Read Caribbean Javanese Yohanes 11 Bible Online

Yohanes 11 - Caribbean Javanese bible

Yohanes 11

¹Terus ana wong sing lara, jenengé Lasarus, manggoné ing Bétania, ing désané Maria lan Marta, seduluré wadon.

²Maria kuwi wong wadon sing wis tau nglengani sikilé Gusti karo lenga wangi, lan terus diusapi nganggo rambuté.

³Lan Lasarus sing lara kuwi seduluré. Wong wadon loro kuwi terus pada kongkonan ngomongi marang Panjenengané, ngéné: “Gusti, wong sing Panjenengan trésnani kuwi lara.”

⁴Yésus bareng krungu kabar kuwi, Panjenengané terus ngomong: “Larané kuwi ora ndadèkké patiné, nanging bakal nggelarké kaluhurané Gusti Allah, awit sangka larané kuwi Putrané Gusti Allah bakal diluhurké.”

⁵Yésus pantyèn nrésnani Marta lan yuné lan Lasarus.

⁶Nanging sakwisé krungu yèn Lasarus lara, Panjenengané sengaja mandek rong dina menèh ing panggonané kuwi.

⁷Sakwisé mengkono Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Hayuk pada bali menyang Yudéa menèh.”

⁸Semauré para muridé: “Rabbi, mentas waé wong-wong Ju pada njajal mbandemi Panjenengan nganggo watu, apa Panjenengan ijik gelem lunga mrana menèh?”

⁹Semauré Yésus: “Sedina kuwi apa ora rolas jam? Sapa sing mlaku ing wantyi awan, sikilé ora kesandung, awit weruh padangé jagat iki.

¹⁰Nanging yèn wong mlaku ing wantyi mbengi, sikilé kesandung, awit ora kanggonan pepadang.”

¹¹Mengkono tembungé, terus ngomong menèh: “Lasarus sedulur kita ijik turu, nanging enggon-Ku mrana arep nggugah enggoné turu.”

¹²Para muridé terus ngomong: “Gusti yèn dèwèké turu, bakal waras.”

¹³Nanging karepé Yésus turu sing tegesé mati, nanging mikiré para muridé sing diomongké turu kuwi turu sak lumrahé.

¹⁴Awit sangka kuwi Yésus terus ngomong sak barèsé: “Lasarus wis mati;

¹⁵nanging sukur nalika kuwi Aku ora ing kana, sing mengkono kuwi luwih betyik kanggo kowé, supaya kowé pada bisa sinau pertyaya. Hayuk, saiki kita pada mrana.”

¹⁶Tomas, sing diarani Didimus, terus ngomong marang kantya-kantyané para muridé: “Hayuk, kita pada béla pati karo Panjenengané.”

¹⁷Sak tekané Yésus, Lasarus ketemu wis dikubur patang dina.

¹⁸Désa Bétania kuwi dunungé tyedak karo Yérusalèm, adohé udakara rong mil.

¹⁹Ing kono sak kabèhé wong Ju wis pada teka ing omahé Marta lan Maria arep nglipur enggoné kesripahan seduluré.

²⁰Nalika Marta krungu yèn Yésus teka, terus ngadek metuki, nanging Maria kèri ing omah.

²¹Marta terus ngomong marang Yésus: “Gusti, yèn Panjenengan ing kéné, sedulur kula mesti ora mati.

²²Nanging saiki uga kula ngerti, yèn apa sing Panjenengan jaluk marang Gusti Allah, mesti arep disembadani.”

²³Tembungé Yésus: “Sedulurmu bakal tangi.”

²⁴Semauré Marta: “Kula ya ngerti yèn dèwèké arep tangi mbésuk ing dina tanginé wong mati, ing pungkasané jaman.”

²⁵Yésus semaur, tembungé: “Aku iki sing nangèkké wong mati lan Aku iki panguripan. Sapa sing pertyaya marang Aku bakal urip, senajan wis mati.

²⁶Lan saben wong sing urip lan pertyaya marang Aku, kuwi ora bakal mati ing sak lawas-lawasé. Apa kowé pertyaya marang kuwi?”

²⁷Semauré Marta: “Ya Gusti, kula pertyaya yèn Panjenengan kuwi Kristus, Putrané Gusti Allah, sing arep teka ing jagat.”

²⁸Sakwisé ngomong mengkono, wong wadon kuwi terus lunga ngundang Maria seduluré lan mbisiki ngéné: “Guru wis teka, nyeluk kowé.”

²⁹Maria bareng krungu terus ngadek marani Yésus.

³⁰Nalika kuwi Yésus durung mlebu ing désa, ijik ing panggonan nalika Marta metuk Panjenengané.

³¹Nalika wong-wong Ju sing pada ing omahé Maria perlu nglipur, weruh Maria ngadek lan metu, terus pada ngetutké, dikira yèn Maria arep menyang kuburan lan nangis ing kono.

