Read Caribbean Javanese Yésaya 57 Bible Online

Yésaya 57 - Caribbean Javanese bible

Yésaya 57

¹Wong bener mati, lan ora ana wong siji-sijia sing ngrèwès; wong bener pada dijabut nyawané, lan ora ana wong siji-sijia sing perduli; tenan, awit sangka okèhé sing ala, nyawané wong bener dijabut,

²nanging terus mlebu ing panggoné katentreman; wong sing urip karo ati sing lurus bakal olèh kuburan ing peturoné.

³Nanging kowé kabèh kuwi pada nyedaka mréné, hé para anaké wong wadon tukang tenung, hé turunané wong sing laku bédang lan wong wadon lonté!

⁴Kowé pada nganggo gegojèkan sapa, sapa sing pada kok tylatoni karo tetembungan sing ora-ora lan sing kok karang-karang kuwi? Apa kowé kabèh kuwi duduk anak-anaké wong mbruntak, turunané wong goroh?

⁵Hé para wong sing pada diobong karo hawa srakahé ing sak tyedaké wit-witan sing grumbul, ing sak ngisoré saben wit sing grumbul, hé para wong sing mbelèh botyah ing legokan-legokan, ing sela-selané puntuk watu.

⁶Kowé mung kanggonan watu-watu sing klimis sing sangka kali, lan ya mung kuwi sing ditemtokké kanggo kowé; kuwi uga pada kok wènèhi kurban ombèn-ombèn, lan kok ladèni kurban panganan. Apa Aku bakal nyabari sing mengkono kuwi?

⁷Kowé mernahké peturonmu ing gunung sing duwur lan metongol lan kowé uga terus munggah ing gunung kono perlu masrahaké kurban sing dibelèh.

⁸Kowé ndèkèk lambangé brahalamu ing kusèné lawang mlebu ing omahmu, malah kowé wis ninggal Aku lan nyopot sandangan babar pisan, kowé wis ngunggahi lan ngambakké peturonmu; kowé wis nganakké perjanjian karo wong sing kok karepaké kok ejak sak peturon lan kowé nyawang palanangané.

⁹Kowé marani Molok karo nggawa lenga lan wewangèn okèh; para kongkonanmu pada kok kongkon nganti adoh, nganti tekan ngisoré ndonyané wong mati.

¹⁰Awit sangka enggonmu mlaku adoh kuwi kowé terus wis kesel lan lemes, nanging kowé ora ngomong: “Pasrah!” Kowé olèh kekuwatan menèh, mulané kowé ora dadi kesel.

¹¹Sapa ta sing ndadèkké kowé ndredek lan wedi, nanging kowé nganti goroh lan ora éling marang Aku utawa terus ora perduli marang Aku? Apa ora awit sangka enggon-Ku meneng waé lan nutup mripat-Ku, kowé terus ora wedi marang Aku!

¹²Aku arep ngomongké kabetyikanmu lan kabèh penggawému, nanging kuwi kabèh kanggo kowé ora ana gunané:

¹³yèn kowé sambat, para brahalamu bèn ngluwari kowé! Kuwi bakal pada kabur karo angin, lan pada dientèkké karo sebulané abab. Nanging wong sing ndelik marang Aku bakal nampa warisan bumi lan bakal nduwèni gunung-Ku sing sutyi.

¹⁴Ana sing ngomong: “Bukaken, bukaken, tyawiské dalan, singkirna watu sandungan ing dalané umat-Ku!”

¹⁵Awit mengkéné tembungé sing Mahaluhur lan sing Mahamulya, sing njagong ing dampar selawasé lan asmané sing Mahasutyi: “Aku njagong ing panggonan sing duwur lan sutyi nanging uga nunggal karo wong sing remuk lan andap asor, perlu nguwatké atiné para wong sing andap asor lan nguripké atiné para wong sing remuk.

¹⁶Awit Aku ora bakal padudon sak selawasé, lan ora bakal terus nesu, supaya semangaté wong aja lemes nglokro ing ngarep-Ku, nanging ya Aku sing nggawé napasé urip.

¹⁷Aku nesu awit sangka dosané srakahé, terus Tak rangkèt, Aku ndelikké praupan-Ku lan nesu, nanging dèwèké terus murtad, mlaku ing dalan sing dadi pilihané atiné.

¹⁸Aku wis weruh sak kabèhé dalané kuwi, senajan mengkono bakal Tak waraské lan bakal Tak tuntun lan bakal Tak pulihké atiné karo panglipuran; uga ing lambéné wong-wongé sing pada kasusahan

¹⁹Aku bakal nggawé pepujian. Tentrem, tentrem rahayu marang wong sing adoh lan sing tyedak - mengkono tembungé GUSTI - lan sing bakal Tak waraské!

²⁰Nanging para wong duraka kuwi kaya segara sing ngombak-ombak awit ora bisa tetep tentrem, lan iliné ngumbulké reget lan endut.

²¹“Wong duraka kuwi ora kanggonan katentreman,” mengkono tembungé Gusti Allahku.