Read Caribbean Javanese Markus 5 Bible Online

Markus 5 - Caribbean Javanese bible

Markus 5

¹Terus Yésus lan para muridé pada tekan sabrangé tlaga, ing bawahé wong Gerasa.

²Ijik waé Panjenengané medun sangka kapal, ana wong sing ketèmpèlan roh ala sangka kuburan, metuki.

³Wong mau manggon ing kuburan lan ora ana wong siji waé sing bisa mbanda wong mau, senajan nganggo ranté pisan,

⁴awit wong kuwi sikilé lan tangané wis kerep diranté, nanging ranténé dipedot, awit kuwi ora ana siji waé wong sing bisa nelukké.

⁵Awan wengi wong kuwi terus ing kuburan lan gunung-gunung karo bengak-bengok lan ngantemi awaké déwé nganggo watu.

⁶Bareng weruh Yésus sangka kadohan, wong mau terus mblayu lan nyembah Panjenengané,

⁷lan mbengok banter: “Apa urusan Panjenengan karo kula, duh, Yésus, Putrané Gusti Allah sing Mahaluhur? Kanggo asmané Gusti Allah, aja nganti nyèksa kula!”

⁸Wong mau ngomong mengkono, jalaran Panjenengané ngomong: “Metua sangka wong kuwi, hé, roh ala!”

⁹Panjenengané terus takon marang wong kuwi: “Sapa jenengmu?” Wong kuwi terus ngomong: “Jenengé kula Legion,[2] awit kula kuwi okèh.”

¹⁰Wong kuwi karo ndesek njaluk supaya Panjenengané ora nundungi roh-roh ala kuwi sangka panggonan kono.

¹¹Ing kono ana babi sak grombolan gedé ijik pada golèk pangan ing èrèng-èrèng gunung.

¹²Roh-roh ala kuwi terus pada njaluk marang Panjenengané karo ngomong: “Panjenengan mrèntaha supaya kita pada ngalih ing babi-babi kuwi, babi-babi kuwi kita arep leboni.”

¹³Yésus nglilani roh-roh ala kuwi; lan roh-roh ala mau terus pada metu terus mlebu ing babi-babi kuwi; grombolan babi mau terus gembruduk medun liwat èrèng-èrèng sing nuju njegur tlaga, tyatyahé 2000 babi, lan pada kelep ing kono.

¹⁴Para sing angon babi-babi mau terus pada mblayu ngekèki kabar marang wong-wong ing kuta lan ing kampung-kampung sak kiwa-tengené. Wong-wong terus pada metu arep weruh apa sing wis kelakon.

¹⁵Wong-wong mau pada nemoni Yésus lan pada weruh wong sing ketèmpèlan kwasa Legion kuwi lungguh ing kono, wis nganggo sandangan lan waras pikirané, terus wong-wong kuwi pada wedi.

¹⁶Wong-wong sing pada weruh lelakon mau terus pada nyritakké marang wong-wong sing pada teka kuwi, apa sing ditindakké marang wong sing ketèmpèlan demit lan bab babi-babi mau.

¹⁷Wong-wong terus pada njaluk, supaya Panjenengané lunga sangka bawah kono.

¹⁸Nalika Yésus munggah ing kapal, wong sing ketèmpèlan mau njaluk marang Panjenengané supaya dililani mèlu.

¹⁹Yésus ora nglilani, nanging ngomong marang wong kuwi: “Muliha menyang omahmu, menyang krabatmu lan omongna marang wong-wong mau sembarang sing ditindakké karo Gusti Allah marang kowé lan enggoné Panjenengané melasi kowé!”

²⁰Wong kuwi terus lunga lan wiwit ngabaraké ing tanah Dékapolis samubarang sing wis ditindakké karo Yésus marang wong mau, nganti wong kabèh pada nggumun.

