Read Caribbean Javanese Markus 6 Bible Online

Markus 6 - Caribbean Javanese bible

Markus 6

¹Yésus terus lunga sangka kono lan teka ing panggonan asalé, nanging para muridé pada mèlu Panjenengané.

²Ing dina sabat, Panjenengané wiwit mulangi ing sinaguk lan wong okèh sing pada ngrungokké nggumun banget, karo ngomong: “Wong kuwi enggoné olèh kuwi kabèh sangka ngendi? Lan kawityaksanan apa sing dikèkké marang wong kuwi? Lan kepriyé pangwasa sing nggumunaké kaya mengkono kuwi bisa ditindakké karo tangan-Né?

³Apa wong kuwi duduk tukang kayu, anaké Maria, seduluré Yakobus, Yosès, Yudas lan Simon? Lan apa seduluré wadon ora pada manggon kéné ing sak tengahé kita?” Wong-wong kuwi terus pada nampik Panjenengané.

⁴Yésus terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Nabi kuwi mesti kajèn ing ngendi-endi, kejaba ing panggonan asalé lan tengahé brayaté lan omahé déwé.”

⁵Ing kono Panjenengané ora bisa nindakké pangwasa sing nggumunaké liyané, kejaba mung maraské wong lara karo numpangi tangan.

⁶Panjenengané nggumun banget awit sangka enggoné wong-wong mau pada ora pertyaya. Yésus terus lunga ndlajahi désa-désa karo mulangi.

⁷Panjenengané nyeluk murid rolas kuwi lan wiwit ngutus para murid mau loro-loro. Panjenengané ngekèki pangwasa marang para murid kanggo ngusir roh-roh ala,

⁸uga mréntah para murid supaya ora sangu apa-apa kanggo ing dalan, kejaba mung teken; aja pada nggawa roti, aja nggawa kantong, duwit ing sabuk ya ora,

⁹nanging kena nganggo sepatu, lan aja pada nggawa sandangan rangkep.

¹⁰Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Ing endi waé, yèn kowé pada mlebu ing sakwijiné omah, kowé pada manggona ing kono nganti sak lungamu.

¹¹Nanging yèn ana panggonan sing ora nampani kowé lan uga ora ngrungokké omongmu, kowé pada ninggala panggonan kono, ketapna lebu sing nang tlapakanmu kanggo paseksi marang wong-wong mau.”

¹²Para murid terus pada lunga ngabaraké supaya wong pada mratobat,

¹³lan pada nundungi demit okèh, uga njebati wong pirang-pirang nganggo lenga lan waras.

¹⁴Ratu Hérodes ya krungu bab Yésus, awit asmané wis kesuwur, lan wong pada ngomongké: “Yohanes Pembaptis wis tangi menèh sangka antarané wong mati, mulané pangwasa sing nggumunaké kuwi nyambutgawé ing Panjenengané.”

¹⁵Nanging wong-wong liyané pada ngomong: “Kuwi Elia!” Nanging wong-wong liyané pada ngomong: “Kuwi nabi kayadéné nabi-nabi ing jaman mbiyèn.”

¹⁶Nalika Hérodes krungu perkara kuwi, terus ngomong: “Duduk, kuwi Yohanes, sing wis tak ketok guluné, kuwi wis ditangèkké.”

¹⁷Awit Hérodes déwé wis ngongkon supaya nyekel Yohanes lan mbanda ing pakunjaran, awit gegandèngan karo Hérodes ngepèk Hérodias, bojoné Filipus seduluré Hérodes, dadi bojoné.

¹⁸Yohanes pantyèn naté ngélingké marang Hérodes: “Ora pantes sampéyan njukuk bojoné sedulur sampéyan!”

¹⁹Mulané Hérodias ngendem lara marang Yohanes lan ngupaya bisané matèni panjenengané, nanging ora bisa,

²⁰awit Hérodes wedi marang Yohanes, awit weruh yèn Yohanes kuwi wong lanang bener lan sutyi, mulané Hérodes ngayomi Yohanes. Lan menèh, yèn krungu tembungé Yohanes, Hérodes ora tentrem atiné, nanging seneng ngrungokké.

²¹Terus ana wantyi sing apik kanggo Hérodias, nalika Hérodes ing dina ulang tauné nggawé pésta kanggo para penggedéné lan para wong pangkat lan para wong sing kajèn ing Galiléa.

²²Nalika anaké wadon Hérodias mlebu lan terus njogèt, kuwi gawé senengé Hérodes lan para tamuné. Ratu Hérodes terus ngomong marang anaké wadon kuwi: “Kowé njaluka marang aku apa sing kok karepaké, mesti bakal tak kèkké!”

²³Panjenengané terus sumpah marang anak wadon kuwi: “Apa waé sing kok jaluk marang aku bakal tak kèkké marang kowé, senajan nganti separoné kratonku pisan!”

²⁴Anak wadon mau terus metu lan ngomong marang ibuné: “Apiké kula njaluk apa?” Nanging ibuné nyauri: “Sirahé Yohanes Pembaptis.”

²⁵Anak wadon kuwi terus mlebu karo gelis-gelis teka ing ngarepé ratu lan njaluk karo ngomong: “Ing wantyi iki uga, kula kepéngin yèn sampéyan ngekèkké marang kula, sirahé Yohanes Pembaptis ing piring!”

²⁶Ratu Hérodes dadi banget susahé ing ati, nanging awit sangka sumpahé lan karo para tamuné, Panjenengané ora gelem nulak penjaluké anak wadon kuwi.