³²Sak tekané Maria ing panggonané Yésus, bareng weruh Panjenengané, terus nyembah sikilé lan ngomong: “Gusti, yèn Panjenengan ing kéné, sedulur kula mesti ora mati.”

³³Bareng Yésus weruh Maria nangis, mengkono uga wong-wong Ju sing pada ngetutké, terus Panjenengané krasa susah ing ati. Panjenengané trenyuh banget lan terus ngomong:

³⁴“Enggonmu ngubur ing ngendi?” Sing ditakoni terus ngomong: “Gusti, hayuk ndelok!”

³⁵Yésus terus nangis.

³⁶Tembungé wong-wong Ju: “Delengen, kaya ngono enggoné trésna!”

³⁷Nanging ana liyané sing ngomong: “Panjenengané sing wis melèkké mripaté wong lamur, apa ya ora bisa nguripké patiné wong iki?”

³⁸Yésus terus krasa susah menèh ing ati, terus menyang kuburan. Kubur kuwi rupa guwa ketutupan karo watu.

³⁹Tembungé Yésus: “Watuné tutupé kuburan singkirna!” Marta, seduluré sing ninggal mau, ngomong: “Gusti, wis mambu, awit enggoné ninggal wis patang dina.”

⁴⁰Tembungé Yésus: “Apa Aku ora wis ngomong marang kowé: Angger kowé pertyaya, kowé bakal weruh kamulyané Gusti Allah?”

⁴¹Watuné tutupé kuburan terus disingkréhké. Yésus terus ndangak lan ngomong: “Duh Bapak, Kula ndonga maturkesuwun marang Panjenengan, lan Panjenengan wis ngrungokké Kula.

⁴²Kula ngerti, yèn Panjenengan tansah ngrungokké Kula, nanging awit wong okèh kuwi pada ngrubung Kula, Kula ngomong mengkéné supaya wong okèh kuwi pada pertyaya yèn Panjenengan sing ngutus Kula.”

⁴³Sakwisé ngomong mengkono, Panjenengané terus mbengok karo swara banter: “Lasarus, metua!”

⁴⁴Wong sing mati terus metu, tangan lan sikilé ijik dibuntel karo mori, lan praupané ketutupan katyu. Tembungé Yésus: “Utyulana moriné, bèn lunga!”

⁴⁵Okèh sangka antarané wong-wong Ju sing pada layat menyang omahé Maria lan pada weruh déwé apa sing ditindakké Yésus, dadi pertyaya marang Panjenengané.

⁴⁶Nanging ana sing nemoni para Farisi lan nyritakké apa sing wis ditindakké Yésus kuwi.

⁴⁷Para pengarepé imam lan para Farisi pada ngejak ngumpul para pemimpiné agama, terus pada rembukan ngéné: “Apa sing kudu kita tandangi, jalaran Wong kuwi nggawé mujijat okèh?

⁴⁸Yèn dèwèké kita jarké, kabèh wong pada arep pertyaya marang Panjenengané, lan wong-wong Rum arep teka terus ngrebut panggonan sutyi kita uga bangsa kita.”

⁴⁹Nanging ana tunggalé, ya kuwi Kayafas, sing dadi imam gedé ing taun kuwi, terus ngomong: “Sampéyan iki pada ora ngerti apa-apa,

⁵⁰lan pada ora mikir yèn liwat maédahi kanggo sampéyan, yèn ana wong siji mati kanggo bangsa kita, tenimbang wong sak bangsa kabèh mati.”

⁵¹Perkara kuwi diomongké ora sangka piyambaké déwé, nanging awit dadi imam gedé ing taun kuwi, piyambaké nggelar nubuat, yèn Yésus bakal ninggal kanggo bangsa kuwi,

⁵²lan ora mung kanggo bangsa kuwi waé, nanging uga supaya nglumpukké lan ndadèkké siji para anaké Gusti Allah sing pating slebar.

⁵³Wiwit dina kuwi wong-wong mau pada setuju bakal matèni Panjenengané.

⁵⁴Awit sangka kuwi Yésus wis ora ngétok menèh ing antarané wong-wong Ju, nanging Panjenengané terus lunga sangka kono menyang bawah sak tyedaké ara-ara samun nuju menyang kuta sing diarani Efraim, terus manggon ing kono karo para muridé.

⁵⁵Nalika semono riyaya Paskahé wong Ju wis tyedak, lan wong okèh sangka bawah kono pada menyang Yérusalèm, arep pada nyutyèkké uripé sak durungé Paskah kuwi.

⁵⁶Wong-wong mau pada nggolèki Yésus, lan karo ngadek ing Griya Sutyi, pada rerasanan: “Kowé nyangka kepriyé, apa kira-kira Wong kuwi ya bakal nekani riyaya?”

⁵⁷Lan para pengarepé imam lan para Farisi wis pada ngekèki préntah, supaya saben wong sing weruh panggonané, terus ngekèkana ngerti supaya kena dityekel.