²¹Nalika Yésus nyabrang menèh karo numpak prau, wong okèh tyatyahé teka pada ngrubung Panjenengané. Nalika Panjenengané ing pinggir tlaga,

²²terus ana wong sangka golongané para pengarepé sinaguk teka, sing jenengé Yairus. Bareng weruh Panjenengané, wong kuwi terus sujut ing ngarepé,

²³lan karo njaluk marang Panjenengané lan ngomong: “Anak kula wadon lara mèh mati, supaya Gusti teka lan numpangi tangan marang anak kula kuwi, supaya waras lan tetep urip.”

²⁴Yésus terus lunga bareng karo pengarepé sinaguk mau. Lan wong okèh pada mèlu Panjenengané.

²⁵Ana wong wadon sing lara nggrajak getih wis rolas taun suwéné,

²⁶sing banget enggoné ngalami sangsara, wis bola-bali ditambani dokter pirang-pirang, nganti ngentèkké barang duwèké kabèh, nanging kuwi ora mitulungi, nanging larané malah dadi luwih nemen.

²⁷Awit wis krungu kabar bab Yésus, wong wadon kuwi terus teka bareng ing tengahé wong okèh, terus ndemèk jubahé Panjenengané sangka mburiné.

²⁸Awit mikiré: “Yèn aku ndemèk, senajan ta mung jubahé Panjenengané, aku bakal diwaraské.”

²⁹Sak nalika nggrajak-getihé terus dadi mampet, uga ya ngrasakaké yèn awaké wis waras.

³⁰Sak nalika kuwi uga Yésus ngrasaké sangka Panjenengané piyambak ana kekuwatan sing metu, Panjenengané terus minger ing tengahé wong okèh lan ngomong: “Sapa sing ndemèk jubahku?”

³¹Para muridé terus pada ngomong marang Panjenengané: “Gusti weruh wong okèh pada ndesek-ndesek Gusti, nanging Gusti ngomong: Sapa sing ndemèk Aku?”

³²Panjenengané terus ndelok mubeng, arep weruh wong sing nandangi mengkono.

³³Nanging wong wadon mau awit weruh apa sing kelakon kanggo awaké, terus karo wedi lan gemeter teka lan sujut ing ngarepé Yésus, uga ngomongké kabèh karo sak temené marang Panjenengané.

³⁴Panjenengané terus ngomong marang wong wadon kuwi: “Hé, anakku, pertyayamu wis mitulungi kowé. Muliha karo tentrem-rahayu, lan warasa sangka lelaramu.”

³⁵Nalika Panjenengané ijik ngomong, wong sangka omahé Yairus mau teka lan ngomong: “Anak wadon sampéyan wis ninggal, apa gunané sampéyan ijik nyusahké Guru?”

³⁶Nanging Yésus, karo ora nggatèkké marang tetembungan sing diutyapké kuwi, ngomong marang Yairus: “Aja wedi, pertyayaa waé!”

³⁷Yésus ora nglilani ana wong sing mèlu Panjenengané kejaba Pétrus, Yakobus lan Yohanes, seduluré Yakobus.

³⁸Bareng wis pada tekan omahé Yairus kuwi, Panjenengané weruh keraméan, wong-wong sing nangis lan sambat karo banter.

³⁹Bareng wis mlebu, Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Kenèng apa kowé pada ramé lan nangis? Botyahé ora mati, nanging turu.”

⁴⁰Wong-wong kuwi terus pada nggeguyu Panjenengané. Sakwisé mréntah metu wong-wong kuwi kabèh, Panjenengané terus ngajak bapak lan ibuné botyah mau lan sing pada mèlu Panjenengané, terus mlebu ing kamaré botyah mau.

⁴¹Karo nyekel tangané, Panjenengané ngomong marang botyah kuwi: “Talita kum,” sing tegesé: “Hé, botyah wadon, Aku ngongkon marang kowé, tangia!”

⁴²Sak nalika botyah wadon kuwi tangi lan mlaku mrana-mréné; botyah kuwi umuré rolas taun. Wong kabèh terus pada nggumun.

⁴³Panjenengané ngekèki wanti-wanti marang wong-wong kuwi, aja nganti ana wong sing ngerti bab mau lan mréntah supaya botyahé dikèki mangan.