Read Caribbean Javanese Lukas 9 Bible Online

Lukas 9 - Caribbean Javanese bible

Lukas 9

¹Yésus nyeluk muridé rolas, pada dikèki kwasa lan wibawa kanggo ngwasani demit-demit lan maraské lelara.

²Terus pada diutus ngabaraké Kratoné Gusti Allah lan maraské wong-wong lara,

³lan pada diomongi ngéné: “Aja pada nggawa apa-apa ing dalan, aja nggawa teken utawa kantong, roti utawa duwit, utawa klambi rangkep.

⁴Lan yèn kowé wis ditampani ing sakwijiné omah, kowé manggona ing kono lan nganti enggonmu nerusaké mlakumu sangka kono.

⁵Nanging yèn ana wong sing ora gelem nampani kowé, metua sangka kuta kono lan ketapna awu ing sikilmu, kuwi kanggo pepéling kanggo wong mau.”

⁶Para muridé terus pada budal ndlajahi désa-désa, ngabaraké Injil lan maraské wong lara ing sak kabèhé panggonan.

⁷Kedadiané Hérodes, ratuné bawah kono, krungu sak kabèhé lelakon mau, terus rumangsa wedi, awit ana wong sing ngomong, yèn Yohanes wis ditangèkké sangka antarané wong mati.

⁸Ana menèh sing ngomong, yèn Elia ngétok menèh lan uga ana sing ngomong, yèn salah sijiné nabi jaman mbiyèn wis tangi.

⁹Nanging Hérodes ngomong: “Yohanes wis tak ketok guluné. Sapa ta sejatiné wong iki, sing diwartakké nindakké perkara-perkara sing mengkono kuwi?” Terus ngupaya bisané ketemu karo Yésus.

¹⁰Bareng para rasul wis pada bali, pada ngomong marang Yésus bab apa sing wis pada ditindakké. Terus pada dipréntahké mèlu Panjenengané nyingkir menyang kuta sing diarani Bètsaida.

¹¹Nanging wong okèh pada weruh lan terus pada nututi. Kabèh pada ditampani karo Yésus lan pada diomongi bab Kratoné Gusti Allah. Lan sing mbutuhké kewarasan pada diwaraské.

¹²Bareng wis tyedak wantyi mbengi para muridé rolas pada nemoni Panjenengané lan ngomong: “Wong okèh kuwi mbok pada dikongkon lunga menyang désa utawa kampung-kampung sak kiwa-tengené kéné, golèk panginepan lan pangan, awit ing kéné panggonan sing kepentyil.”

¹³Nanging terus pada diomongi: “Kowé sing kudu ngekèki mangan wong-wong kuwi!” Semauré: “Kita mung ana roti lima karo iwak loro, kejaba yèn kita pada lunga tuku pangan kanggo kabèh wong kuwi.”

¹⁴Awit ing kono kira-kira ana wong lanang 5000. Yésus terus ngongkon marang para muridé: “Pada kongkonen lungguh nggrombol, kira-kira sèket-sèket.”

¹⁵Para muridé pada nindakké kongkonan mau, kabèh wong dikongkon lungguh.

¹⁶Yésus terus njupuk roti lima lan iwak loro mau, terus ndangak nang langit, rotiné terus diberkahi lan dityuwil-tyuwil lan dikèkké marang para muridé supaya didumaké marang wong okèh.

¹⁷Kabèh pada mangan nganti warek. Turahané diklumpukké dadi rolas ténggok.

¹⁸Ing sakwijiné dina nalika Yésus pinuju ndedonga dèwèkan, para muridé pada nemoni ing ngarepé. Terus pada ditakoni: “Wong okèh kuwi pada ngarani Aku iki sapa?”

¹⁹Semauré: “Yohanes Pembaptis. Ana uga sing nganggep Elia, ana menèh sing nganggep salah sijiné nabi ing jaman mbiyèn sing wis tangi.”

²⁰Yésus terus takon marang para muridé: “Lah yèn kowé, Aku iki kok arani sapa?” Semauré Pétrus: “Mésias sing sangka Gusti Allah.”

²¹Terus pada dipenging karo Yésus, supaya aja ngomongké bab kuwi marang sapa waé.

