Read Caribbean Javanese Markus 7 Bible Online

Markus 7 - Caribbean Javanese bible

Markus 7

¹Nalika para Farisi lan wong sangka golongané juru Torèt teka sangka Yérusalèm, pada nglumpuk nemoni Yésus.

²Wong-wong mau pada weruh para muridé pada mangan nganggo tangan sing reget, ya kuwi ora wisuh ndisik.

³Awit para Farisi, kayadéné wong-wong Ju liyané, ora mangan yèn ora ngisuhi tangané ndisik, awit pada netepi pakulinan warisané para leluhuré;

⁴lan yèn mulih sangka pasar, ya pada ora mangan yèn ora nyutyèkké awak. Lan okèh menèh pakulinan liyané sing diwarisi supaya digenepi, kayata: bab ngumbah tuwung lan kendi lan piranti-piranti prunggu.

⁵Para Farisi lan para juru Torèt mau terus pada takon marang Panjenengané: “Kenèng apa murid-murid Panjenengan kok ora pada nindakké pakulinan warisané para leluhur, nanging pada mangan nganggo tangan reget?”

⁶Panjenengané ngomong marang wong-wong mau: “Tyotyok banget Yésaya enggoné ngomongké bab kowé, hé wong-wong lamis! Kaya sing wis ketulis: Bangsa iki ngurmati Aku karo lambé, nanging atiné adoh sangka Aku.

⁷Dadi, tanpa guna enggoné ngluhurké Aku, nanging sing diwulangké kuwi adaté manungsa.

⁸Karo ninggal pepakoné Gusti Allah, kowé pada netepi adaté manungsa.”

⁹Panjenengané nerusaké tembungé marang wong-wong mau: “Pinter tenan enggonmu nyisihké pepakoné Gusti Allah, supaya kowé pada nglestarèkké adaté leluhurmu.

¹⁰Awit Moses wis ngomong: Kowé ngajènana bapakmu lan ibumu! Lan uga: Sapa sing nyepatani bapaké utawa ibuné, kuwi kudu diukum pati.

¹¹Nanging kowé pada mulangi: Yèn ana wong sing ngomong bapaké utawa ibuné: Kabèh bantuan sing mesti dadi wewenangé sampéyan sangka kula, wis kula dadèkké kurban, ya kuwi pisungsung dipasrahké marang Gusti Allah,

¹²dadiné, kowé ora ngéntukké wong kuwi nindakké apa-apa menèh kanggo bapaké utawa ibuné.

¹³Sing mengkono kuwi, karo nglestarèkké adaté leluhurmu kuwi, kowé pada nggawé tembungé Gusti Allah batal. Kejaba kuwi kowé ijik pada nindakké perkara rupa-rupa sing ya kaya mengkono kuwi.”

¹⁴Yésus terus nyeluk teka menèh wong okèh lan ngomong: “Kowé kabèh pada rungokna marang Aku lan pada nggatèkna.

¹⁵Ora ana barang sangka sak njabané wong sing mlebu ing njeruhné awaké, kuwi bisa gawé najisé wong mau, nanging apa-apa sing metu sangka wong, kuwi sing gawé najisé wong kuwi.” [

¹⁶Sapa waé sing nduwé kuping kanggo ngrungokké, rungokna!][3]

¹⁷Bareng Panjenengané wis mlebu ing sakwijiné omah, sumingkir sangka wong okèh, para muridé terus takon marang Panjenengané bab semonan mau.

¹⁸Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Dadi, kowé apa ya pada ora nyandak? Apa kowé pada ora nggatèkké, yèn samubarang sing sangka njaba mlebu ing wong, kuwi ora bisa gawé najisé wong mau,

¹⁹awit kuwi ora mlebu ing atiné, nanging ing wetengé, uga terus metu dibuwang ing jumbleng?” Kaya mengkono enggoné Panjenengané ndunungké, yèn sak kabèhé pangan kuwi halal.

²⁰Panjenengané ngomong menèh: “Apa sing metu sangka wong, ya kuwi sing gawé najisé wong mau,

²¹awit ya sangka njeruh kono, sangka atiné wong, kewetu gagasan-gagasan ala, mlaku bédang, nyolong, matèni,

²²mlaku bédang, srakah, tingkah dursila, pokal gawé lityik, mlaku rusuh, mèri, ngolok-olok, umuk, tindak-tanduk tanpa pikiran.

²³Sak kabèhé sing ala kuwi asalé sangka njeruh lan gawé najisé wong.”

²⁴Yésus ngadek terus lunga sangka kono menyang panggonan Tirus. Bareng wis mlebu ing sakwijiné omah, Panjenengané karep aja ana wong siji waé sing ngerti; senajan mengkono tekané tetep ora bisa ditutup-tutupi.

²⁵Malah nalika kuwi uga, ana wong wadon sing anaké wadon kesurupan roh ala; bareng krungu bab Panjenengané, terus gelis-gelis nemoni mengkurepi ing sikilé.

²⁶Wong wadon kuwi wong Yunani, turunané Siro-Fénisia. Wong mau terus njaluk marang Yésus, supaya gelem nundungi demit metu sangka anaké wadon.

²⁷Yésus terus ngomong marang wong wadon kuwi: “Botyah-botyah kuwi ndisik bèn pada warek, awit ora apik njupuk rotiné botyah-botyah mau terus diuntyalké marang asu.”

²⁸Nanging wong wadon kuwi ngomong: “Bener, Gusti. Nanging asu ing ngisor méja kuwi apa ora ya pada mangan gogrokané rotiné botyah-botyah mau.”

²⁹Yésus terus ngomong marang wong wadon kuwi: “Awit sangka tembungmu, kowé muliha, demité wis metu sangka anakmu wadon.”

³⁰Nalika mulih tekan omahé, wong wadon kuwi nemoni anaké turu ing ambèn lan demité wis lunga.

³¹Sakwisé kuwi Yésus lunga sangka panggonan Tirus lan mlaku liwat Sidon menyang tlaga Galiléa, liwat negara Dékapolis.

³²Wong-wong terus nggawa wong sing budek lan angèl guneman nemoni Yésus, njaluk supaya Panjenengané numpangi tangan marang wong kuwi.

³³Sakwisé wong mau didèwèkké sangka wong okèh, dadi mung kèri karo Yésus, Panjenengané terus nglebokké driji-Né ing kupingé wong kuwi, sakwisé Panjenengané ngidu terus ndemèk ilaté wong mau.

³⁴Sakwisé mengkono, karo ndangak menyang langit Panjenengané nyedot ambekan, terus ngomong marang wong mau: “Efata!” tegesé: Mengaa!

³⁵Sak nalika kupingé pada mbukak, uga bundelané ilaté udar, terus bisa guneman karo tyeta.

³⁶Panjenengané terus meling wong okèh, aja pada omong marang sapa waé. Nanging mundak nemen Panjenengané meling wong-wong okèh kuwi, mundak mempeng enggoné pada ngabar-ngabarké.

³⁷Nanging wong okèh kabèh pada nggumun banget lan pada ngomong: “Panjenengané kuwi wis nggawé samubarang dadi betyik, wong-wong sing budek pada dadi bisa krungu, lan wong-wong sing bisu pada dadi bisa guneman.”