Read Caribbean Javanese Juru Kotbah 7 Bible Online

Juru Kotbah 7 - Caribbean Javanese bible

Juru Kotbah 7

¹Jeneng sing apik kuwi luwih betyik tenimbang karo lenga wangi sing larang, lan dinané ninggal ndonya kuwi luwih apik tenimbangané karo dina lairé.

²Luwih apik mlebu ing omah sing kasusahan tenimbangané mlebu ing omah sing pésta, awit ing omah sing kasusahan kuwi pungkasané saben manungsa: wong urip apiké ngélingi bab iki.

³Sedih kuwi luwih apik tenimbang karo ngguyu, awit praupan sing sedih kuwi nggawé legané atiné.

⁴Wong wityaksana kuwi seneng ing omah sing ijik kasusahan, nanging wong bodo seneng ing omah sukak-sukak.

⁵Ngrungokké senènané wong wityaksana kuwi luwih apik tenimbangané ngrungokké nyanyiané wong bodo.

⁶Awit kaya swarané eri sing kobong kemritik ing sak ngisoré kendil, ya mengkono kuwi guyuné wong bodo. Iki uga tanpa guna.

⁷Tenan, nindakké meres kuwi njalari wong wityaksana dadi bodo, duwit beselan kuwi ngrusaké ati.

⁸Pungkasané perkara kuwi luwih apik tenimbang karo wiwitané. Kesabaran sing gedé kuwi luwih apik tenimbang gemunggung.

⁹Aja gelis-gelis nesu ing sak njeruhné ati, awit nesu kuwi kelèt ing atiné wong bodo.

¹⁰Aja ngomong: Kenèng apa jaman mbiyèn kuwi kok luwih apik tenimbangané karo jaman saiki? Awit pitakonmu kuwi ora karo kawityaksanan.

¹¹Kawityaksanan kuwi karo warisan pada betyiké, kuwi sakwijiné untungé kanggo para wong sing weruh srengéngé.

¹²Awit dipayungi kawityaksanan kuwi kaya dipayungi duwit. Lan beja wong sing weruh, yèn kawityaksanan kuwi njaga marang uripé para wong sing nduwèni.

¹³Sawangen marang penggawéané Gusti Allah! Sapa sing bisa ngluruské apa sing wis dibéngkongké karo Gusti Allah?

¹⁴Yèn nalika kepénak bebungaha, yèn dina tyilaka kuwi élinga uga dianakké karo Gusti Allah kaya dinané kabekjan, supaya manungsa ora bisa weruh apa sing bakal kelakon.

¹⁵Ing sak njeruhné uripku sing tanpa guna iki aku weruh perkara werna-werna, kayata: ana wong bener sing mati ing sak njeruhné kabetyikané, ana wong ala sing uripé dawa ing sak njeruhné penggawé alané.

¹⁶Aja banget-banget enggonmu bener, aja banget-banget enggonmu tumindak wityaksana; kenèng apa kowé arep ngrusak awakmu déwé?

¹⁷Aja banget-banget enggonmu nglakoni ala, aja bodo, kenèng apa kowé kepéngin mati sak durungé waktumu?

¹⁸Apiké sing siji gondèlana, sijiné aja kok tyulké, awit wong sing wedi marang Gusti Allah kuwi bakal luput sangka loro-loroné.

¹⁹Kawityaksanan kuwi ngekèki kekuwatan marang sing nduwèni, ngungkuli wong sepuluh sing pada nyekel pangwasané ing sak njeruhné kuta.

²⁰Sejatiné ing bumi iki ora ana wong sing bener: sing nglakoni penggawé apik lan sing ora tau nglakoni dosa.

²¹Uga aja nggatèkké kabèh tembung sing diomong karo wong, supaya kowé ora krungu peladènmu nyepatani kowé.

²²Awit atimu weruh, yèn kowé uga wis kerep nyepatani wong liyané.

²³Kabèh iki wis tak tyoba supaya olèh kawityaksanan. Aku ngomong: Aku kepéngin olèh kawityaksanan, nanging kawityaksanan kuwi adoh sangka aku.

²⁴Apa sing ana kuwi adoh lan jeru, jeru banget, sapa sing bisa dunung sak kabèhé?

²⁵Sing tak upaya kuwi bisané ngerti, mriksa lan nggolèki kawityaksanan lan pokoké pamikir, lan uga bisané weruh, wong sing ala kuwi goblok lan wong sing bodo kuwi tanpa pikiran.

²⁶Lan aku nemokké bab sing paité ngungkuli pati: wong wadon sing dadi jaring, sing atiné dadi jiret lan tangané dadi tali banda. Wong sing nrésnani Gusti Allah bakal utyul sangka sing mengkono kuwi, nanging wong dosa bakal dityekel.

²⁷Wis iki sing tak temokké, mengkono tembungé Juru Kotbah, nunggalké sing siji lan sijiné supaya olèh pokoké perkara,

²⁸sing ijik tak golèki tetep ora ketemu: ing antarané wong lanang 1000 aku nemu wong siji, nanging ing antarané wong-wong kuwi aku ora nemu wong wadon siji.[2]

²⁹Delengen, mung iki sing tak temokké: Ya kuwi yèn Gusti Allah wis nggawé manungsa sing jujur, nanging wong terus pada nggolèki akal liya-liyané.