²²Yésus ngomong menèh: “Putrané Manungsa kuwi pestiné ngalami sangsara okèh lan ditampik karo para pinituwa lan para pengarepé imam uga para juru Torèt, terus dipatèni lan ing telung dinané bakal tangi menèh.”

²³Kabèh terus pada diomongi: “Saben wong sing kepéngin mèlu Aku, kuwi kudu nyingkur awaké déwé, saben dina manggul salipé lan ngetutké Aku.

²⁴Awit sapa waé sing arep nylametké nyawané, kuwi bakal kélangan nyawané; nanging sapa waé sing kélangan nyawané awit sangka Aku, kuwi bakal nylametké nyawané.

²⁵Apa gunané wong bisa duwèni ndonya iki kabèh, nanging njalari mati lan ruginé awaké déwé?

²⁶Awit sapa waé sing isin awit sangka Aku lan pitutur-Ku, Putrané Manungsa ya bakal isin awit sangka wong kuwi, mbésuk yèn Panjenengané teka karo kamulyan-Né déwé lan kamulyan-Né Bapak lan para mulékat sing sutyi.

²⁷Aku ngomong marang kowé: Sak temené ing antarané wong ing kéné iki, ana sing bakal ora ngrasakké pati, sak durungé pada weruh Kratoné Gusti Allah.”

²⁸Kira-kira wolung dina sakwisé ngekèki piwulang mau kabèh, Yésus terus munggah ing gunung arep ndedonga; Pétrus, Yohanes lan Yakobus dikongkon mèlu.

²⁹Nalika Panjenengané ndedonga, rupané terus malih, lan penganggoné dadi putih semlorot.

³⁰Terus ana wong lanang loro pada omong-omongan karo Panjenengané, ya kuwi Moses lan Elia.

³¹Wong loro kuwi pada ngétok ing sak njeruhné kamulyan lan pada rembukan bab tujuané Panjenengané menyang ing Yérusalèm kanggo ngrampungké penggawéané.

³²Nalika semono Pétrus sak kantyané pada keturon; bareng tangi pada weruh Yésus sak njeruhné kamulyan-Né lan wong lanang loro sing pada ngadek tyedak Panjenengané.

³³Kedadiané, bareng wong lanang loro mau pada arep mundur sangka ngarepé Yésus, Pétrus ngomong marang Yésus: “Guru, tenan apik yèn kita pada ing panggonan kéné. Supaya saiki kita dililani pada nggawé tarup telu, siji kanggo Panjenengan, siji kanggo Moses, salah sijiné kanggo Elia.” Nanging Pétrus ora mengertèni apa sing diomongké kuwi.

³⁴Sak nalika Pétrus ngomong mengkono kuwi terus ana mendung teka ngayomi. Bareng pada ketutupan mendung mau, wong-wong kuwi pada wedi.

³⁵Sangka sak njeruhné mendung mau terus ana swara ngéné: “Iki Anak-Ku, pilihan-Ku, pada gatèkna tembungé!”

³⁶Nalika krungu swara kuwi, Yésus kétok dèwèkan. Para muridé pada nyimpen lelakon kuwi lan nalika semono pada ora ngabaraké apa sing dideleng mau marang sapa waé.

³⁷Esuké, bareng pada medun sangka gunung, ana wong okèh sing gembruduk nemoni Yésus.

³⁸Ana siji sing mbengok, semauré: “Guru, kula njaluk, supaya Panjenengan gelem ndelok anak kula, jalaran botyah iki anak kula sing ora ana tunggalé.

³⁹Saben-saben dèwèké katekan karo roh, terus dadakan njerit, banjur diontang-antingké nganti muntuk tutuké. Roh kuwi tanpa mandek enggoné nyèksa lan mèh ora gelem ngetyulaké dèwèké.

⁴⁰Kula wis njaluk tulung marang para muridé Panjenengan, supaya nundungi roh kuwi, nanging pada ora bisa.”

⁴¹Yésus terus ngomong: “Hé, wong-wong sing ora pertyaya lan sing keblinger, nganti pira suwéné enggon-Ku kudu bebarengan karo kowé lan nyabari kowé? Anakmu gawanen mréné!”

