Read Caribbean Javanese Lukas 10 Bible Online

Lukas 10 - Caribbean Javanese bible

Lukas 10

¹Sakwisé kuwi Gusti netepaké wong pitung puluh menèh sangka para murid liyané pada diutus loro-loro ndisiki Panjenengané, menyang saben kuta lan panggonan sing bakal diparani.

²Kabèh pada diomongi: “Panèné pantyèn gedé, nanging sing derep mung setitik. Mulané pada njaluka marang Sing nduwé panèn, supaya gelem ngirimi wong-wong sing derep ing panènan.

³Pada lungaa, kowé pada Tak utus kayadéné tyempé menyang tengahé asu alasan.

⁴Aja pada nggawa dompèt utawa kantong lan sepatu lan sak suwéné ing dalan kuwi aja uluk salam karo sapa waé.

⁵Yèn kowé mlebu ing sakwijiné omah, pada ngomonga ngéné ndisik: Katentreman anaa ing omah kéné.

⁶Lan yèn ing kono ketemu wong sing pantes nampa katentreman, uluk salammu bakal tetep ing kono. Nanging yèn ora, uluk salammu bakal bali marang kowé.

⁷Kowé manggona ing kono, mangana lan ngombéa apa sing disuguhké marang kowé, awit wong nyambutgawé kuwi wis sak mestiné pada olèh upahé. Aja ngolah-ngalih panggonan enggonmu nginep.

⁸Lan yèn kowé mlebu ing sakwijiné kuta lan ditampani ing kono, mangana apa sing disuguhké marang kowé.

⁹Wong sing pada lara ing kono warasna, apa menèh wong-wong pada tuturana: Kratoné Gusti Allah wis nyedaki kowé.

¹⁰Nanging yèn kowé mlebu ing sakwijiné kuta, nanging kowé ora ditampani, lungaa menyang dalan-dalan gedé ing kuta kuwi lan ngomonga ngéné:

¹¹Uga lebuné kutamu sing nèmpèl ing sikilé kita pada kita ketapké ing ngarepmu, nanging ngertia: Kratoné Gusti Allah wis tyedak.

¹²Aku ngomong marang kowé: Ing dina kuwi Sodom bakal luwih èntèng tanggungané tenimbang karo kuta kuwi.”

¹³“Tyilaka kowé Korasim! Tyilaka kowé Bètsaida! Awit sak umpama ing Tirus lan ing Sidon ana mujijat-mujijat kaya sing kelakon ing sak tengah-tengahmu, mesti wis mbiyèn-mbiyèn wong-wong ing kono enggoné mratobat karo nganggo salin kasusahan lan lungguh ing awu.

¹⁴Nanging mbésuk ing dinané pengadilan, tanggungané Tirus lan Sidon bakal luwih èntèng tenimbang karo tanggunganmu!

¹⁵Uga kowé Kapernaum, apa kowé bakal diluhurké nganti sundul langit? Ora, kowé bakal didunké nganti tekan ing panggonané wong mati.

¹⁶Sapa waé sing ngrungokké kowé, kuwi ngrungokké Aku lan sapa waé sing nampik marang kowé, kuwi nampik marang Aku. Nanging sing nampik marang Aku, kuwi nampik marang Panjenengané sing ngutus Aku.”

¹⁷Murid pitung puluh mau pada bali karo bungah lan pada ngomong: “Gusti, uga para demit pada teluk marang kita awit sangka asmané Panjenengan.”

¹⁸Yésus terus ngomong: “Aku weruh sétan tiba sangka langit kaya semloroté klélap.

¹⁹Kowé wis pada Tak kèki pangwasa ngidak ula lan kalajengking lan ngalahké kekuwatané mungsuh, terus ora ana sing mbebayani kanggo kowé.

²⁰Nanging senajan mengkono, aja pada bungah awit sangka roh-roh kuwi pada teluk marang kowé, nanging pada bungaha awit jenengmu wis ketulis ing swarga.”

²¹Nalika kuwi Yésus bungah ing sak njeruhné Roh Sutyi terus ngomong: “Duh, Bapak, Gustiné langit lan bumi. Kula masrahaké tembung maturkesuwun, awit perkara kuwi kabèh Panjenengan nggawé ora ngerti kanggo para wong wityaksana lan pinter, nanging Panjenengan duduhké marang wong tyilik. Ya, Bapak, Kula maturkesuwun ing ngarepé Panjenengan, nanging kuwi sing dadi senengé ati Panjenengan.