²⁷Panjenengané terus ngutus suradadu lan ngongkon supaya nggawa sirahé Yohanes. Suradadu kuwi terus budal, terus ngetok guluné Yohanes ing pakunjaran.

²⁸Terus nggawa sirahé Yohanes ing nampan lan masrahké marang anak wadon kuwi, terus masrahaké marang ibuné.

²⁹Bareng para muridé Yohanes krungu perkara kuwi, terus pada teka lan njukuk layoné, terus dikubur ing kuburan.

³⁰Para rasul terus pada ngumpul ing ngarepé Yésus lan pada ngomongké marang Panjenengané apa sing wis pada ditindakké lan diwulangké.

³¹Panjenengané terus ngomong marang para rasul: “Hayuk pada menyang panggonan sing sepi lan pada ngasuh sedilut.” Awit wong okèh pada lunga-teka, nganti pada ora kober mangan.

³²Terus pada budal numpak prau ndéwé menyang panggonan sing sepi.

³³Nanging nalika pada budal, wong okèh pada weruh lan ya pada ngerti tujuané. Terus wong okèh sangka sak kabèhé kuta, karo mlaku ing daratan pada nyusul gelis-gelis mrana lan pada tekan panggonan kono, ndisiki para rasul lan Yésus.

³⁴Nalika wis medun sangka prau, Yésus weruh wong sing okèh tyatyahé, terus tukul welasé marang wong okèh kuwi, awit pada kayadéné wedus gèmbèl sing ora nduwé pangon. Panjenengané terus wiwit mulangi wong okèh kuwi pirang-pirang perkara.

³⁵Bareng wantyiné wis wiwit peteng, para muridé pada nemoni Yésus lan ngomong: “Panggonan iki sepi, nanging wantyiné wis wiwit peteng.

³⁶Wong-wong kuwi mbok dikongkon pada lunga menyang kampung-kampung lan désa-désa ing sak ubengé panggonan iki, supaya pada tuku pangan déwé-déwé.”

³⁷Nanging Panjenengané nyauri: “Kowé pada ngekèkana mangan!” Para murid terus pada ngomong marang Panjenengané: “Kita apa kudu pada lunga tuku roti karo rega 200 dinar, terus kita ngekèkké marang wong-wong kuwi supaya pada mangan?”

³⁸Panjenengané terus ngomong: “Kowé pada nduwé roti pira? Pada delengen!” Bareng wis pada tyeta tyatyahé, terus pada ngomong: “Ana roti lima lan iwak loro.”

³⁹Panjenengané terus ngongkon wong-wong mau, supaya kabèh pada lungguh sak grombol-sak grombol ing suketan sing ijuh.

⁴⁰Wong-wong terus pada lungguh grombol-grombol ana sing 100 lan ana sing sèket.

⁴¹Sakwisé njikuk roti lima lan iwak loro kuwi, Panjenengané terus ndangak ing langit karo maturkesuwun, terus nyuwil-nyuwil rotiné lan ngekèkké marang para muridé supaya pada ngladèkké marang wong-wong mau, uga Panjenengané ngedum-edum iwak loro kuwi marang wong-wong mau kabèh.

⁴²Wong kabèh mau terus pada mangan nganti warek.

⁴³Lan para murid terus pada nglumpukké tyuwilan-tyuwilan turahé roti ana rolas ténggok lan uga turahané iwak.

⁴⁴Lan wong lanang sing pada mèlu mangan roti kuwi tyatyahé 5000 wong.

⁴⁵Yésus terus mréntah para muridé, munggah ing prau lan budal ndisiki nyabrang menyang Bètsaida; nanging wong okèh dipréntahké mulih.

⁴⁶Sakwisé pisah sangka wong okèh, Panjenengané terus munggah ing gunung arep ndonga.

⁴⁷Bareng wengi prauné wis ing tengahé tlaga, nanging Panjenengané dèwèkan ing daratan.

⁴⁸Nanging bareng weruh para muridé rekasa enggoné ndayung, awit anginé nampek, udakara jam telu mbengi Panjenengané nyusul para muridé karo mlaku ing banyuné tlaga, gelem ngliwati para muridé.

⁴⁹Bareng para muridé pada weruh Panjenengané mlaku ing banyuné tlaga, pada ngira yèn Panjenengané kuwi memedi, terus pada mbengok-mbengok,

⁵⁰awit kabèh pada weruh Panjenengané, nganti pada wedi banget. Nanging Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Pada sing tatak atimu! Iki Aku, aja wedi!”

⁵¹Panjenengané terus munggah ing prau nemoni para muridé lan anginé terus sirep. Para muridé pada banget nggumuné,

⁵²awit pada durung ngerti, senajan wis ngalami lelakon bab roti mau, jalaran sangka wangkoté atiné.

⁵³Bareng wis pada nyabrang, Yésus lan para muridé pada medun sangka prau lan mlebu ing Genesarèt.

⁵⁴Sakwisé pada mentas sangka prau, sak nalika wong-wong pada weruh Panjenengané.

⁵⁵Mulané wong-wong kuwi terus pada mlaku gelis-gelis ndlajahi bawah kono kabèh lan wiwit pada nggotongi wong-wong lara sing ngglétak ing ambèné, menyang panggonan sing dikrungu ing endi Panjenengané ana.

⁵⁶Ing ngendi waé Panjenengané teka, ing désa-désa, ing kuta-kuta, utawa ing kampung-kampung, wong-wong pada nyèlèhké sing lara kuwi ing pasar lan njaluk marang Panjenengané, supaya ndemèk senajan mung gombyoké jubahé waé. Nanging sak kabèhé wong sing pada ndemèk Panjenengané kuwi pada dadi waras.