Read Caribbean Javanese Yésaya 44 Bible Online

Yésaya 44 - Caribbean Javanese bible

Yésaya 44

¹“Nanging saiki rungokna, hé Yakub, abdi-Ku, lan hé Israèl, sing wis Tak pilih!

²Mengkéné tembungé GUSTI sing nggawé kowé, sing nganakké kowé wiwit ing weteng lan sing mitulungi kowé: Kowé aja wedi, hé abdi-Ku Yakub, lan hé Yesyurun, sing wis Tak pilih!

³Awit Aku bakal ngesokké banyu ing lemah sing ngelak, lan udan deres ing panggonan sing garing. Aku bakal ngesokké Roh-Ku ing sirahé turunanmu, lan berkah-Ku marang anak-putumu.

⁴Kuwi bakal pada tukul kaya suket ing sak tengahé banyu, kaya wit ing pinggir kali.

⁵Sing siji bakal ngomong: Aku iki duwèké GUSTI, sijiné bakal nyebut awaké déwé karo jenengé Yakub, lan sijiné menèh bakal nulis ing tangané: Duwèké GUSTI, lan bakal nyebut awaké déwé nganggo jenengé Israèl.”

⁶Mengkéné tembungé GUSTI, Ratu lan Juru Penebusé Israèl, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: “Aku iki sing wiwitan lan ya Aku iki sing pungkasan, ora ana Gusti Allah liyané kejaba Aku.

⁷Sapa sing kaya Aku? Kuwi bèn mbengok mengkono, bèn ngomongké lan nyeritakké bab kuwi ing ngarep-Ku! Sapa sing wiwitan ing jaman mbiyèn ngomongké bab sing bakal kelakon? Apa sing bakal kedadian bèn pada dikabarké marang Aku!

⁸Kowé aja gemeter lan aja wedi, awit bab kuwi pantyèn wiwit mbiyèn wis Tak wartakké lan Tak kétokké marang kowé. Kowé kabèh kuwi sing pada dadi seksi-seksi-Ku! Apa ana Gusti Allah liyané kejaba Aku? Ora ana Gunung Watu liyané, Aku ora weruh liyané!”

⁹Wong sing nggawé retya kuwi kabèh tanpa guna lan barang-barang sing disenengi kuwi ora ana paédahé. Sing nyembah retya kuwi pada ora weruh lan ora ngerti apa-apa, mulané bakal pada kisinan.

¹⁰Sapa ta sing mbangun allah lan nyitak retya sing tanpa guna kuwi?

¹¹Kabèhé sing ngetutké bakal pada kewirangan, lan tukang-tukangé kuwi manungsa lumrah. Kuwi bèn pada nglumpuk kabèh lan pada bèn gembrégah ngadek! Mesti bakal pada gemeter lan pada kisinan bebarengan.

¹²Tukang wesi enggoné nggawé kuwi nganggo dilebokké ing geni lan digemblèng karo palu; enggoné nindakké kuwi karo nggunakké kabèh kekuwatané tangané. Malah karo ngempet ngelih nganti entèk kekuwatané lan ora ngombé banyu nganti kesel lemes.

¹³Tukang kayu mentèng tali ukuran lan nggawé gambar retya nganggo kapur abang; enggoné nindakké nganggo tatah lan digarisi nganggo jangka, terus digawé wong lanang, manungsa sing ngganteng lan disèlèhké ing omah pamujan.

¹⁴Bisa uga tukang mau negor wit sanobar utawa milih wit tyemara apa wit élon, sing ditokké tukulé nganti dadi gedé ing sak tengahé wit-witan ing alas, utawa nandur wit sanobar liyané, sing awit sangka kudanan terus dadi gedé.

¹⁵Lan kayuné didadèkké kayu obongan karo manungsa, kanggo bediangan lan menèh kanggo gegenèn digawé mbakar roti. Nanging uga sak bagéan kanggo nggawé allah, sing disembah-sembah; digawé retya, sing terus disujuti.

¹⁶Ana menèh sing diobong digawé manggang daging. Daging panggangan mau dipangan nganti warek; terus bediangan karo ngomong: “awakku wis anget, aku wis ngrasakaké panasé geni.”

¹⁷Lan turahané kayu mau terus digawé allah, dadi retya sesembahané, kuwi disujuti, disembah-sembah karo ndedonga: “Supaya gelem mitulungi kula, awit sampéyan kuwi allah kula.”

¹⁸Wong sing kaya mengkono kuwi ora weruh apa-apa lan ora ngerti apa-apa, awit mripaté kelèt merem, terus ora bisa ndeleng; lan atiné uga buntet, mulané ora bisa ngerti.

¹⁹Ora ana sing nimbang-nimbang, ora ana kaweruhé utawa pangertèné tyukup nganti bisa omong: “Ana sing wis tak obong ing geni lan arengé wis tak engguh mbakar roti, tak engguh manggang daging terus tak pangan. Apa ya turahané terus tak engguh nggawé allah sing njijiki?”

²⁰Wong sing tansah ramé bab awu, kuwi disasarké karo atiné sing kapusan; ora bisa nggawé keslametané nyawané utawa omong: “Apa duduk bab sing goroh sing dadi gondèlanku iki?”

²¹Ngélingana bab iki kabèh, hé Yakub, awit kowé kuwi abdi-Ku, hé Israèl. Aku sing wis nggawé kowé, kowé kuwi abdi-Ku; hé Israèl, kowé ora Tak lalèkké.

²²Aku wis ngilangi sak kabèhé dosané mbruntakmu kaya pedut sing kabur karo angin, lan sak kabèhé dosamu kaya mendung sing kanginan. Kowé balia marang Aku, awit kowé wis Tak tebus!

²³Surak-suraka, hé langit, awit GUSTI wis tandang, bungah-bungaha, hé telengé bumi! Pada senenga karo surak-surak, hé gunung-gunung, hé alas uga sak kabèhé wit-witané ing kono! Awit GUSTI wis nebus Yakub, lan Panjenengané wis ngétokké kamulyané ing njeruhné Israèl.

²⁴Mengkéné tembungé GUSTI, Juru Penebusmu, sing nggawé kowé wiwit sangka weteng: “Aku iki GUSTI, sing nggawé samubarang kabèh, sing njèrèng langit dèwèkan, sing nggelar bumi - sapa sing ngréwangi Aku? -

²⁵Aku iki sing mbatalké tanda-tandané juru ramalan goroh lan sing nganggo dolanan para tukang tenung; sing nggawé munduré para wong wityaksana, lan nggantèni kaweruhé dadi sing bodo;

²⁶Aku sing nguwatké tembung-tembungé abdi-Ku lan nindakké putusan-putusan sing dikabarké karo kongkonan-Ku; sing ngomong bab Yérusalèm: Apik dienggoni, lan kanggo kuta-kuta ing Yéhuda: Apik dibangun, Aku gelem ngedekké menèh jugrukané!

²⁷Aku sing ngomong marang telengé segara: Dadia asat, Aku gelem ngesatké kali-kalimu!

²⁸Aku sing ngomong bab Korèsy: Kuwi abdi pangon-Ku kabèh sing Tak karepké bakal digawé kuwi bakal ngomong bab Yérusalèm: Kuwi apik dibangun! lan bab griya sutyi: Dasaré apik dipasang!”