Read Caribbean Javanese Para Rasul 7 Bible Online

Para Rasul 7 - Caribbean Javanese bible

Para Rasul 7

¹Imam gedé terus ngomong: “Apa ya bener mengkono?”

²Semauré Stéfanus: “Para sedulur lan para bapak, pada gelema ngrungokké. Gusti Allah sing Mahamulya wis ngétok marang leluhur kita Abraham nalika ijik ing Mésopotamia, sak durungé manggon ing Haran,

³lan ngomongi mengkéné: Kowé lungaa sangka negaramu lan sangka sanak-sedulurmu lan menyanga nang negara sing bakal Tak duduhké marang kowé.

⁴Panjenengané terus lunga sangka tanahé wong Kasdim lan manggon ing Haran. Sakwisé ninggalé bapaké, terus dikongkon karo Gusti Allah ngalih sangka kono menyang negara kéné, sing pada sampéyan enggoni saiki.

⁵Lan ing kono Gusti Allah ora ngekèki warisan marang piyambaké, lemah sak petyak waé ora, nanging ngekèki janji, arep ngekèkké negara kuwi dadi duwèké turun-temuruné, senajan waktu kuwi durung duwé anak.

⁶Lan Gusti Allah banjur ngomong, yèn turun-turunané arep dadi wong mantya ing negara mantya apa menèh arep didadèkké batur lan dianiaya suwéné 400 taun.

⁷Nanging bangsa sing bakal nindes kuwi - mengkéné tembungé Gusti Allah - bakal Tak ukum, lan sakwisé kuwi, bakal pada metu sangka kono lan bakal ngabekti marang Aku ing panggonan kéné.

⁸Gusti Allah terus ngekèki perjanjian sunat marang piyambaké lan mengkéné enggoné Abraham nduwé anak Isak, banjur disunati ing wolung dinané. Lan Isak nurunké Yakub lan Yakub nurunké bapa-leluhur kita taler rolas.

⁹Awit sangka sengité, para bapa-leluhur kita iki terus ngedol Yosèf menyang negara Egipte, nanging Gusti Allah nunggal karo piyambaké,

¹⁰terus diluwari sangka kabèh sangsarané lan dikèki kawelasan lan kawityaksanan, nalika ing ngarepé Parao, ratu ing Egipte, terus diangkat karo Parao dadi wong sing nyekel pangwasa kanggo negara Egipte lan kanggo kratoné kabèh.

¹¹Ing sak ubengé negara Egipte lan ing negara Kanaan terus katekan patyeklik lan kasusahan gedé, nganti leluhur kita ora bisa olèh pangan.

¹²Nanging bareng Yakub krungu, yèn ing negara Egipte ana gandum, terus kongkonan para leluhur kita mrana. Kuwi sing kaping pisan.

¹³Bareng mlakuné sing kaping loro, Yosèf ngenalké marang para seduluré, terus asal-usulé Yosèf terus dikenalké marang Parao.

¹⁴Yosèf terus kongkonan mapak Yakub, bapaké, lan kabèh sanak-seduluré, tyatyah jiwa ana pitung puluh lima.

¹⁵Yakub terus lunga sangka Egipte, temekané ninggal ing kana uga para leluhur kita.

¹⁶Layoné pada digawa menyang Sikem, terus dikubur ing kuburan, sing wis dituku karo Abraham nganggo duwit slaka sangka para anaké Hémor ing Sikem.

¹⁷Banjur saya tyedak kedadian janji sing dikèkké karo Gusti Allah marang Abraham, bangsa iki mundak okèh ing Egipte,

¹⁸nganti ana ratu liya sing nggawa pepréntahan ing negara Egipte, sing ora kenal bab Yosèf.

¹⁹Ratu kuwi nindakké tyara èlèk marang bangsa kita, para leluhur kita disiya-siya lan dikongkon ngguwaki bayi-bayiné, supaya pada mati.

²⁰Wantyi kuwi Moses lair; piyambaké apik ing ngarepé Gusti Allah, terus dirumati ing omahé bapaké telung sasi suwéné.

