Read Caribbean Javanese Wulang Bebasan 4 Bible Online

Wulang Bebasan 4 - Caribbean Javanese bible

Wulang Bebasan 4

¹Hé anak-anak, pada rungokna piwulangé bapak, lan titènana supaya kowé bisa olèh pangertèn,

²awit piwulang betyik sing tak wènèhaké marang kowé, aja pada ninggal marang pituduhku.

³Awit waktu aku ijik botyah tunggal sak omah karo bapaku, aku ringkih lan dadi anak siji-sijiné ibuku;

⁴aku diwulangi bapaku, tembungé mengkéné: “Atimu bèn nggondèli tembung-tembungku; pituturku tyekelen, mesti kowé bakal urip;

⁵mbudidayaa supaya olèh kawityaksanan, ngupayaa supaya olèh pangertèn, aja lali lan aja nyimpang sangka tembung-tembung sing metu sangka tutukku.

⁶Aja nyingkur marang kawityaksanan, mesti kowé bakal dirumati, kuwi ditrésnani, mesti kowé bakal dijagani.

⁷Wiwitané kawityaksanan kuwi: ngupayaa supaya olèh kawityaksanan, lan karo sembarang sing kok upaya, ngupayaa pangertèn.

⁸Kuwi ajènana, nganti kowé bakal diluhurké, yèn kuwi kok rangkul, kowé bakal didadèkké kajèn lan luhur.

⁹Sirahmu bakal dipasang ontyèn-ontyèn kembang sing apik, lan kowé bakal diwènèhi makuta sing gedé.”

¹⁰Hé anakku, rungokna lan tampanana pituturku, mesti bakal dawa umurmu.

¹¹Kowé tak wulangi bab dalané kawityaksanan, tak tuntun mlakumu ing dalan sing lurus.

¹²Yèn kowé mlaku, jangkahmu bakal ora dialang-alangi, yèn mlayu, ora bakal kesandung.

¹³Manuta, marang piwulang, aja kok tyulké, kuwi jaganen, awit ya kuwi uripmu.

¹⁴Aja mlaku ing dalané wong duraka, lan aja njangkah ing dalané wong ala.

¹⁵Dalan kuwi didohi, aja metu ing kono, nyimpanga lan mlakua terus,

¹⁶awit wong kuwi pada ora bisa turu, yèn durung nindakké ala, lan wongé ora ngantuk, yèn durung nggawé kesandungé wong;

¹⁷awit pada mangan roti pametuné duraka, lan ngombé anggur pametuné penggawé ala.

¹⁸Nanging dalané wong bener kuwi kaya pepadang ing wayah ésuk, sing mundak-mundak padangé nganti tekan ing wayah tengah awan.

¹⁹Dalané wong duraka kuwi kaya pepeteng, pada ora weruh apa sing ndadèkké kesandung.

²⁰Hé anakku, gatèkna omongku, kupingmu rungokna marang apa sing tak omongaké:

²¹kabèh kuwi aja nganti adoh sangka ngarepmu, simpenen ing sak njeruhné telengé atimu;

²²awit kuwi dadi panguripané wong sing nemu, lan dadi kewarasané awaké sak kujur.

²³Atimu jaganen karo ati-ati, awit kuwi sumberé panguripan.

²⁴Tutuk sing goroh singkirna sangka awakmu, lan lambé sing keblinger buwangen sing adoh.

²⁵Mripatmu bèn terus mandeng mengarep, lan pandelengé mripatmu tansah ditujokké menyang ngarep.

²⁶Mlakua ing dalan sing rata, lan sak kabèhé mlakumu sing ajek.

²⁷Aja ménggok ngiwa utawa nengen, sikilmu adohna sangka sing ala.