Read Caribbean Javanese Lukas 24 Bible Online

Lukas 24 - Caribbean Javanese bible

Lukas 24

¹Nanging bareng dina kaping pisan ing minggu kuwi, ing wantyi ésuk mruput, wong-wong wadon mau pada menyang kuburan, karo nggawa wangi-wangian sing wis dityawiské.

²Watuné lawangé kuburan ketemu wis diglimpangké sangka kuburané.

³Bareng pada mlebu, ora nemu layoné Yésus.

⁴Nalika ijik pada ngadek karo bingung atiné awit sangka kahanan sing mengkono kuwi, dadakan ana wong lanang loro pada ngadek ing tyedaké, penganggoné semlorot.

⁵Wong-wong mau pada wedi lan pada ndingkluk. Nanging wong lanang loro mau terus pada ngomong ngéné: “Kenèng apa, kowé pada nggolèki sing urip ing antarané wong mati?

⁶Panjenengané ora ing kéné, wis tangi. Elinga marang apa sing wis diomongké marang kowé kabèh, nalika ijik ing Galiléa,

⁷ya kuwi, yèn Putrané Manungsa pinesti dielungké marang tangané wong-wong dosa lan terus dipentèng lan tangi ing telung dinané.”

⁸Wong-wong wadon kuwi mau ya terus kèlingan marang tembungé Yésus.

⁹Lan sak baliné sangka kuburan, terus pada nyritakké kuwi kabèh marang muridé sewelas lan marang sedulur liyané kabèh.

¹⁰Nanging wong-wong wadon mau ya kuwi Maria sangka Magdala, lan Yohana lan Maria ibuné Yakobus lan wong-wong wadon liyané sing pada bebarengan uga nyritani marang para rasul.

¹¹Nanging tembung-tembungé kuwi dianggep omong kosong, pada ora ngandel marang wong-wong wadon kuwi.

¹²Senajan mengkono Pétrus terus ngadek lan budal gelis-gelis menyang kuburan. Bareng nginguk ing njeruh, mung weruh moriné tok. Terus lunga lan mikir-mikir, apa kira-kira sing mentas kelakon kuwi.

¹³Ing dina kuwi uga ana wong loro, tunggalé para murid, arep pada menyang désa Emaus, adohé sangka Yérusalèm kira-kira rolas kilometer.

¹⁴Wong loro mau pada rerasan sembarang sing mentas kelakon.

¹⁵Nalika ijik pada rerasan lan rerembukan mau, Yésus déwé teka nyedekki lan terus mbarengi mlakuné.

¹⁶Nanging wong mau pandelengé pada ketutupan, mulané pada pangling karo Panjenengané.

¹⁷Yésus terus ngomong marang wong loro kuwi: “Apa sing pada kok rembuk sak njeruhné mlaku iki?” Terus pada mandek karo sedih.

¹⁸Sing siji sing jenengé Kléopas, nyauri: “Apa mung Panjenengan déwé wong mantya ing Yérusalèm, sing ora ngerti bab sing mentas klakon ing kono, ing njeruhné dina-dina iki?”

¹⁹Semauré: “Lelakon apa ta kuwi?” Semauré sing ditakoni: “Lelakoné Yésus wong Nasarèt, sing dadi nabi, sing nduwé pangwasa ing penggawé lan tembungé ana ngarepé Gusti Allah lan ing ngarepé bangsa kabèh.

²⁰Nanging para imam lan para penggedé bangsa kita pada nibakké paukuman mati marang Panjenengané, terus dipentèng.

²¹Nanging kita waktu ndisik pada nduwé pengarep-arep, ya Panjenengané kuwi sing teka arep ngluwari bangsa Israèl. Nanging lelakonan iki kabèh saiki wis telung dinané.

²²Nanging terus ana wong wadon sedulur kita sing pada nggawé kagèt kita. Awit wong-wong wadon iki ésuk mruput wis pada menyang kuburan,

²³nanging layoné ora ana. Terus pada mulih, tyerita, yèn pada weruh mulékat, sing pada ngomong, yèn Panjenengané tangi sangka patiné.

²⁴Banjur ana kantya kita sing pada menyang kuburan, ditemokké pantyèn bener kaya sing dityritakké para wong wadon mau, pada ora weruh Panjenengané.”

²⁵Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Hé wong sing pada tyupet nalaré lan alon mikiré, nganti ora pertyaya marang samubarang kabèh, sing wis diomongké karo para nabi!

²⁶Mésias apa ora pinesti nandangi kuwi mau kabèh, terus nampa kamulyan-Né?”