²¹Terus dibuwang, nanging terus dipupu karo anaké wadon Parao, sing ngrumati kaya anaké déwé.

²²Moses banjur diwulangi ing bab kepinterané wong Egipte kabèh, terus nduwèni kapinteran ing bab ngomong lan penggawé.

²³Bareng wis umuré patang puluh taun, piyambaké nduwé karep arep ngéndangi para seduluré ya kuwi wong Israèl.

²⁴Nalika kuwi piyambaké weruh wong dianiaya karo wong Egipte, banjur ditulungi lan dibélani, wong Egipte mau dipatèni.

²⁵Mikiré, para seduluré bakal ngerti, yèn piyambaké dikanggokké karo Gusti Allah ngluwari para seduluré iki kabèh, nanging pada ora ngerti.

²⁶Esuké piyambaké teka menèh, ketepakan ana wong Israèl loro sing ijik gelut, terus mbudidaya arep misah, tembungé: Para sedulur, kowé kuwi apa ora pada sedulur? Kenèng apa kok pada tukaran?

²⁷Nanging wong sing nglarani marang kantyané kuwi terus mbantah Moses, tembungé:

²⁸Sapa sing ngangkat sampéyan dadi penggedé lan rèkter kula? Apa sampéyan nduwé karep arep matèni kula, kaya anggèn sampéyan matèni wong Egipte waktu wingi kuwi?

²⁹Bareng krungu tembung mengkéné kuwi, Moses terus mblayu lunga lan dadi wong mantya ing negara Midian. Lan ing kono nduwé anak lanang loro.

³⁰Bareng wis patang puluh taun, terus ana mulékat sing ngétok marang piyambaké ing ara-ara samun ing gunung Sinai, ana geni murup ing grumbul eri.

³¹Moses nggumun weruh perkara kuwi, lan bareng nyedek arep mriksa, terus krungu swarané Gusti mengkéné:

³²Aku iki Gusti Allahé leluhurmu, Gusti Allahé Abraham, Isak lan Yakub. Moses terus gemeter lan wedi weruh kuwi.

³³Terus diomongi karo Gusti: Tyopoten sepatu sikilmu, awit panggonan sing kok idak kuwi lemah sing sutyi.

³⁴Aku wis nggatèkké karo tenan marang kasangsarané umat-Ku ing negara Egipte, lan wis ngrungokké sambaté, lan Aku wis medun bakal ngluwari; mulané mrénéa, kowé bakal Tak utus menyang negara Egipte.

³⁵Moses sing wis ditampik karo wong-wong iki karo tembungé: Sapa sing ngangkat sampéyan dadi penggedé lan dadi rèkter? Ya Moses kuwi sing diutus karo Gusti Allah dadi penggedé lan juru pangluwar, lantaran mulékat, sing wis ngétok marang piyambaké ing grumbul eri.

³⁶Ya Panjenengané kuwi sing nuntun wong-wong iki metu karo nindakké mujijat-mujijat lan tanda-tanda ing negara Egipte, ing segara Abang lan ing ara-ara samun, nganti patang puluh taun suwéné.

³⁷Ya Moses kuwi sing ngomong marang wong-wong Israèl: Gusti Allah bakal ngangkat nabi kaya aku iki kanggo kowé sangka antarané para sedulurmu.

³⁸Ya Moses kuwi sing dadi lantarané ing njeruhné pasamuan ing ara-ara samun, ing antarané mulékat sing nggelarké tembungé marang piyambaké ing gunung Sinai karo leluhur kita; lan ya piyambaké sing nampa tembung-tembung sing urip, supaya dikèkké marang kula lan sampéyan kabèh.

³⁹Nanging leluhur kita ora pada mbangun turut marang piyambaké, malah ditampik. Ing njeruhné ati pada kepéngin mulih menyang negara Egipte.

⁴⁰Marang Harun tembungé wong-wong kuwi mengkéné: Kita digawèkké sesembahan, sing arep nuntun mlaku kita, awit Moses sing wis nuntun kita metu sangka negara Egipte, kita pada ora ngerti kepriyé kahanané.

