Read Caribbean Javanese 2 Korintus 11 Bible Online

2 Korintus 11 - Caribbean Javanese bible

2 Korintus 11

¹Tenan betyik yèn kowé pada sabar marang aku sing rodok bodo iki. Pantyèn kowé pada nyabari aku!

²Awit aku mèri marang kowé karo mèriné Gusti Allah. Awit kowé wis pada tak patyangaké karo wong lanang, sing nuntun kowé kayadéné prawan sutyi marang Kristus.

³Nanging aku sumelang mbok menawa angen-angenmu disasarké sangka kasetianmu sing sejati marang Kristus, pada kaya Hawa kapusan karo ula karo apus-apusané.

⁴Awit kowé mung sabar waé yèn ana wong teka ngabaraké Yésus sing béda karo apa sing wis kita wartakké, utawa ngekèki roh sing béda karo sing wis kok tampa utawa Injil sing béda karo sing wis kok tampa.

⁵Nanging miturut panemuku setitik waé aku ora kalah karo rasul-rasul sing gedé déwé kuwi.

⁶Yèn aku kurang pinter ing bab guneman, nanging ora mengkono ing bab kaweruh, awit aku wis pada ndunungké marang kowé kabèh lan ing sembarang perkara.

⁷Apa aku dosa yèn aku ngasorké awakku déwé kanggo ngluhurké kowé, awit aku ngabaraké Injilé Gusti Allah marang kowé tanpa upah?

⁸Pasamuan-pasamuan liyané wis tak rampok karo enggonku nampani ragat sangka pasamuan-pasamuan mau, supaya aku bisa ngladèni kowé!

⁹Karo menèh nalika aku ing sak tengahmu, aku ngalami kekurangan, aku ora nggawé répoté wong, awit apa sing kurang wis dityukupi karo para sedulur tunggal pertyaya sing teka sangka Makédonia. Ing samubarang perkara tak jaga aja nganti dadi tanggunganmu, lan sak terusé aku bakal mengkono.

¹⁰Kanggo apa sing bener miturut Kristus ing aku, tak mantepké tembungku yèn pangunggungku kuwi ora bakal dialang-alangi karo sapa waé ing bawah Akaya.

¹¹Sebabé apa? Apa awit aku wis ora trésna marang kowé? Gusti Allah sing weruh.

¹²Nanging apa sing tak tindakké bakal tak teruské kanggo ngendek wong sing pada golèk jalaran kanggo nduduhké, yèn wong-wong kuwi pada kaya kita ing sak njeruhné perkara sing bisa diunggul-unggulké.

¹³Awit wong-wong sing mengkono kuwi rasul-rasul palsu, wong sing pada nandangi goroh, sing nylamur dadi rasulé Kristus.

¹⁴Perkara kuwi ora nggumunaké, awit sétan uga étok-étok dadi mulékaté pepadang.

¹⁵Dadi duduk perkara sing anèh, yèn buruh-buruhé uga étok-étok dadi abdi-abdiné kabeneran. Lan wong-wong kuwi bakal timbang karo penggawéané.

¹⁶Tak balèni menèh: Aja ana wong sing ngarani aku bodo. Nanging yèn kowé uga nganggep mengkono, aku tampanana kayadéné wong sing bodo, supaya aku bisa gemunggung setitik.

¹⁷Apa sing tak omongké, kuwi enggonku ngomongké ora kaya wong sing guneman miturut tembungé Gusti, nanging kayadéné wong sing bodo, sing nduwèni keyakinan yèn bisa gemunggung.

¹⁸Awit okèh wong sing ngétokké panggunggung tyara kamanungsan, aku kepéngin gemunggung uga.

¹⁹Awit kowé pada gelem nyabari wong sing bodo, awit kowé kuwi pada luwih wityaksana.

²⁰Jalaran kowé sabar, yèn ana wong nganggep kowé batur tukon, yèn ana wong nggrogoti kowé, yèn ana wong ngwasani kowé, yèn ana wong ngetokké gemunggungé marang kowé, yèn ana wong napuk kowé.

²¹Aku kudu ngakoni karo isin banget, yèn ing bab sing kaya mengkono kuwi kita pada ora nduwé daya. Senajan mengkono yèn ana wong sing wani ngunggul-unggulké sakwijiné perkara - tembungku iki ing sak njeruhné kebodohanku - aku ya wani uga!

²²Apa wong-wong kuwi wong Ibrani? Aku ya wong Ibrani! Apa wong-wong kuwi wong Israèl? Aku ya wong Israèl! Apa wong-wong kuwi turunané Abraham? Aku ya turunané Abraham!

²³Apa wong-wong kuwi abdiné Kristus? - Tembungku iki kaya wong ora waras - aku luwih menèh! Enggonku kangèlan luwih okèh, luwih kerep diukum, digebuki kliwat-kliwat, kerep diantyam karo bebaya pati.

²⁴Aku digebuki karo wong Ju kaping patang puluh kurang siji nganti dibalèni kaping lima,

²⁵aku disabeti dibalèni kaping telu, aku dibandemi watu sepisan, kaping telu aku numpak prau kedelep, sedina sewengi aku kompal-kampul ing tengah segara.

²⁶Mlakuku kerep diintyim karo bebaya banjir lan karo bebaya bégal, bebaya sangka wong Ju lan sangka wong-wong sing duduk Ju, bebaya ing kuta lan bebaya ing ara-ara samun, bebaya ing tengah segara, lan bebaya sangka sedulur-sedulur palsu.

²⁷Aku kerep rekasa lan nyambutgawé abot; aku kerep melèk; ngelih lan ngelak; aku kerep pasa, katisen lan wuda,

²⁸lan tanpa nyebutké perkara liyané menèh, momotanku sedina-dina, ya kuwi mikirké abot-répoté pasamuan kabèh.

²⁹Yèn ana wong rumangsa apes, apa aku ora rumangsa mèlu apes? Yèn ana wong kesandung, apa atiku ora remuk karo kesedihan?

³⁰Yèn perlu kudu gemunggung, aku bakal ngunggul-unggulké ing bab keapesanku.

³¹Gusti Allah, Bapaké Yésus, Gusti kita, sing dipuji nganti sak lawas-lawasé, ngerti, yèn aku ora goroh.

³²Ing Damaskus gubernur sing diangkat karo ratu Arétas[1] mréntah njaga Damaskus, karepé nyekel aku.

³³Nanging aku didunaké nganggo kranjang metu tyendéla, menyang sak njabané bèntèng, nganti aku ontyat sangka tangané.