Read Caribbean Javanese Markus 4 Bible Online

Markus 4 - Caribbean Javanese bible

Markus 4

¹Yésus wiwit mulangi menèh ing pinggir tlaga. Wong okèh pada nglumpuk ing ngarepé, nganti Panjenengané munggah ing kapal sing ijik entas teka, terus njagong ing kono; nanging wong okèh kabèh pada ing daratan sak pinggiré tlaga.

²Panjenengané terus mulangké perkara okèh marang wong-wong kuwi nganggo semonan. Ing piwulangé kuwi, Panjenengané ngomong marang wong-wong mau,

³“Pada rungokna! Ana wong metu arep nyebar wiji.

⁴Nalika nyebar, sebarané kuwi sak bagéan tiba ing pinggir dalan, lan manuk-manuk terus teka lan nutuli wiji-wiji kuwi nganti entèk.

⁵Liyané tiba ing lemah sing tyampuran watu, ing kono lemahé ora okèh; sak nalika wiji-wiji kuwi tukul, awit lemahé tipis.

⁶Bareng srengéngé mundak duwur, terus mati awit panas lan awit ora nduwé oyoté, nganti dadi garing.

⁷Ana menèh sing tiba ing eri-eri, lan eriné tukul dadi duwur lan sebarané ketyepit banget, sak nalika mati lan ora ngetokké woh.

⁸Nanging liyané tiba ing lemah sing apik lan terus ngetokké woh; awit tukul subur, sak nalika ngetokké woh; ana sing tikel telung puluh, ana sing tikel suwidak, ana sing tikel 100.”

⁹Panjenengané terus ngomong: “Sapa sing nduwé kuping kanggo ngrungokké, kuwi rungokna!”

¹⁰Nalika Panjenengané dèwèkan, para muridé rolas kuwi pada njaluk ngerti bab semonan mau.

¹¹Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Kowé kabèh wis pada dikèki wewadiné Kratoné Gusti Allah, nanging kanggo wong-wong njaba samubarang didunungké nganggo semonan,

¹²supaya: Senajan pantyèn ndeleng, nanging pada ora weruh; senajan pantyèn ngrungokké, nanging pada ora ngerti, supaya karo mengkono kuwi ora pada mratobat lan dikèki ngapura.”

¹³Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Kowé apa pada ora ngerti semonan iki? Terus kepriyé enggonmu ngerti sak kabèhé semonan liyané?

¹⁴Wong sing nyebar kuwi nyebar tembungé Gusti.

¹⁵Nanging wong-wong ing pinggir dalan, panggonan disebari tembungé Gusti, ya kuwi wong-wong sing pada ngrungokké tembungé Gusti; sak nalika sétan teka ngentèkké tembungé Gusti sing ijik entas waé disebar.

¹⁶Mengkono uga, sing disebar ing lemah sing tyampuran watu-watu, ya kuwi wong-wong sing nalika krungu tembungé Gusti, terus sak nalika nampani tembungé Gusti kuwi karo bungah.

¹⁷Nanging tembungé kuwi ora ngoyot ing atiné; dadi nampané tembungé Gusti mau mung tahan sedilut waé; karo mengkono, bareng kelakon ana penggawé ala lan dikuya-kuya awit sangka tembungé Gusti kuwi, wong-wong mau sak nalika pada murtad.

¹⁸Nanging wong liya-liyané, ya kuwi sing disebar ing eri-eri, kuwi wong-wong sing pada ngrungokké tembungé Gusti,

¹⁹nanging sumelangé urip ing ndonya lan godané kasugihan lan kemilikan marang perkara-perkara liyané terus nlusup lan ngendih tembungé Gusti kuwi, nganti dadi ora ngetokké woh.

²⁰Kanggo sing disebar ing lemah sing apik, ya kuwi wong-wong sing ngrungokké lan nampani tembungé, uga ngetokké woh, sing siji tikel telung puluh, lan sijiné tikel suwidak, lan sijiné menèh tikel 100.”

²¹Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Dimar kuwi ora didèkèkké ing sak ngisoré gentong utawa didèkèkké ing ngisor ambèn ta? Apa ora ditumpangké ing tyagak dimar?

²²Awit ora ana barang sing ketutup kejaba supaya kebukak lan ora ana barang sing didelikké sing ora bakal dibukakké.

²³Sapa sing nduwé kuping kanggo ngrungokké kuwi rungokna!”

²⁴Panjenengané terus ngomong menèh: “Pada titènana, apa sing pada kok krungu. Ukuran sing kok enggo ngukur, bakal kanggo ngukur kowé; malah kanggo kowé ukurané bakal ditambahi.

²⁵Awit sapa sing nduwé, bakal dikèki, lan sapa sing ora nduwé, uga apa sing dadi duwèké bakal dijikuk.”

²⁶Yésus terus ngomong: “Bab Kratoné Gusti Allah kuwi kaya ngéné: Kenèng dipadakké kaya wong sing nyebar wiji ing lemah,

²⁷ing wantyi mbengi wong mau turu lan ing wantyi awan tangi, nanging wiji kuwi tukul lan mundak gede lan wongé kuwi déwé ora ngerti kepriyé kedadiané.

²⁸Bumi kuwi déwé ngetokké woh, wiwitan rupa gagang, terus pentilé, terus gandumé sing mentes ing gagangé.

²⁹Yèn wohé wis tuwa, wong kuwi terus ngenèni, awit wis tekan wantyiné panèn.”

³⁰Yésus terus ngomong: “Kratoné Gusti Allah kuwi kita umpamakké apa, utawa kita gambaraké nganggo semonan apa?

³¹Kraton kuwi kayadéné wiji sesawi[1] sing nalika disebar ing lemah, kuwi wujudé tyilik déwé sangka sak kabèhé wiji ing bumi.

³²Nanging bareng wis disebar, terus tukul lan dadi gedé déwé sangka sak kabèhé tanduran lan ngetokké pang sing gedé-gedé, nganti manuk-manuk ing awang-awang pada bisa nusuh ing pangayomané.”

³³Nganggo semonan okèh sing kaya mengkono kuwi, Panjenengané nggelarké tembungé Gusti marang wong-wong kuwi, miturut karo sak dunungé pangertèné,

³⁴lan Panjenengané ora ngomong tanpa semonan marang wong-wong kuwi, nanging marang para muridé déwé, Panjenengané nerangké samubarang karo tyara séjé déwé.

³⁵Ing dina kuwi bareng wis surup, Yésus ngomong marang para muridé: “Hayuk pada budal nyabrang.”

³⁶Lan ninggal wong okèh, para murid terus pada mèlu Panjenengané sing wis ing kapal bebarengan karo prau-prau liyané.

³⁷Terus ana lésus sing gedé, lan ombaké ngebyuki prau, nganti prauné mèh kebak banyu.

³⁸Nanging Yésus ing mburi turu nganggo bantal. Para murid terus nggugah Panjenengané lan ngomong: “Guru, apa Panjenengan ora perduli, yèn kita pada tyilaka?”

³⁹Sakwisé tangi, Panjenengané terus nyenèni anginé karo banter lan ngomong marang tlaga: “Sirepa! Antenga!” Anginé terus sirep lan tlagané dadi anteng.

⁴⁰Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Kenèng apa kowé pada wedi? Apa kowé pada ora pertyaya?”

⁴¹Para murid dadi wedi banget lan pada rembukan: “Sejatiné Panjenengané kuwi sapa ta, nganti angin lan tlaga waé pada mbangun turut marang tembungé?”