Read Caribbean Javanese Matius 9 Bible Online

Matius 9 - Caribbean Javanese bible

Matius 9

¹Yésus terus munggah ing kapal terus nyabrang lan teka ing kutané déwé. Terus ana wong lumpuh nggluntung ing peturon diusung menyang ngarepé.

²Bareng Yésus weruh pengandelé wong-wong kuwi, terus ngomong marang sing lumpuh: “Hé, anak-Ku, pertyayaa, dosamu wis dingapura.”

³Lan terus ana juru Torèt sing pada mikir: “Wong kuwi ora ngajèni marang Gusti Allah.”

⁴Nanging Yésus weruh sing dadi pikirané wong-wong mau, mulané terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada nduwé pikiran sing ala ing atimu?

⁵Gampang endi omong: Dosa-dosamu wis dingapura, karo ngomong: Ngadeka lan mlakua?

⁶Nanging supaya kowé pada mengertèni, yèn Putrané Manungsa nduwé pangwasa ngapura dosa ing bumi iki,” terus ngomong marang sing lumpuh: “Ngadeka, peturonmu angkaten lan muliha!”

⁷Wongé ya terus ngadek lan mulih.

⁸Wong okèh bareng pada weruh bab kuwi, pada wedi lan terus pada ngluhurké Gusti Allah, sing wis ngekèki pangwasa nganti semono marang manungsa.

⁹Sakwisé Yésus lunga sangka kono, terus weruh wong sing jenengé Matius lungguh ing pabéan kuwi, terus diomongi: “Mèlua Aku!” Matius terus ngadek lan mèlu Panjenengané.

¹⁰Tyeritané waktu Yésus njagong mangan ing omahé Matius, ana juru pajek okèh lan wong-wong dosa sing pada teka mèlu mangan karo Yésus uga para muridé.

¹¹Bareng para Farisi weruh sing mengkono kuwi, terus omong marang para muridé: “Kenèng apa gurumu kok mangan bebarengan karo juru pajek lan wong dosa?”

¹²Yésus krungu, terus ngomong: “Wong waras kuwi ora butuh dokter, sing butuh dokter kuwi wong sing lara.

¹³Wis, pada minggira, pada blajara ngerti tegesé tembung iki: Sing Tak karepaké kuwi duduk kurban, nanging kawelasan. Awit teka-Ku iki ora manggil wong bener, nanging wong dosa.”

¹⁴Tyeritané para muridé Yohanes pada nemoni Yésus, lan ngomong: “Kita karo wong Farisi pada netepi pasa, nanging para murid Panjenengan kok ora?”

¹⁵Yésus terus nyauri marang wong-wong kuwi: “Apa ya bisa para dayohé mantèn pada susah-susah sak suwéné pengantèné ijik ana? Nanging bakal ana waktuné, pengantèné kuwi dijukuk, ing kono bakal pada pasa.

¹⁶Lan uga ora ana wong nambal sandangan lawas nganggo suwèkan anyar, awit tambalané kuwi bakal nyuwèkké sandangan mau, sak nalika malah mundak amba bedahé.

¹⁷Mengkono uga anggur sing anyar kuwi ya ora diwadahi ing kantong kulit sing lawas, awit yèn mengkono kantong kulité mesti bedah, angguré terus kutah, kantong kulité rusak. Nanging anggur sing anyar kuwi diwadahi ing kantong kulit anyar, dadi loro-loroné tetep kanggo nggawé.”

¹⁸Sak njeruhné Yésus ngomong mengkono kuwi, terus ana pemimpiné sinaguk sing teka sujut lan ngomong: “Anak kula wadon ijik waé entas ninggal ndonya nanging supaya Panjenengan gelem teka lan numpangi tangan, mesti urip menèh.”

¹⁹Yésus terus ngadek lan tyedak bebarengan karo penggedé mau karo para muridé.

²⁰Waktu kuwi ana wong wadon sing lara nggrajak getih wis rolas taun suwéné, sing nyedaki Panjenengané sangka mburiné lan ndemèk gombyoké jubahé.

²¹Awit nduwé pikiran mengkéné: “Angger aku bisa ndemèk jubahé, mesti waras.”

²²Nanging Yésus terus minger, weruh wong wadon kuwi mau lan ngomong: “Sing tatak atimu, anakku, pertyayamu sing mitulungi kowé.” Wiwit ing waktu kuwi wong wadon mau dadi waras.

²³Bareng Yésus teka ing omahé pemimpin mau, lan weruh tukang suling lan wong okèh sing pada ramé,

²⁴terus ngomong: “Wis, pada minggira; botyahé ora mati, mung turu.” Nanging wong-wong pada nggeguyu Panjenengané.

²⁵Sakwisé wong okèh kuwi pada sumingkir, Panjenengané terus mlebu lan nyekel tangané botyahé. Botyahé terus tangi.

²⁶Kabar lelakon kuwi terus kasebar ing sak tanah kono kabèh.

²⁷Waktu Yésus neruské mlakuné sangka kono, ana wong lamur loro pada nututi lan mbengok banter, tembungé: “Duh, turunané Daved, kita supaya Panjenengan welasi.”

²⁸Bareng Panjenengané wis mlebu ing omah, wong lamur mau pada teka ing ngarepé, Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Apa kowé pada ngandel yèn Aku bisa nindakké mengkono?” Semauré: “Ya, Gusti.”

²⁹Panjenengané terus ndemoki mripaté wong-wong mau lan ngomong: “Pada dadia kaya sing dadi pengandelmu.”

³⁰Mripaté terus melèk. Yésus terus manti-manti marang wong-wong mau: “Aja nganti bab iki dingertèni karo wong.”

³¹Senajan mengkono sak mulihé terus pada ngabaraké Panjenengané ing panggonan kono kabèh.

³²Sak mulihé wong-wong mau terus ana wong bisu ketèmpèlan digawa marang Yésus.

³³Bareng demit wis ditundung, sing bisu mau bisa guneman. Wong-wong pada nggumun kabèh, tembungé: “Sing kaya mengkono kuwi durung tau kelakon ing Israèl.”

³⁴Nanging omongé para Farisi: “Enggoné nundungi demit kuwi karo kwasané penggedéné para demit.”

³⁵Yésus terus lunga ndlajahi kabèh kuta lan désa, mulangi ing sinaguk lan nggelarké Injilé kraton, uga maraské kabèh lara lan memala.

³⁶Bareng Panjenengané weruh wong okèh kuwi, trenyuh banget atiné awit sangka welas; awit wong-wong mau pada kétok kesel lan ora kopèn kaya wedus gèmbèl sing ora ana pangoné.

³⁷Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Panèné gedé, nanging sing derep mung setitik.

³⁸Mulané pada njaluka marang Gusti sing nduwé panènan, supaya gelem ngekèki wong derep kanggo panènané kuwi.”