Read Caribbean Javanese Yohanes 12 Bible Online

Yohanes 12 - Caribbean Javanese bible

Yohanes 12

¹Nem dina sak durungé riyaya Paskah, Yésus teka ing Bétania panggonané Lasarus sing wis ditangèkké sangka antarané wong mati.

²Ing kono Panjenengané disuguhi mangan lan Marta ngladèni, nanging Lasarus ya mèlu mangan bebarengan karo Yésus.

³Maria terus njupuk lenga wangi tulèn setengah liter sing larang regané, terus sikilé Yésus dijebatani lan diusapi nganggo rambuté; lan ambuné lenga wangi mau ngebaki sak omah kabèh.

⁴Nanging muridé Yésus sing diarani Yudas Iskariot, sing bakal ngiyanati Panjenengané, terus ngomong:

⁵“Kenèng apa lenga kuwi ora didol 300 dinar, terus disumbangké marang para wong mlarat?”

⁶Tembungé sing mengkono kuwi ora awit sangka enggoné nggatèkké wong-wong mlarat, nanging awit kuwi wis kulina nyolong, kerep ngentit duwit sing dadi penjawapé.

⁷Yésus terus ngomong: “Jarké waé Maria nandangi mengkono, kuwi tyetyawisan kanggo dinané enggon-Ku dikubur.

⁸Awit wong-wong mlarat kuwi selawasé tansah ing tengahmu, nanging Aku ora selawasé ing tengahmu.”

⁹Okèh wong Ju sing pada krungu kabar, yèn Yésus ing kono, terus pada teka ora mung awit sangka Yésus waé, nanging uga pada arep weruh Lasarus, sing wis ditangèkké sangka antarané wong mati.

¹⁰Para pengarepé imam terus pada rerembukan, arep matèni Lasarus pisan,

¹¹awit sangka wong kuwi okèh wong Ju sing pada nyingkur para pengarepé imam, lan pertyaya marang Yésus.

¹²Esuké bareng wong okèh sing pada teka ngramèkaké riyaya krungu kabar, yèn Yésus ijik ing dalan arep lunga menyang Yérusalèm,

¹³wong-wong kuwi terus pada njupuk godong-godong palem, terus metu pada metuki Panjenengané, karo surak-surak: “Hosana![6] Pinujia lan kaberkahan Panjenengané sing teka atas asmané Gusti, Ratuné Israèl!”

¹⁴Yésus olèh kimar ijik belo, terus ditumpaki, kaya sing ketulis, ngéné:

¹⁵“Hé, putri Sion, kowé aja wedi, delengen Ratumu teka, numpak anaké kimar.”

¹⁶Ing wiwitan para muridé Yésus ora mengertèni marang perkara kuwi, nanging sakwisé Yésus diluhurké, banjur pada kèlingan, yèn sing ketulis kuwi kanggo Panjenengané lan sing wis ditindakké kuwi uga kanggo Panjenengané.

¹⁷Wong okèh sing pada mèlu Panjenengané nalika nyeluk Lasarus metu sangka kubur lan nangèkké sangka antarané wong mati, pada nyeksèni bab Panjenengané.

¹⁸Mulané Panjenengané dipetuk karo wong okèh kuwi, awit pada krungu kabar, yèn Panjenengané sing nindakké mujijat kuwi.

¹⁹Para Farisi terus pada rembukan: “Kowé wis pada weruh déwé, yèn kowé pada ora olèh gawé babar pisan; delengen, wong sak jagat kabèh pada ngetutké Wong kuwi.”

²⁰Ing antarané wong-wong sing pada nekani riyaya arep ngabekti kuwi, ana wong Yunani.

²¹Wong-wong kuwi pada marani Filipus, sing sangka Bètsaida, bawah Galiléa, pada omong: “Sedulur, kita pada kepéngin nemoni Yésus.”

²²Filipus terus lunga ngomongi Andréas; Andréas lan Filipus terus pada ngomong marang Yésus.

²³Nanging Yésus nyauri, tembungé: “Wis tekan wantyiné Putrané Manungsa diluhurké.

²⁴Sak temené Aku ngomong marang kowé: Yèn wiji gandum ora tiba ing lemah lan mati, tetep siji waé; nanging yèn wiji kuwi mati, bakal ngetokké woh okèh.

²⁵Sapa sing nrésnani nyawané, kuwi bakal kélangan nyawané, nanging sapa sing ora nrésnani nyawané ing ndonya iki, kuwi sing bakal ngrumati nyawané kanggo urip sing langgeng.

²⁶Sapa sing ngladèni marang Aku, kuwi mèlu Aku lan ing ngendi Aku ana, peladèn-Ku ing kono uga. Sapa sing ngladèni marang Aku, kuwi bakal diajèni karo Bapak.

