Read Caribbean Javanese Galatia 4 Bible Online

Galatia 4 - Caribbean Javanese bible

Galatia 4

¹Sing tak karepké ngéné: Sak njeruhné sing nampa warisan durung déwasa, ora ana bédané setitik-titika karo batur, senajan kuwi sing ngwasani samubarang,

²nanging diwakili karo wali lan sing momong nganti tekan ing wantyiné sing wis ditemtokké karo bapaké.

³Semono uga kita: Sak njeruhné durung déwasa kita ya tunduk karo para rohé jagat.

⁴Nanging bareng wis tekan ing waktuné, Gusti Allah ngutus Putrané, sing lair sangka wong wadon, lair tunduk karo angger-anggeré Torèt,

⁵perlu nebus sak kabèhé wong sing pada tunduk karo angger-anggeré Torèt, supaya kita bisa ditampa dadi anak.

⁶Lan awit kowé kuwi pada dadi anak, mulané Gusti Allah wis ngutus Rohé Putrané ing sak njeruhné ati kita, sing nyebut: “Abba, Bapak!”

⁷Dadiné kowé kabèh kuwi wis duduk batur menèh, nanging anak; lan yèn kowé kabèh kuwi anak, kowé kuwi uga pada dadi sing nampa warisan awit penggawéané Gusti Allah.

⁸Mbiyèn, nalika kowé durung kenal marang Gusti Allah, kowé dadi batur marang sing kok anggep Gusti Allah, nanging sejatiné duduk Gusti Allah.

⁹Nanging saiki sakwisé kowé kenal marang Gusti Allah, malah luwih sangka kuwi, sakwisé Gusti Allah kenal karo kowé, kepriyé kowé mbalik menèh marang roh-roh ndonya sing ora mbejaji lan ringkih, lan arep wiwit masrahké dadi baturé menèh?

¹⁰Kowé pada netepi pitungané dina, sasi-sasi, mangsa-mangsa, uga taun-taun.

¹¹Aku kuwatér yèn kangèlanku kanggo kowé kuwi dadi tanpa guna.

¹²Para sedulur, penjalukku marang kowé, kowé pada dadia kaya aku, awit aku uga wis dadi pada kaya kowé. Durung tau kowé kesalahan marang aku.

¹³Kowé pada weruh, yèn aku ngabaraké Injil marang kowé sing wiwitan kuwi jalaran lara ing awakku.

¹⁴Senajan kaya mengkono kahanané awakku, sing dadi pantyoba kanggo kowé kabèh, nanging ora kok anggep kaya barang sing ala lan sing njijiki, nanging kowé wis pada nampani aku pada kaya nampani mulékaté Gusti Allah, malah pada kaya nampani Kristus Yésus déwé.

¹⁵Kaya apa bungahé nalika semono! Lan saiki ana ngendi kabungahanmu kuwi? Awit aku bisa nyeksèni kanggo kowé, yèn bisa mengkono, kowé wis pada nyungkil mripatmu, kok wènèhaké marang aku.

¹⁶Apa aku terus dadi satrumu, awit aku ndunungké bab kabeneran marang kowé?

¹⁷Wong-wong kuwi karo mempeng pada ngupaya nggèrèt kowé, nanging ora karo sak tulusé ati, awit karepé bakal misahké kowé, supaya kowé ngetutké marang wong-wong mau.

¹⁸Pantyèn betyik yèn wong karo sregep ngupaya ing bab sing betyik, anggeré terus mengkono, lan ora mung yèn aku ijik ing tengahmu waé.

¹⁹Hé anak-anakku, ya awit sangka kowé aku ngrasakaké lara kaya wong arep mbayi menèh, nganti rupané Kristus kétok tyeta ing kowé.

²⁰Kaya apa kangenku kepéngin ing tengah-tengahmu wantyi iki lan terus bisa rerembukan karo swara sing béda, awit aku wis kentèkan akal kanggo kowé kuwi.

²¹Tyoba semaurana pitakonku, hé kowé sing pada kepéngin urip dikwasani karo angger-anggeré Torèt, apa kowé pada ora ngrungokké angger-anggeré Torèt?

²²Apa ora ana tulisan, yèn Abraham kuwi nduwé anak loro, sing siji sangka batur lan sijiné sangka wong wadon merdéka?

²³Nanging anak sangka batur kuwi lairé miturut pernatan kedagingan, nanging anak sangka wong wadon sing merdéka kuwi awit sangka perjanjian.

²⁴Iki sakwijiné plambang. Awit wong wadon loro kuwi nggambarké perjanjian loro: sing siji asalé sangka gunung Sinai lan nglairké anak-anak batur, ya kuwi Hagar.

²⁵Hagar kuwi gunung Sinai ing tanah Arab. Pada karo Yérusalèm sing saiki, awit uripé dadi batur sak anak-anaké.

²⁶Nanging Yérusalèm kaswargan kuwi wong wadon sing merdéka lan ya kuwi ibu kita.

²⁷Awit ana tulisan: “Pada bungaha, hé wong gabuk sing ora tau nglairké! Pada bungaha lan surak-suraka, hé kowé sing ora tau nglairké! Awit sing ditinggal bojoné, bakal nduwé anak luwih okèh tenimbangané sing nduwé bojo.”

²⁸Lan kowé para sedulur, pada kayadéné Isak, kowé uga pada dadi anaké perjanjiané.

²⁹Nanging kaya mbiyèn, sing dilairké miturut pernatan kedagingan, nyia-nyia marang sing dilairké miturut Roh, semono uga saiki iki.

³⁰Nanging kepriyé tembungé ayat Kitab? “Tundungen batur wadon kuwi sak anaké, awit anaké batur wadon kuwi ora bakal mèlu didumi warisan karo anaké wong wadon sing merdéka kuwi.”

³¹Awit sangka kuwi, sedulur-sedulur, kita iki duduk anak-anaké batur wadon, nanging pada dadi anak-anaké wong wadon sing merdéka.