Read Caribbean Javanese Markus 10 Bible Online

Markus 10 - Caribbean Javanese bible

Markus 10

¹Sangka kono, Yésus terus lunga menyang panggonan Yudéa lan menyang panggonan sabrangé laut Yordan, lan wong okèh terus gembruduk menyang ngarepé; lan kaya sing wis dadi kulinané, Panjenengané terus mulangi menèh marang wong okèh.

²Para Farisi terus pada nyedaki, lan njajal Panjenengané, wong-wong kuwi terus pada ngomong: “Apa wong lanang kenèng megat bojoné?”

³Nanging Panjenengané terus nyauri marang wong-wong mau: “Moses wis mréntah apa marang kowé?”

⁴Nanging wong-wong kuwi ngomong: “Moses nglilani wong lanang nggawé layang pegat kanggo megat bojoné.”

⁵Yésus terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Moses nulis ngongkon kuwi kanggo kowé awit sangka wangkoté atimu.

⁶Nanging sangka wiwitan, Gusti Allah nyiptaké manungsa lanang lan wadon.

⁷Mulané wong lanang kuwi bakal ninggal bapak lan ibuné, rumaket karo bojoné,

⁸lan wong loro kuwi terus dadi daging siji, wis ora loro menèh, nanging dadi daging siji.

⁹Awit kuwi, apa sing wis didadèkké siji karo Gusti Allah, aja dipisahké karo manungsa.”

¹⁰Sakwisé tekan omah, para muridé pada takon menèh marang Yésus bab kuwi mau.

¹¹Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Sapa waé sing megat bojoné terus ngrabi wong wadon liyané, kuwi mlaku bédang kanggo bojoné.

¹²Lan yèn sing wadon mau megat bojoné, terus kawin karo wong lanang liyané, kuwi ya mlaku bédang.”

¹³Wong-wong terus pada nekaké botyah-botyah tyilik menyang ngarepé Yésus, pamrihé supaya Panjenengané mberkahi botyah-botyah kuwi; nanging para muridé nyenèni wong-wong kuwi.

¹⁴Bareng Yésus weruh, Panjenengané nesu, terus ngomong marang para muridé: “Wis bèn ta botyah-botyah kuwi pada nemoni Aku, kowé aja pada ngalang-alangi, awit ya wong sing kaya mengkono kuwi sing pada nduwèni Kratoné Gusti Allah.

¹⁵Sak temené Aku ngomong marang kowé: Sapa waé sing ora nampani Kratoné Gusti Allah kaya botyah tyilik, kuwi ora bakal mlebu ing kono.”

¹⁶Panjenengané terus ngrangkuli botyah-botyah kuwi uga pada diberkahi karo ditumpangi tangan.

¹⁷Nalika Yésus neruské mlakuné, ana wong sing mlayu nemoni ing ngarepé, terus sujut lan ngomong: “Duh, Guru sing betyik, apa sing kudu kula lakoni, supaya olèh urip langgeng?”

¹⁸Yésus terus ngomong marang wong kuwi: “Kenèng apa kowé ngarani Aku apik? Siji waé ora ana sing apik, kejaba mung Gusti Allah.

¹⁹Kowé mesti wis ngerti pepakon-pepakon iki: Kowé aja matèni, kowé aja mlaku bédang, kowé aja nyolong, kowé aja ngutyapké paseksi goroh, kowé aja ngapusi wong liyané; kowé ngajènana bapak lan ibumu!”

²⁰Wong mau terus ngomong marang Panjenengané: “Guru, kula wis netepi kabèh kuwi wiwit kula ijik enom.”

²¹Sak njeruhné mandeng wong kuwi, Yésus nduwé rasa trésna marang wong mau, Panjenengané terus ngomong: “Mung kari sak perkara kekuranganmu: Lungaa, dolen kabèh apa sing kok duwèni, lan kuwi wènèhna marang wong-wong mlarat, kowé bakal nduwé banda ing swarga; terus balia mréné, lan mèlua Aku!”

²²Bareng krungu tembungé sing mengkono kuwi, wong mau dadi peteng praupané, terus lunga karo sedih, awit wong kuwi bandané okèh.

²³Karo nyawang para muridé ing sak ubengé, Yésus terus ngomong: “Tenan angèlé wong sing nduwé banda okèh enggoné bakal mlebu Kratoné Gusti Allah.”

²⁴Para muridé pada kagèt awit sangka tembungé Yésus kuwi. Nanging Panjenengané neruské tembungé kuwi: “Hé, anak-anak-Ku, tenan angèlé mlebu Kratoné Gusti Allah.

²⁵Luwih gampang unta mlebu ing bolongané dom, tenimbang wong sugih mlebu Kratoné Gusti Allah.”

²⁶Para muridé mundak kagèt, terus pada rerasan: “Terus sapa sing bisa dislametké?”

²⁷Yésus nyawang para muridé, lan ngomong: “Kanggo manungsa kuwi pantyèn mokal, nanging kanggo Gusti Allah ora, sebab kanggo Gusti Allah samubarang bisa kelakon.”

²⁸Pétrus terus ngomong marang Panjenengané: “Kita wis pada ninggalké samubarang lan pada mèlu Gusti.”

