Read Caribbean Javanese Kidung Pesambat 2 Bible Online

Kidung Pesambat 2 - Caribbean Javanese bible

Kidung Pesambat 2

¹Oh kepriyé, Sion, Gusti banget temen enggoné ngemuli karo mendung ing sak njeruhné bebendu-Né, kamulyané Israèl wis dibuwang Panjenengané sangka langit menyang bumi. Antyik-antyiké sikilé ora diélingi waktu Panjenengané nesu.

²Gusti ngentèkké sak kabèhé tegalé Yakub, ora nganggo dikèki kawelasan. Panjenengané ing sak njeruhné nesu-Né nggempuri sak kabèhé bèntèngé putriné Yéhuda. Kraton uga para penggedéné pada kebanting ing bumi lan digawé sak wiyah-wiyah.

³Awit sangka mulat-mulat bebendu-Né, sak kabèhé sunguné Israèl pada ditugeli, waktu mungsuh wis tyedak Gusti nggèrèt tangan-Né tengen, Panjenengané ngobong Yakub kaya geni sing mulat-mulat sing mangan ing sak ubengé.

⁴Gusti mentèng gandéwané kaya mungsuh, lan ngetungké tangan-Né tengen kaya satru, matèni sak kabèhé sing nyenengké pandelengé, ing tarupé putriné Sion, bebenduné disokké kaya geni.

⁵Gusti wis malih dadi kaya mungsuh, Israèl dilebur, kabèh ing kratoné diremuk, bèntèng-bèntèngé pada didadèkké gempuran, kasusahan lan sambaté anak wadon Yéhuda didadèkké okèh.

⁶Tarupé déwé dirusak kaya kebon, panggonan kumpulané dibubrah. Ing Sion GUSTI wis nggawé laliné wong marang riyaya lan sabat, ratu lan imam wis pada ditampik, awit sangka nesu-Né.

⁷Gusti ngguwak mesbèhé déwé, panggonan sutyi-Né ditinggal, témboké kratoné pada dipasrahké ing tangané mungsuhé; mungsuhé pada ngumbar swara ing griyané GUSTI, kaya keraméan dina riyaya.

⁸GUSTI wis nggawé putusan ndadèkké gempuran témboké putriné Sion, kabèh wis diukur karo tali ukuran, tangané ora mingset sangka enggoné bakal ngrusak, témbok ing njaba lan ing njeruh pada didadèkké ngaduh-aduh lan ngenes kabèh.

⁹Gapurané pada ambles ing bumi, GUSTI ngrusak lan nugel-nugel sloroké; ratuné lan penggedéné pada manggon ing antarané bangsa mantya. Ora ana pituduh sangka GUSTI uga para nabiné pada ora nampa wahyu sangka Panjenengané.

¹⁰Para tuwa-tuwané putriné Sion, pada nglésot ing lemah, pada ngewur-ewuri awu ing sirahé lan nganggo salin kasusahan. Para prawan ing Yérusalèm, pada ndingkluk tekan ing bumi.

¹¹Mripatku nganti nggerong karo luh, remuk ajur atiku, atiku ajur mumur, awit entèkké anaké wadon bangsaku, nanging botyah tyilik lan bayi pada semaput ing alun-aluné kuta.

¹²Pada takon marang ibuné: “Endi rotiné lan angguré?”, waktu pada semaput ing alun-aluné kuta kaya wong sing mati ing peperangan, lan pada pegat nyawa ing pangkoné ibuné.

¹³Hé, Yérusalèm, aku bisa ngomongké apa marang kowé, lan kowé kena tak umpamakké apa? Hé, anak wadon ing Sion, kowé kena tak umpamakké apa, kanggo nglipur kowé, awit gempuranmu ambané kaya segara, sapa sing bisa maraské kowé?

¹⁴Para nabimu pada nyritakké marang kowé weweruh sing goroh lan kosong. Pada ora ngomongké kesalahanmu supaya kowé terus waras menèh. Utyapan-utyapané sing goroh lan nasarké sing diomongké marang kowé.

¹⁵Sak kabèhé wong sing liwat, pada keplok-keplok awit weruh kowé, pada ngeses-ngeses lan gèdèk-gèdèk, kanggo putri ing Yérusalèm, tembungé: “Apa iki kuta sing diarani luwih apik, dadi kesenengané wong sak lumahé bumi kabèh?”

¹⁶Sak kabèhé mungsuhmu pada ngunèk-unèkké kowé, pada ngeses-ngeses lan nggeget untuné, tembungé: “Kuwi wis pada tak entèkké!” “Pantyèn, ya iki dina sing tak arep-arep, wis tak alami lan wis weruh!”

¹⁷GUSTI wis nindakké apa sing dirantyam, wis netepi apa sing dadi pangandika-Né, sing dikabarké wiwit dèk jaman mbiyèn, wis nggempur tanpa diéman, mungsuh didadèkké seneng ing atasé kowé, sunguné satru-satrumu wis diduwurké.

¹⁸Sambat-sambata marang Gusti karo banter, hé, anak wadon ing Sion, awan wengi luhmu milia kaya kali, awakmu aja kok lèrènké, mripatmu aja nganti lèrèn!

¹⁹Tangia, ngaduh-ngaduha ing wayah mbengi, ing wiwitan gilirané jaga mbengi; isiné atimu esokna kaya banyu, ing ngarepé Gusti, tanganmu megarna marang Panjenengané, supaya uripé anak-anakmu, sing semaput awit sangka ngelihé, ing pojoké dalan-dalan.

²⁰Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem nyawang lan mriksa, sapa sing Panjenengan tumpangi mengkéné kuwi, apa wong wadon kudu mangan wohé wetengé déwé, ya bayi-bayi sing ijik ing géndongan; apa imam lan nabi kudu dipatèni ing griya sutyiné Gusti?

²¹Nom-noman lan wong tuwa, pada glimpangan ing dalan, prawan-prawan lan jaka-jaka kula, pada mati karo pedang, pada Panjenengan patèni waktu Panjenengan ukum, Panjenengan belèh tanpa welas.

²²Kaya-kaya ing dina riyaya Panjenengan nyeluk kabèh sing kula pada wedèni sangka kiwa-tengen. Waktu GUSTI ngukum, ora ana wong siji waé sing bisa utyul utawa slamet. Anak-anak sing kula nglairké lan kula gulawentah, pada dipatèni karo mungsuh kula.