Read Caribbean Javanese Lukas 7 Bible Online

Lukas 7 - Caribbean Javanese bible

Lukas 7

¹Bareng wis rampung enggoné ngomong marang wong okèh, Yésus terus lunga mlebu menyang Kapernaum.

²Ing kono ana penggedéné suradadu sing nduwé abdi, sing banget diajèni, kuwi lara banget lan wis mèh ninggal ndonya.

³Bareng penggedéné suradadu mau krungu bab Yésus, terus kongkonan pinituwané wong Ju, nemoni ing ngarepé, njaluk supaya Panjenengané gelem teka maraské abdi mau.

⁴Wong-wong mau ya terus nemoni Yésus lan njaluk tulung, tembungé: “Wong kuwi pantes ditulungi,

⁵awit trésna marang bangsa kita lan ya wong kuwi sing nggawékné sinaguk kita.”

⁶Yésus terus lunga bebarengan karo wong-wong mau. Bareng wis tyedak karo omahé penggedéné suradadu kuwi, penggedéné suradadu kuwi kongkonan para kantya ngomong marang Panjenengané: “Duh, Gusti, supaya aja dadi gawéné Panjenengan, awit kula ora pantes Panjenengan tekani;

⁷awit sangka kuwi kula ya rumangsa ora pantes nemoni Panjenengan. Nanging Panjenengan supaya gelem ngomong sak tembung waé, sak nalika abdi kula mesti waras.

⁸Awit kula déwé ya wong sing dipréntah lan ya ing ngisorku prajurit. Yèn kula ngongkon marang salah sijiné prajurit kuwi: Lungaa, dèwèké ya terus lunga. Apa menèh yèn kula kongkon teka salah sijiné: Mrénéa, ya terus teka; utawa marang abdi kula: Iki tindakna, ya terus ditindakké.”

⁹Bareng Yésus krungu tembungé sing mengkono kuwi, Panjenengané nggumun, terus minger nyawang wong okèh sing pada mèlu lan ngomong: “Aku ngomong marang kowé, pengandel sing sak méné gedéné iki Aku durung tau tumun, senajan ing antarané wong Israèl!”

¹⁰Bareng kongkonan mau wis pada bali lan wis tekan ing omah, abdiné wis waras.

¹¹Sakwisé kuwi Yésus lunga menyang kuta sing diarani Nain. Para muridé pada mèlu lan ya ana wong okèh sing pada gembruduk mèlu uga.

¹²Bareng Panjenengané wis tyedak karo gapurané kuta, ana layon dipikul metu, kuwi botyah lanang, anak sing ora ana tunggalé, ibuné wis randa. Wong okèh sangka kuta pada ngiringké.

¹³Nalika Gusti weruh randa mau, trenyuh banget atiné awit sangka welasé, terus ngomong marang randa mau: “Aja nangis!”

¹⁴Yésus terus nyedaki lan bandosané dityekel. Sing pada mikul mandek. Panjenengané terus ngomong: “Nggèr, Aku ngongkon marang kowé: Tangia!”

¹⁵Sing mati terus njenggèlèk, lungguh lan wiwit guneman, terus dipasrahké marang ibuné.

¹⁶Wong kabèh pada wedi terus pada ngluhurké Gusti Allah, tembungé: “Ana nabi gedé sing teka ing tengah-tengah kita”, lan: “Gusti Allah wis ngéndangi lan nylametké umaté.”

¹⁷Kabar bab Yésus kuwi terus kasebar ing sak tanah Yudéa lan sak kiwa-tengené kabèh.

¹⁸Nalika Yohanes nampani kabar bab lelakon kuwi kabèh sangka para muridé,

¹⁹terus ngundang muridé loro, dikongkon ngomong marang Gusti: “Apa Panjenengan kuwi sing mesti teka, apa kita ijik kudu ngentèni liyané?”

²⁰Bareng wis pada ing ngarepé Yésus, terus ngomong: “Kita pada diutus karo Yohanes Pembaptis, dikongkon ngomongké pitakon: Apa Panjenengan kuwi sing mesti teka, apa kita ijik kudu ngentèni liyané?”

²¹Nalika semono Yésus pinuju maraské wong okèh sing pada ngalami kabèh lara lan memala lan sing ketèmpèlan roh-roh ala, uga sak kabèhé wong lamur pada dikèki weruh.

²²Yésus terus semaur, tembungé: “Pada mbalika, omongana marang Yohanes apa sing kok deleng lan kok krungu: Wong lamur pada weruh, wong lumpuh pada mlaku, wong lépra pada diresiki najisé, wong budek pada krungu, wong mati pada ditangèkké, lan wong mlarat pada dikabari kabar kabungahan.

²³Lan rahayu wong sing ora nampik Aku.”

²⁴Bareng utusané Yohanes wis pada mundur, Yésus terus wiwit nggelar tembungé marang wong okèh kuwi bab Yohanes, ngéné: “Apa perlumu lunga menyang ara-ara samun? Apa arep weruh glagah sing mobat-mabit awit kanginan?