²⁷Yésus terus njlèntrèhké sembarang sing wis ketulis ing Kitab, bab Panjenengané, wiwit kitab-kitabé Moses lan kitab-kitabé para nabi.

²⁸Bareng wis tyedak désa sing diparani, Yésus kaya arep neruské mlakuné.

²⁹Nanging diendek karo wong-wong mau, semauré: “Kita njaluk nginep ing omah kita, awit wis arep wengi, srengéngé wis mingslep.” Panjenengané ya terus mlebu karo wong-wong mau.

³⁰Bareng njagong arep mangan bebarengan, terus njupuk roti, diberkahi terus dityuwil-tyuwil, dikèkké marang wong loro kuwi.

³¹Sak nalika, mripaté wong loro kuwi terus kebukak, nganti ora pangling karo Panjenengané, nanging Yésus terus ilang sangka pandelengé.

³²Wong loro mau terus pada rerasanan ngéné: “Ati kita apa ora wis pada murup-murup, nalika Panjenengané ngomong marang kita ing dalan lan nalika Panjenengané nerangké Kitab mau?”

³³Sak nalika kuwi uga, terus pada ngadek lan bali menyang Yérusalèm. Ing kono pada weruh muridé sewelas pada ngumpul bebarengan karo para sedulur-sedulur liyané,

³⁴lan pada ngomong: “Gusti nyata yèn wis tangi lan wis ngétok marang Simon.”

³⁵Wong loro mau ya terus nyritakké lelakoné sak njeruhné ing dalan, lan enggoné ora pangling menèh marang Yésus, bareng Panjenengané nyuwil-nyuwil roti.

³⁶Nalika pada rembukan bab kuwi mau, Yésus dadakan ngadek ing tengahé lan ngomong: “Katentreman anaa ing kowé kabèh.”

³⁷Kabèh pada kagèt tyampuran wedi, lan ngira weruh memedi.

³⁸Nanging Panjenengané terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada kagèt lan apa sebabé kowé pada ketukulan rasa mangga-mara ing sak njeruhné atimu?

³⁹Delengen tangan-Ku lan sikil-Ku: Iki Aku déwé; grayahana Aku lan setitèkna, yèn memedi ora ana dagingé lan balungé, kaya sing pada kok deleng ing Aku iki.”

⁴⁰Ngomong mengkono kuwi karo ngétokké tangan-Né lan sikilé.

⁴¹Bareng kabèh durung pada ngandel awit sangka bungahé lan ijik pada nggumun, Panjenengané terus ngomong: “Ing kéné apa ana sing kena dipangan?”

⁴²Terus dikèki iwak gorèngan sak iris.

⁴³Kuwi terus ditampani lan dipangan ing ngarepé wong-wong mau.

⁴⁴Terus pada diomongi ngéné: “Iki pitutur-Ku sing tak omongké marang kowé kabèh, nalika Aku ijik ngantyani kowé, ya kuwi yèn kabèh sing wis ketulis kanggo Aku ing sak njeruhné kitab Torèté Moses lan kitabé para nabi lan kitab Masmur, kuwi kudu kelakon.”

⁴⁵Panjenengané terus mbukak pikirané wong-wong mau supaya pada ngerti marang Kitab.

⁴⁶Tembungé: “Ana tulisan ngéné: Mésias pinesti ngalami sangsara lan ing telung dinané tangi sangka antarané wong mati.

⁴⁷Uga menèh: kabar bab mratobat lan pangapurané dosa kudu dikabarké marang sak kabèhé bangsa atas jenengé, wiwit sangka Yérusalèm.

⁴⁸Nanging kowé sing pada dadi seksiné bab kuwi mau kabèh.

⁴⁹Terus kowé bakal pada Tak kirimi apa sing wis dijanjèkké karo Bapak-Ku. Nanging kowé pada anaa ing kuta kéné ndisik, nganti kowé wis pada dikèki kwasa sangka ngaluhur.”

⁵⁰Sakwisé mengkono para muridé terus dikongkon mèlu Yésus menyang njaba kuta, ing sak tyedaké Bétania. Ing kono Panjenengané terus ngangkat tangané, para muridé pada diberkahi,

⁵¹lan nalika mberkahi mau, Panjenengané terus ninggalké para muridé lan kantyané menyang swarga.

⁵²Para muridé terus pada sujut nyembah marang Panjenengané, terus pada bali menyang Yérusalèm karo bungah banget,

⁵³lan tansah pada ing Griya Sutyi lan ngluhurké Gusti Allah.