sing ngutyapké goroh kuwi seksi goroh.

⁶Wong seneng memoyok golèk kawityaksanan ora olèh, nanging wong sing pinter ing pikiran, gampang olèh kaweruh.

⁷Ngedohana wong gemblung, awit lambéné ora bakal ngetokké kapinteran.

⁸Sing dadi kawityaksanané wong pinter kuwi enggoné ngerti marang dalané déwé, nanging wong bodo kuwi diapusi karo bodoné.

⁹Wong bodo moyoki marang kurban penebusé, nanging wong jujur pada wales-walesan karo kabetyikan.

¹⁰Ati kuwi ngrasakaké kasusahané déwé, nanging wong liyané ora bisa mèlu ngrasakaké kabungahané.

¹¹Omahé wong duraka bakal entèk, nanging tarupé wong jujur bakal mekar.

¹²Ana dalan sing dikira kentyeng karo wong, nanging pungkasané nuju menyang pati.

¹³Ing sak njeruhné ngguyu ati uga bisa ngrasakaké sedih, lan pungkasané kabungahan kuwi bisa kasusahan.

¹⁴Wong sing atiné murtad, kewareken karo mlakuné déwé, nanging wong betyik karo sembarang sing diduwèni.

¹⁵Wong sing ora nduwé pengalaman ngandel sembarang tembung, nanging wong sing wityaksana kuwi nggatèkké mlakuné.

¹⁶Wong wityaksana kuwi ngati-ati lan nyingkiri sing ala, nanging wong bodo nguja karepé lan rumangsa tentrem.

¹⁷Sapa sing gampang nesu, kuwi nandangi tanpa pikiran, nanging wong wityaksana kuwi sabar.

¹⁸Wong sing tanpa pengalaman upahé kebodoan, nanging wong wityaksana kuwi nganggo makuta kaweruh.

¹⁹Wong ala pada ndingkluk ing ngarepé wong betyik, lan wong duraka ing ngarepé gapurané wong bener.

²⁰Wong mlarat kuwi disengiti karo kantyané, nanging wong sugih okèh kantyané.

²¹Sapa sing ngrèmèhké sak pepadané kuwi nggawé dosa, nanging rahayu wong sing melasi marang wong sing kasangsaran.

²²Apa wong sing ngrantyam-ngrantyam sing ala kuwi duduk wong nyasar? Nanging sing ngrantyam kabetyikan kuwi nampani kawelasan lan kasetian.

²³Angger kangèlan mesti ana upahé, nanging tembung sing kotong kuwi mung nuntun marang kekurangan tok.

²⁴Sing dadi makutané wong wityaksana kuwi kapinteran, nanging wong bodo kuwi mamèrké bodoné.

²⁵Seksi sing setia mitulungi uripé, nanging sing ngutyapké goroh kuwi wong goroh.

²⁶Ing sak njeruhné wedi lan ngajèni marang GUSTI kuwi ketemu katentreman sing gedé, malah Gusti ya dadi pengayoman kanggo para anaké.

²⁷Wedi lan ngajèni marang GUSTI kuwi sumberé urip, nganti wong ora kena karo jireté pati.

²⁸Kamulyané ratu kuwi awit sangka okèhé rayaté, nanging tanpa rayat pemrintahan rusak.

²⁹Wong sing sabar kuwi gedé pangertèné, nanging wong sing gampang nesu kuwi nggedèkké kebodoan.

³⁰Ati sing tentrem kuwi nyegerké awak, nanging watek mèri kuwi ngroposké balung.

³¹Sapa sing nindes wong apes, kuwi ngrèmèhké marang Sing Nggawé, nanging sapa sing welas marang wong mlarat, kuwi ngurmati Panjenengané.

³²Wong duraka bakal dirubuhké awit sangka penggawé alané, nanging wong bener olèh pangungsèn awit sangka tulusé atiné.

³³Kawityaksanan manggon ing atiné wong sing karo pikiran, nanging kuwi ora ketemu ing atiné wong bodo.

³⁴Kabeneran kuwi ngunggahké drajaté bangsa, nanging dosa kuwi dadi tyatyaté bangsa.

³⁵Abdi sing karo pikiran ndadèkké senengé ratu, nanging sing mirang-mirangké kuwi bakal nampani nesuné.