²⁵Utawa arep apa kowé mrana kuwi? Apa arep weruh wong sing nganggo swara alus? Wong sing nganggo apik lan sing uripé sugih kuwi panggonané ing kraton.

²⁶Dadi apa perlumu mrana? Apa arep weruh nabi? Bener, lan Aku ngomong marang kowé, malah ngungkuli nabi.

²⁷Awit ana tembungé, ngéné: Aku ngongkon marang kongkonan-Ku supaya ndisiki Kowé, lan nyawiské dalanmu ing ngarepmu.

²⁸Aku ngomong marang kowé: Ing antarané wong sing dilairké karo wong wadon ora ana sing ngungkuli Yohanes, nanging sing tyilik déwé ing Kratoné Gusti Allah kuwi ngungkuli wong kuwi.”

²⁹Wong okèh sing pada ngrungokké tembungé, klebu para juru pajek, kabèh pada ngakoni marang adilé Gusti Allah, awit wis pada dibaptis karo Yohanes.

³⁰Nanging wong-wong Farisi lan para juru Torèt pada nampik marang karepé Gusti Allah kanggo awaké déwé, awit enggoné pada ora gelem dibaptis karo Yohanes.

³¹Yésus terus ngomong: “Wong-wong jaman iki bakal Tak umpamakké apa lan dipadakaké karo apa?

³²Wong-wong kuwi kenèng dipadakké kaya botyah-botyah sing lungguh ing pasar lan sing pada alok saut-sautan: Kowé wis pada tak sulingi, kok ora njogèt. Aku wis pada ngidungké kidung pesambat, kowé kok ora nangis.

³³Awit Yohanes Pembaptis kuwi teka tanpa mangan roti lan ngombé anggur, kowé terus omong: Kuwi wong kesurupan demit.

³⁴Sakwisé kuwi Putrané Manungsa teka, Panjenengané mangan lan ngombé. Kowé terus ngomong: Delengen, Kuwi apa ora wong sing nggragas mangan lan tukang ngombé, kantyané para juru pajek lan wong dosa!

³⁵Nanging kawityaksanané Gusti Allah kuwi dibeneraké karo sak kabèhé wong sing pada nampani.”

³⁶Terus ana wong Farisi sing ngulemi Yésus mangan ing omahé. Yésus ya terus teka, terus njagong mangan.

³⁷Ing kuta kono ana wong wadon sing wis kesuwur dosané. Nalika krungu, yèn Yésus ijik mangan ing omahé wong Farisi mau, terus mrana karo nggawa botol marmer isi lenga wangi,

³⁸terus ngadek karo nangis ing mburiné Yésus, tyedak sikilé, nganti luhé trotyosan nelesi sikilé, diusapi nganggo rambuté lan terus diambungi lan dijebatani karo lengané wangi mau.

³⁹Bareng para Farisi sing ngundang Yésus weruh sing kaya mengkono kuwi, terus nduwé pikiran ngéné: “Yèn Panjenengané kuwi nabi, mesti weruh, sapa lan wong apa sing nggepok Panjenengané kuwi; mesti weruh, yèn kuwi wong sing kesuwur dosané.”

⁴⁰Yésus nyemauri karo ngomong: “Simon, ana perkara sing arep Tak pituturaké marang kowé.” Simon nyauri, tembungé: “Iya, kula lilani ngomong, Guru.”

⁴¹“Ana wong loro sing pada nduwé utang, sing siji 500 dinar, sijiné sèket dinar.

⁴²Awit pada ora bisa mbales, sing ngutangi terus nglilakaké utangé wong loro mau. Wong loro kuwi endi sing luwih trésna marang sing ngutangi?”

⁴³Semauré Simon: “Kula kira ya sing silihané kuwi okèh, terus dililakaké kuwi.” Tembungé Yésus: “Bener panemumu kuwi.”

⁴⁴Terus ngomong marang Simon menèh karo nyawang wong wadon mau: “Kowé weruh wong wadon iki? Aku mau mlebu ing omahmu, kowé ora ngekèki banyu kanggo ngisuhi sikilku, nanging wong iki nelesi sikilku karo luhé, terus ngusapi karo rambuté.

⁴⁵Kowé ora ngambungi Aku, nanging wiwit nalika Aku mlebu, wong wadon iki tansah ngambungi sikilku.

⁴⁶Kowé ora nglengani sirahku, nanging wong wadon iki nglengani sikilku nganggo lenga wangi.

⁴⁷Mulané Aku ngomong marang kowé: Dosané sing okèh kuwi wis dingapura, awit wis nindakké katrésnan okèh. Nanging sing dingapura setitik, ya nindakké katrésnan setitik.”

⁴⁸Terus ngomong marang wong wadon mau: “Dosamu wis dingapura.”

⁴⁹Wong sing pada lungguh mangan bebarengan karo Panjenengané, pada ngomong ngéné: “Sapa ta, Panjenengané kuwi, nanging kok nganti bisa ngapura dosa?”

⁵⁰Nanging Yésus terus ngomong marang wong wadon mau: “Pengandelmu sing mitulungi kowé, muliha karo katentreman!”