²⁷Saiki nyawa-Ku trenyuh, lan Aku bakal ngomong apa? Bapak, Panjenengan supaya ngluwari Kula sangka kahanané kuwi? Ora, awit ya kuwi perluné enggon-Ku teka ing waktu iki.

²⁸Bapak, Panjenengan supaya ngluhurké asma Panjenengan!” Terus ana swara sangka swarga: “Aku wis ngluhurké, lan Aku bakal ngluhurké menèh!”

²⁹Wong okèh sing pada ngadek ing kono lan krungu swara mau pada ngarani, yèn kuwi mau swarané gluduk. Liyané ana sing ngomong: “Kuwi mulékat sing omong-omongan tembungé karo Panjenengané.”

³⁰Yésus nyauri, tembungé: “Swara mau dikrungu ora awit sangka Aku, nanging awit sangka kowé.

³¹Saiki ana pengadilan ing jagat iki: Saiki uga penggedéné jagat iki bakal dibuwang metu;

³²nanging Aku, yèn wis munggah sangka bumi, Aku bakal nggèrèt sak kabèhé wong supaya pada teka marang Aku.”

³³Tembungé sing mengkono kuwi kanggo ndunungké tyarané bakal patiné.

³⁴Wong okèh terus pada nyauri: “Krungu kita sangka angger-anggeré Torèt, yèn Mésias kuwi arep tetep urip tekan sak lawasé; kepriyé Panjenengan ngomong, yèn Putrané Manungsa kudu dipatèni? Tegesé Putrané Manungsa kuwi sapa?”

³⁵Yésus terus ngomong: “Mung kari sedilut menèh pepadang kuwi ing tengahmu. Sak suwéné pepadang kuwi ing kowé, pada mlakua, supaya pepeteng kuwi aja nganti nutupi kowé; sapa sing mlaku ing pepeteng, kuwi ora weruh menyang ngendi parané.

³⁶Sak suwéné pepadang kuwi ing tengahmu, pada pertyayaa marang pepadang kuwi, supaya kowé pada dadi anak pepadang.” Sakwisé ngomong mengkono, Yésus terus lunga ora kétok.

³⁷Senajan Yésus wis nindakké mujijat semono akèhé ing ngarepé wong-wong kuwi, nanging pada ora pertyaya marang Panjenengané,

³⁸supaya nyata nubuaté nabi Yésaya, ngéné: “Gusti, sapa sing pertyaya marang kabar kita? Lan uga marang sapa dinyatakké tangan pangwasané Gusti?”

³⁹Awit sangka kuwi wong-wong pada ora pertyaya, jalaran Yésaya wis ngomong uga, ngéné:

⁴⁰“Panjenengané wis nglamurké mripaté lan mangkotké atiné, supaya aja pada nganti weruh karo mripaté, lan mengertèni karo atiné, terus pada mratobat lan Tak waraské.”

⁴¹Bab iki diomongké karo Yésaya, awit wis weruh kamulyan-Né lan wis ngomongi bab Panjenengané.

⁴²Nanging, okèh uga ing antarané para penggedé sing pada pertyaya marang Yésus, nanging awit para Farisi, pertyayané mau ora karo blak-blakan, supaya aja nganti pada ditundung.

⁴³Awit pada luwih seneng marang kehormatan sing sangka manungsa tenimbang karo kehormatan sing sangka Gusti Allah.

⁴⁴Nanging Yésus terus mbengok banter, tembungé: “Sapa sing pertyaya marang Aku, kuwi ora pertyaya marang Aku, nanging pertyaya marang Panjenengané sing ngutus Aku.

⁴⁵Lan sapa sing weruh Aku, kuwi weruh Panjenengané sing ngutus Aku.

⁴⁶Aku wis teka ing jagat dadi pepadang, supaya saben wong sing pertyaya marang Aku, aja tetep ing pepeteng.

⁴⁷Yèn wong ngrungokké tembung-Ku, nanging ora nindakké, Aku ora dadi hakimé, awit teka-Ku iki ora supaya ngadili jagat, nanging supaya nylametké.

⁴⁸Sapa sing nampik Aku lan ora nampani tembung-Ku, kuwi wis ing pengadilan, ya kuwi tembungé sing wis Tak omongaké, kuwi sing bakal ngadili mbésuk ing dina pungkasan.

⁴⁹Awit Aku ngekèki tembung kuwi ora sangka Aku déwé, nanging sangka Bapak sing ngutus Aku; Panjenengané kuwi sing ngekèki tembung marang Aku, supaya ngomongké apa sing kudu Tak omongké lan sing Tak préntahaké.

⁵⁰Lan Aku mengertèni, yèn tembungé kuwi urip sing langgeng. Dadiné apa sing Tak omongké kuwi enggon-Ku ngomongké kaya sing dipréntahké karo Bapak marang Aku.”