⁴²Lan nalika botyah mau marani Yésus, terus dibanting karo demit lan diontang-antingké. Nanging demit mau terus disenèni karo Yésus lan botyahé diwaraské lan dipasrahké marang bapaké.

⁴³Wong kabèh pada nggumun, awit sangka weruh kwasané Gusti Allah sing semono gedéné kuwi. Nalika wong kabèh pada nggumun awit sangka penggawéané, Yésus terus ngomong marang para muridé:

⁴⁴“Rungokna lan gatèkna kabèh omongku iki: Putrané Manungsa bakal dipasrahké marang tangané manungsa.”

⁴⁵Nanging para muridé ora mengertèni marang tembungé kuwi, awit tegesé ijik durung kebukak kanggo wong kuwi kabèh, mulané ora bisa mudeng. Senajan mengkono pada ora wani takon Panjenengané bab tembungé mau.

⁴⁶Para muridé pada padudon bab sapa sing gedé déwé sangka antarané para muridé mau.

⁴⁷Nanging Yésus ora ketutupan kanggo pikirané wong-wong kuwi. Jalaran sangka kuwi terus njupuk botyah tyilik, diedekké ing sandingé,

⁴⁸lan ngomong marang para muridé: “Sapa waé sing nampani botyah iki ing sak njeruhné Asma-Ku, tegesé Aku sing ditampani; lan sapa waé sing nampani Aku, kuwi nampani Panjenengané sing ngutus Aku. Awit sing tyilik déwé ing tengahmu kabèh, kuwi sing gedé déwé.”

⁴⁹Yohanes terus ngomong: “Guru, kita pada ngerti wong nundungi demit atas asma Panjenengan, terus kita penging, awit duduk kumpulané kita.”

⁵⁰Yésus terus ngomong: “Aja kok penggak, awit sapa waé sing ora nglawan marang kowé, kuwi ing golongan kita.”

⁵¹Bareng wis tyedak wantyiné karo enggoné bakal munggah menyang swarga, Yésus terus péngin arep lunga menyang Yérusalèm.

⁵²Panjenengané terus ngutus wong, sing ndisiki Panjenengané. Wong-wong mau pada budal, terus pada mlebu ing salah sakwijiné désané wong Samaria, arep nyawiské samubarang kanggo Panjenengané.

⁵³Nanging wong-wong Samaria pada ora gelem nampani tekané, awit karepé bakal lunga menyang Yérusalèm.

⁵⁴Nalika muridé loro, ya kuwi Yakobus lan Yohanes, weruh sing mengkono kuwi, terus ngomong: “Gusti, apa Panjenengan ngarepké supaya kita pada nekakké geni sangka langit, matèni wong-wong kuwi?”

⁵⁵Nanging Yésus terus nolèh nyenèni murid-murid mau.

⁵⁶Terus pada ngalih menyang désa liyané.

⁵⁷Nalika pada nerusaké mlakuné, ing tengah dalan kuwi ana wong sing ngomong marang Yésus: “Kula arep mèlu Panjenengan, menyanga ngendi waé lunga Panjenengan.”

⁵⁸Semauré Yésus: “Asu alasan pada nduwé rong lan manuk pada nduwé susuh, nanging Putrané Manungsa ora nduwé panggonan kanggo nyèlèhké sirahé.”

⁵⁹Terus ngomong marang wong liyané: “Mèlua Aku.” Tembungé wong mau: “Lilanana kula lunga ngubur bapak kula ndisik.”

⁶⁰Nanging tembungé Yésus: “Wis bèn ta wong mati pada ngubur wong mati, nanging kowé kuwi lungaa, ngabarna Kratoné Gusti Allah ing ngendi-endi.”

⁶¹Lan ana liyané menèh sing ngomong: “Kula arep mèlu Panjenengan, Gusti, nanging lilanana kula pamitan ndisik marang brayat kula.”

⁶²Nanging Yésus ngomong: “Saben wong sing wis nyekel luku, nanging terus nolèh ing mburiné, kuwi ora pantes kanggo Kratoné Gusti Allah.”