²⁹Yésus ngomong: “Sak temené Aku ngomong marang kowé, wong sing awit sangka Aku lan awit sangka Injil, wis ninggal omahé, utawa seduluré lanang, apa seduluré wadon, utawa ibuné, bapaké, utawa anak-anaké, apa keboné,

³⁰saiki uga bakal nampa upahé tikel 100: Omah, sedulur lanang, sedulur wadon, ibu uga anak-anak uga lemah, senajan karo panganiaya rupa-rupa, lan nampa urip langgeng ing jaman sing bakal kelakon.

³¹Nanging okèh wong sing ndisik bakal pada dadi kèri lan sing kèri bakal pada dadi sing ndisik.”

³²Yésus lan para muridé ijik ing dalan, lunga menyang Yérusalèm; lan Yésus mlaku ing ngarep. Para muridé pada kagèt, nanging wong-wong sing ngetutké pada wedi. Yésus nyeluk teka menèh para muridé rolas, terus wiwit ngomongi apa sing bakal kelakon kanggo Panjenengané:

³³“Kita pada lunga menyang Yérusalèm, lan Putrané Manungsa bakal dipasrahké marang para pengarepé imam lan para juru Torèt, lan kuwi bakal pada netepaké paukuman pati kanggo Panjenengané, lan bakal pada ngelungké Panjenengané marang bangsa kapir;

³⁴Panjenengané bakal dipoyoki lan diidoni, uga digebuki lan dipatèni; nanging sakwisé telung dina Panjenengané bakal tangi.”

³⁵Yakobus lan Yohanes, anak-anaké Sebédéus, terus pada nyedaki Yésus lan ngomong marang Panjenengané: “Guru, Panjenengan gelema nuruti apa waé sing pada kita jaluk!”

³⁶Panjenengané terus ngomong marang wong loro kuwi: “Apa sing pada kok karepaké supaya Tak tindakké?”

³⁷Wong loro mau terus pada ngomong marang Panjenengané: “Supaya nglilani kita, mbésuk ing kamulyan Panjenengan, sing siji lungguh ing sisih tengen lan sijiné ing sisih kiwa Panjenengan.”

³⁸Nanging Yésus ngomong: “Kowé kuwi ora ngerti apa sing pada kok jaluk. Kowé apa bisa ngombé tuwung sangsarané sing Tak ombé, utawa dibaptis karo baptisan sing dibaptiské marang Aku?”

³⁹Semauré wong loro mau marang Panjenengané: “Kita bisa.” Yésus terus ngomong: “Kowé pantyèn bakal pada ngombé tuwung sing Tak ombé lan dibaptis karo baptisan sing dibabtiské marang Aku;

⁴⁰nanging bab lungguh ing sisih tengen-Ku utawa ing sisih kiwa-Ku kuwi duduk wewenang-Ku kanggo ngekèkké; nanging kuwi dikèkké marang para sing wis tyepakké.”

⁴¹Lan muridé sing sepuluh bareng krungu kuwi mau, terus pada nesu marang Yakobus lan Yohanes.

⁴²Yésus terus nyeluk para muridé mau lan ngomong: “Kowé pada ngerti, yèn sing dianggep pamréntahé bangsa-bangsa, kuwi pada mréntah karo tangan wesi kanggo rayaté kuwi, lan para penggedéné tumindaké sak wenang-wenang.

⁴³Nanging ing tengahmu aja kaya mengkono; sapa sing kepéngin dadi wong gedé, kuwi dadia peladènmu,

⁴⁴sapa sing ngupaya dadi penggedé ing tengahmu, kuwi dadia abdiné wong kabèh.

⁴⁵Awit Putrané Manungsa kuwi enggoné teka ora supaya diladèni, nanging supaya ngladèni, uga supaya masrahké nyawané kanggo nebus wong okèh.”

⁴⁶Yésus lan para muridé terus pada tekan Yériko. Nalika Panjenengané lunga metu sangka Yériko, ditutké para muridé lan wong okèh; ana wong ngemis lamur, jenengé Bartiméus, anaké Timéus, ndéprok ing pinggir dalan.

⁴⁷Bareng krungu, yèn kuwi Yésus sangka Nasarèt, terus wiwit nyuwara banter: “Duh, Yésus, Putrané Daved, supaya melasi kula!”

⁴⁸Wong okèh terus pada menging, supaya meneng. Nanging malah mundak banter enggoné mbengok: “Duh, Putrané Daved, supaya melasi kula!”

⁴⁹Yésus terus mandek, lan ngomong: “Undangen wong kuwi!” Wong-wong terus pada ngundang wong lamur kuwi lan diomongi: “Sing tatak atimu, ngadeka, Panjenengané nyeluk kowé.”

⁵⁰Wong kuwi terus ngutyuli jubahé, terus ngadek lan gelis-gelis nemoni Yésus.

⁵¹Yésus takon marang wong kuwi, tembungé: “Karepmu, kowé njaluk dikapakaké?” Wong lamur mau terus ngomong: “Rabuni,[5] kula njaluk bisaa weruh!”

⁵²Yésus terus ngomong: “Lungaa, pengandelmu wis mitulungi kowé!” Sak nalika kuwi uga wong lamur mau bisa weruh, terus mèlu ngetutké Yésus.