⁴¹Waktu kuwi terus pada nggawé retya pedèt lan brahala kuwi banjur disajèni, terus pada sukak-sukak marang apa sing digawé déwé kuwi.

⁴²Gusti Allah terus ninggalké wong-wong iki, pada diuja enggoné pada nyembah marang suradadu-suradaduné langit, kaya sing wis ditulis ing kitabé para nabi mengkéné: Apa kowé tau masrahké kurban sing dibelèh lan pisungsung marang Aku, sak suwéné patang puluh taun ing ara-ara samun, hé turunané Israèl?

⁴³Ora tau, malah kowé pada ngusung tarupé Molok lan lintangé déwamu Répan, retya-retyané sing pada kok gawé lan kok dadèkké sesembahan. Mulané kowé bakal Tak buwang nganti tekan sabrangé negara Babél.

⁴⁴Tarupé Paseksi ing sak tengahé leluhur kita ing ara-ara samun, sing digawé awit sangka préntahé Gusti Allah marang Moses, miturut tyonto sing wis didelok.

⁴⁵Tarup kuwi ditampa karo leluhur kita lan terus digawa mlebu ing negara iki sing ketuntun karo Yosua, ya kuwi nalika negara iki direbut sangka bangsa-bangsa liya, sing ditundung karo Gusti Allah sangka ngarepé leluhur kita; mengkono nganti tekan jamané Daved.

⁴⁶Daved wis nampa kawelasan ing ngarepé Gusti Allah lan njaluk, supaya dililani mbangun Griya kanggo Gusti Allahé Yakub.

⁴⁷Nanging Salomo sing nggawé Griya kanggo Gusti Allah.

⁴⁸Mung waé sing Mahaluhur ora manggon ing gawéané tangané manungsa, kaya sing diomongké karo nabi mengkéné:

⁴⁹Langit kuwi dampar-Ku, lan bumi kuwi antyik-antyiké sikil-Ku. Griya apa sing bakal kok nggawé kanggo Aku? Mengkono tembungé Gusti, panggonan apa sing bakal dadi panggonan palerepan-Ku?

⁵⁰Apa duduk tangan-Ku déwé sing nggawé samubarang iki kabèh?

⁵¹Hé, wong sing pada ndablek, wangkot ing ati lan budek, sampéyan tansah pada nglawan Roh Sutyi, pada kaya leluhur sampéyan, ya mengkéné uga sampéyan kabèh.

⁵²Nabi-nabi ngendi sing ora dianiaya karo leluhur sampéyan. Malah pada matèni wong-wong sing ndisik nubuat bab tekané Kabeneran, sing saiki wis sampéyan sélaki lan sampéyan patèni.

⁵³Sampéyan wis pada nampa angger-anggeré Torèt, sing dikèkké lantaran para mulékat, nanging pada ora sampéyan tetepi.”

⁵⁴Bareng para wargané Pangwasa hukum Agama krungu kuwi mau kabèh, pada rumangsa ketumbak atiné lan pada kerot-kerot untu, gregeten marang Stéfanus.

⁵⁵Nanging Stéfanus kebak karo Roh Sutyi, ndangak menyang langit, terus weruh kamulyané Gusti Allah lan Yésus ngadek ing tengené Gusti Allah.

⁵⁶Terus ngomong: “Tenan, aku weruh langit menga lan Putrané Manungsa ngadek ing tengené Gusti Allah.”

⁵⁷Wong-wong terus pada mbengok-mbengok nyerbu Stéfanus karo nutupi kupingé.

⁵⁸Terus diglandang menyang sak njabané kuta, lan dibandemi watu. Para seksi pada nyopot jubah ing ngarepé wong enom sing jenengé Saulus.

⁵⁹Stéfanus sak nalika dibandemi watu mau, ndedonga semauré: “Duh Gusti Yésus, supaya gelem nampani roh kula.”

⁶⁰Karo sendeku terus mbengok banter: “Duh Gusti, dosa kuwi supaya aja Panjenengan tempuhké marang wong-wong kuwi.” Sakwisé ngomong mengkono kuwi terus ninggal.