Read Caribbean Javanese Para Rasul 27 Bible Online

Para Rasul 27 - Caribbean Javanese bible

Para Rasul 27

¹Bareng wis diputusi, kita bakal lelungan menyang Italia, Paulus lan wong pakunjaran liyané dipasrahké marang penggedéné suradadu kaisar, sing jenengé Yulius.

²Kita pada numpak kapal sangka palabuhan kapal Adramitium, sing bakal lelungan menyang palabuhan-palabuhan kapal ing sak uruté pesisiré Asia Tyilik, terus pada budal. Aristarkus, wong Makédonia sangka Tésalonika, mbarengi mlaku kita.

³Esuké mampir ing Sidon. Tumindaké Yulius marang Paulus betyik, mulané dililani nemoni para kantyané, supaya pada nyukupi kebutuhané.

⁴Awit nampek angin, enggon kita pada lelungan sangka kono mlipir ing pinggiré puluh Siprus,

⁵terus nerjang segara ing ngarepé Kilikia lan Pamilia, terus pada tekan Mira ing panggonan Likia.

⁶Ing kono, penggedéné suradadu nemoni kapal sangka Alèksandria, sing arep lelungan menyang Italia. Kita pada dipindah mrana.

⁷Nganti pirang-pirang dina enggon kita pada lelungan mèh ora bisa maju, lan karo rekasa banget kita pada bisa nyedaki Knidus. Awit anginé terus waé nampek, kita mlipir ing pesisiré puluh Kréta, ngliwati lekukan Salmoné.

⁸Karo rekasa banget kita ngliwati lekukan mau, terus tekan panggonan, sing diarani Palabuhan kapal Apik, ing sak tyedaké kuta Laséa.

⁹Nalika semono wis okèh waktu sing muspra. Waktu pasa wis kliwat, mulané yèn nerusaké enggon kita pada lelungan mbebayani. Awit sangka kuwi Paulus terus ngélingké marang wong kabèh, tembungé:

¹⁰“Para sedulur, sangka rasa kula, anggèn kita pada lelungan kuwi arep nemoni alangan okèh lan arep rugi gedé, ora mung kapalé lan momotané tok, nanging uga nyawané kita pisan.”

¹¹Nanging penggedéné suradadu mau luwih ngandel marang juru mudi lan kapitèn tenimbangané karo tembungé Paulus.

¹²Awit palabuhan kapal kuwi ora kepénak kanggo mandek ing waktu adem, mulané wong-wong mau sing okèh pada setuju, yèn nerusaké mlaku lan mbudidaya bisané tekan kuta Féniks, terus lèrèn ing kono sak njeruhné waktu adem kuwi. Kuta Féniks kuwi sakwijiné palabuhan kapal puluh Kréta, sing ngadepé ngidul ngulon lan ngalor ngulon.

¹³Nalika kuwi angin sumilir sangka kidul, mulané wong-wong pada ngira, yèn kabèh mesti bakal kaleksanan. Terus pada mbedoli jangkar lan layar mlipir tyedak banget karo puluh Kréta.

¹⁴Nanging ora let suwé terus ana lésus sangka puluh kuwi, sing diarani angin ‘lor-wétan’.

¹⁵Kapalé kebuwang lan ora bisa nahan angin sangka ngarep. Mulané kita terus pasrah manut sak mlakuné angin.

¹⁶Terus kita pada katut tekan pinggiré segara puluh tyilik sing diarani Kauda; ing kono karo rekasa enggon kita pada bisa nggondèli sekotyiné kapal.

¹⁷Bareng sekotyi mau diunggahké ing kapal, wong-wong pada masang piranti kanggo nylametké kapalé karo diubeti tali. Awit sumelang yèn kapalé bakal kandas ing dasar-wedi Sirtis, layaré terus didunké lan terus ngèli waé manut sak mlakuné angin.

¹⁸Awit banget enggon kita pada diantem karo lésus, mulané esuké wong-wong pada wiwit mbuwangi momotané kapal menyang segara.

¹⁹Ing telung dinané pada mbuwangi déwé pirantiné kapal.

²⁰Bareng nganti pirang-pirang dina srengéngé utawa lintang-lintang ora kétok lan tansah diantyam karo angin lésus sing medèni, kita wis ora nduwé pengarep-arep yèn bakal slamet.

²¹Awit wong-wong wis suwé enggoné pada ora mangan, Paulus terus ngadek ing tengahé lan ngomong: “Para sedulur, yèn pada setuju karo tembung kula, supaya ora lelungan sangka puluh Kréta, kita mesti ora ngrasaké kasusahan lan ora rugi mengkéné kuwi!

