Read Caribbean Javanese Danièl 10 Bible Online

Danièl 10 - Caribbean Javanese bible

Danièl 10

¹Ing taun sing kaping telu pepréntahané Korèsy, ratu ing Pèrsia, ana tembungé sing digelar marang Danièl sing asma Bèlsasar; tembungé kuwi tenan lan ngomongké bab kangèlan sing gedé. Panjenengané ngerti marang tembungé mau lan nggatèkké marang wahyu kuwi.

²Ing waktu kuwi aku, Danièl nglakoni kasusahan telung minggu:

³ora mangan panganan sing énak, tutukku ora klebon daging lan anggur lan aku ora nganggo lenga jebat nganti sak suwéné telung minggu mau.

⁴Ing dina sing kaping patlikur ing sasi kaping pisan, waktu aku ing pinggir kali gedé, ya kuwi kali Tigris,

⁵aku ndangak weruh ana wong lanang nganggo sandangané mori lenan lan sabuké emas sangka Ufas.

⁶Dèkné kaya watu-watu lazurit lan praupané kaya padangé klélap; mripaté kaya ontyor murup; tangané lan sikilé meling kaya tembaga lan swarané tembungé kaya gemremengé wong okèh.

⁷Mung aku déwé, Danièl, sing weruh wahyu kuwi, wong liyané sing pada bebarengan karo aku, pada ora weruh; mung waé kuwi pada katekan karo rasa wedi banget, terus pada mlayu ndelik;

⁸dadiné aku mung kèri ijèn. Waktu aku weruh wahyu sing gedé mau, aku terus kélangan kekuwatanku kabèh; aku dadi putyet banget lan lemes.

⁹Aku terus krungu swarané tembungé, terus aku tiba mengkurep ora éling.

¹⁰Nanging terus ènèng tangan sing ndemèk aku, aku ditangèkké, nganti aku krèngkangan karo dengkul lan tanganku.

¹¹Aku diomongi mengkéné: “Danièl, kowé kuwi wong sing ditrésnani, gatèkna apa sing aku ngomong marang kowé iki, ngadeka, awit aku iki diutus marani kowé.” Bareng aku diomongi mengkono kuwi, aku terus ngadek karo gemeter.

¹²Aku terus diomongi mengkéné: “Aja wedi, Danièl, awit wiwit dina kaping pisan enggonmu nduwèni karep kepéngin olèh kaweruh lan enggonmu ngasorké awakmu ing ngarepé Gusti Allahmu, penjalukmu wis ketampa, nanging enggonku teka iki ya awit sangka penjalukmu kuwi.

¹³Penggedéné kraton Pèrsia kuwi nglawan marang aku suwéné selikur dina; nanging Mikaèl, sakwijiné penggedéné sing gedé déwé, kuwi teka ngréwangi aku, terus tak tinggal ing kana waktu ijik adu-arep karo para ratuné wong Pèrsia.

¹⁴Aku terus mréné perlu ngekèki weruh marang kowé bab apa sing bakal kelakon kanggo bangsamu mbésuk ing dina pungkasan, awit wahyu iki ya tumuju marang jaman sing bakal kelakon.”

¹⁵Waktu iki diomong marang aku, aku ndingkluk karo ora bisa ngomong.

¹⁶Nanging terus ana sing ndemèk lambéku, sing kétoké kaya manungsa; aku terus mbukak tutukku lan wiwit ngomong marang sing ngadek ing ngarepku kuwi: “Duh bendara, awit sangka wahyu kuwi kula terus krasa lara lan ora kanggonan kekuwatan menèh.

¹⁷Nanging kepriyé kula, abdi kok bisa ngomong rembukan karo bendara kula, nanging kula wis ora nduwé kekuwatan menèh lan wis ora ana ambekané?”

¹⁸Panjenengané sing kétoké kaya manungsa kuwi terus ndemèk aku menèh lan ngekèki kekuwatan marang aku

¹⁹lan ngomong: “Hé! wong sing ditrésnani, aja wedi, tentrem rahayu anaa ing kowé, sing kuwat, sing kuwat!” Sak njeruhné aku diomongi mengkono kuwi, aku krasa dadi kuwat menèh lan ngomong: “Kula njaluk ngomong, duh bendara kula, awit kula wis dikèki kekuwatan.”

²⁰Terus tembungé mengkéné: “Apa kowé ngerti sebabé enggonku nekani kowé? Sedéla menèh aku arep bali arep perang nglawan penggedéné wong Pèrsia lan sakwisé rampung karo dèwèké kuwi, penggedéné negara Yunani bakal teka.

²¹Nanging kowé bakal tak omongi apa sing ketulis ing kitab Kabeneran. Ora ana sing bakal ngréwangi aku karo ati sing kuwat nglawan wong-wong mau, kejaba penggedému Mikaèl.