²²Samubarang kabèh wis dipasrahké marang Aku karo Bapak-Ku lan ora ana wong sing weruh Putra kuwi sapa, kejaba mung Bapak, mengkono uga Bapak kuwi sapa, kejaba mung Putra lan wong sing dinyatakké karo Putra.”

²³Sakwisé mengkono Yésus terus minger nyawang para muridé lan karo diomongi: “Beja mripat sing weruh apa sing pada kok deleng.

²⁴Awit Aku ngomong marang kowé: Okèh nabi lan ratu sing kepéngin weruh sing pada kok deleng, nanging ora kelakon lan kepéngin ngrungokké apa sing kok krungu, nanging ora bisa kelakon.”

²⁵Ing sakwijiné dina ana juru Torèt ngadek arep njajal marang Yésus, tembungé: “Guru, apa sing kudu kula lakoni, supaya olèh urip langgeng?”

²⁶Yésus semauré: “Sing ketulis ing Torèt kepriyé? Apa sing kok watya ing kono?”

²⁷Semauré wong kuwi: “Kowé trésnaa marang Gusti, Gusti Allahmu, karo sak kabèhé atimu, karo sak kabèhé nyawamu lan karo sak kabèhé kekuwatanmu, uga karo sak kabèhé pikiranmu. Lan trésnaa marang sak pepadamu kaya marang awakmu déwé.”

²⁸Tembungé Yésus marang wong mau: “Semauranmu kuwi bener; kuwi lakonana, nganti kowé bakal urip.”

²⁹Nanging awit wong mau arep mbenerké awaké déwé, mulané terus ngomong marang Yésus: “Terus sing dadi pepada kula kuwi sapa?”

³⁰Semauré Yésus: “Ana wong mlaku medun sangka Yérusalèm menyang Yériko; kuwi tiba ing tangané para bégal, terus ora mung diblèjèti waé, nanging dipilara nganti setengah mati, terus ditinggal.

³¹Ketepakan ana imam sing liwat ing kono. Lan weruh wong mau, nanging terus mlaku waé, metu ing sabrangé dalan.

³²Mengkono uga wong Lèwi, sing ijik lelungan, sak tekané ing kono lan weruh wong mau, ya mung liwat waé, metu ing sabrangé dalan.

³³Terus ana wong Samaria, sing ijik lelungan uga liwat ing kono. Bareng weruh wong mau, trenyuh atiné awit sangka welasé.

³⁴Wong mau terus diparani, sakwisé disoki lenga lan anggur, tatu-tatuné terus diblebet, terus ditunggangké kimaré déwé, digawa menyang panginepan lan dirumat.

³⁵Esuké sing nduwé panginepan diwènèhi duwit rong dinar lan diweling: ‘Wong kuwi rumaten, bab ragaté, luwihé sangka kuwi, kula sing arep ngijoli, mbésuk yèn kula mulih.’

³⁶Miturut panemumu, wong telu kuwi sing endi sing dadi pepadané wong sing dibégal mau?”

³⁷Semauré: “Ya wong sing nindakké kawelasan marang dèwèké kuwi.” Tembungé Yésus: “Wis muliha, lan nglakonana mengkono uga!”

³⁸Nalika mlakuné Yésus lan para muridé tekan ing sakwijiné désa. Ing kono Panjenengané ditampani karo wong wadon sing diarani Marta ing omahé.

³⁹Wong kuwi nduwé sedulur wadon sing jenengé Maria, kuwi lungguh tyedak ing sikilé Gusti lan tansah ngrungokké tembungé,

⁴⁰nanging Marta répot banget enggoné ngladèni, mulané terus teka lan ngomong: “Gusti, apa Panjenengan ora mikir, yèn sedulur kula téga marang kula ngladèni déwé? Mila supaya dikongkon ngréwangi kula.”

⁴¹Nanging Gusti nyauri, tembungé: “Marta, Marta, kowé kuwi nyumelangké lan nyusahké déwé karo perkara okèh,

⁴²nanging sing perlu kuwi mung siji. Nanging Maria wis milih panduman sing betyik déwé, sing ora bakal dijukuk karo sapa waé.”