²²Nanging saiki ing njeruhné kasangsaran iki, lilanana kula ngomongi rembuk, kula suwun tatak waé ing njeruhné ati, awit sedulur sampéyan siji waé ora ana sing bakal mati, kejaba mung kapalé.

²³Awit waktu mau mbengi ana mulékaté Gusti Allah, ya kuwi Gusti Allah, sing kula sembah lan sing nduwèni kula, ngadek ing sandingé kula

²⁴lan ngomong: Aja wedi, Paulus! Kowé kudu nemoni menyang ngarepé kaisar lan sak temené awit kawelasané Gusti Allah, wong kabèh sing bebarengan karo kowé ing kapal iki bakal pada slamet, awit bareng karo kowé.

²⁵Mulané sing tatak waé ati sampéyan, para sedulur! Awit kula pertyaya marang Gusti Allah, yèn kabèh mesti arep kedadian, kaya sing diomongké marang kula mau.

²⁶Nanging kita kudu ngandasaké kapal iki ing salah sijiné puluh.”

²⁷Ing mbenginé sing kaping patbelas kita ijik terus diontang-antingké ing segara Andria. Nanging bareng tengah wengi wong-wong kapal pada krasa, yèn wis tyedak karo daratan.

²⁸Terus ngukur jeruné banyu segara nganggo bandul jajagan, ketemu kira-kira patang puluh mèter. Bareng wis maju, terus njajaki menèh, ketemu kira-kira telung puluh mèter.

²⁹Awit kita wedi, yèn bakal kandas ing salah sakwijiné watu, mulané wong-wong pada mbuwangi jangkar papat ing mburi lan kita pada ngarep-arep, supaya gelis ésuk.

³⁰Nanging wong-wong nang kapal pada arep minggat sangka kapalé, lan pada ngedunké sekotyi, étok-étok arep mbuwangi jangkar sangka ngarep.

³¹Mulané Paulus terus ngomong marang penggedéné suradadu lan para suradadu: “Yèn wong-wong kuwi ora tetep ing kapal, sampéyan kabèh ora bakal slamet.”

³²Para suradadu terus ngetoki taliné sekotyi, terus dijegurké.

³³Bareng wis arep tekané awan, Paulus ngajak wong kabèh, pada dipréntahké mangan, tembungé: “Wis patbelas dina suwéné anggèn sampéyan pada ngentèn-entèni waé, nahan ngelih ora mangan apa-apa.

³⁴Mulané kula ngomongi apiké, pada gelema mangan ndisik. Bab kuwi perlu kanggo keslametan sampéyan. Ing antarané sampéyan ora ana siji waé sing arep kélangan rambuté sirahé senajan mung sakeler waé.”

³⁵Sakwisé ngomong mengkono, piyambaké terus njupuk roti, lan sakwisé ndonga maturkesuwun marang Gusti Allah ing ngarepé wong okèh, rotiné terus dityuwil-tyuwil lan wiwit mangan.

³⁶Wong kabèh terus pada kuwat atiné pulih semangaté, lan ya terus pada mangan.

³⁷Gunggungé kabèh ing kapal kuwi 276 wong.

³⁸Sakwisé pada warek, momotan gandum pada dibuwangi menyang segara, supaya kapalé dadi èntèng.

³⁹Lan bareng wis awan, wong-wong pada weruh lengkukan segara sing pesisiré rata. Senajan pada durung tau weruh daratan ing kono, senajan mengkono terus netepaké bisané ngandasaké kapalé ing kono.

⁴⁰Tali-taliné jangkar diketoki, jangkaré pada ditinggal ing dasaré segara. Tali-tali kemudi pada diutyuli, terus masang layar, supaya angin bisa nyurung kapalé menyang pinggiré segara.

⁴¹Nanging terus nabrak dasar-wediné segara, banjur kapalé kandas. Pérangan sing ngarep ambles ora bisa obah, nanging sing mburiné remuk awit diantem ombak sing medèni.

⁴²Nalika semono para suradadu kabèh arep matèni para ukuman kabèh, supaya ora ana siji-sijia sing bisa nglangi minggat.

⁴³Nanging penggedéné kepéngin nylametké Paulus. Mulané niyaté para suradadu mau diurungké lan préntah, supaya wong-wong sing bisa nglangi pada ndisiki njegur ing segara lan munggah nang daratan,

⁴⁴nanging wong-wong liyané nyusul nggunakké papan utawa remukané kapal. Dadiné wong kabèh mau pada bisa munggah nang daratan pada slamet.